موضوع: فعالیت روحانیون
تاریخ سند: 8 آبان 1345
موضوع: فعالیت روحانیون
متن سند:
شماره : 1314 /303 شخصی به نام محمد تقی آملی1طی نامه ای که به عنوان آیت الله شاهرودی2 به آدرس نجف اشرف ارسال داشته، نوشته است: دراین چند روزه حضرت آقای منتظری اصفهانی و حضرت آقای ربانی شیرازی از زندان آزاد شده اند و حضرت آقای اشراقی داماد سرکار بندگان آقای خمینی از همدان آزاد و منتقل به تهران شدند؛ لکن هر سه نفر را از مراجعت به قم منع کردند و در غیر قم، در هر کجا که باشند، آزاد هستند و اضافه نموده است: خیال می کنم آزادی این ها در اثر همان تلگراف حضرتعالی باشد.فتوکپی نامه فوق‌الذکر جهت هر گونه اقدام به ضمیمه تقدیم می‌گردد.
رونوشت برابر اصل است.
اصل درپرونده محمد تقی آملی بایگانی است.
این رونوشت در پرونده عبدالرحیم ربانی بایگانی است 23 /8/ اوانی
توضیحات سند:
1.آیت الله محمد تقی آملی فرزند ملامحمد در سال 1266 ش در تهران متولد شد.
تحصیلات ابتدائی را نزد پدر و برخی علمای تهران از جمله شیخ رضا نوری، میرزا حسن کرمانی و شیخ عبدالنبی نوری به پایان برد و پس از آن برای ادامه تحصیل در سال 1340 ق به نجف اشرف سفر کرد.
در آنجا از محضر آیات عظام نائینی، فیروز آبادی، خوانساری، آقاضیاءالدین عراقی، کمپانی و ابوالحسن اصفهانی بهره های علمی فراوان برد و به درجه اجتهاد رسید و در سال 1353 ق به تهران بازگشت و به تدریس و تبلیغات دینی پرداخت.
ایشان ظاهراً به محضر عارف الهی آقا سید علی قاضی طباطبایی رسیده و از اصحاب بزرگ آن جناب گردیده بود.
در جریان نهضت امام خمینی (ره) با مخالفت و مبارزه در مورد طرح انجمنهای ایالتی و ولایتی و همچنین کشتار حوزه علمیه قم، امام(ره) را یاری داد.
سرانجام پس از سال ها تدریس و تبلیغ، آیت الله شیخ محمد تقی آملی در 29 شوّال 1391 ق در تهران دارفانی را وداع گفت و پیکر ایشان در صحن حرم مطهر حضرت امام رضا (علیه السلام) به خاک سپرده شد.
وی صاحب آثار و تألیفات بسیاری از جمله اثبات صانع از ماتریالیسم تا ایده آلیسم، حیات جاوید در اخلاق، شرح بر منظومه حاج ملاهادی سبزواری و شرح عروۀ الوثقی بوده است.
2.
آیت الله سید محمود شاهرودی فرزند سیدعلی در سال 1301 ش در روستای آقا عبداللّه شاهرود دیده به جهان گشود.
نسب او به زید بن علی ابن الحسین (علیهما السلام) می رسد.
پس از خواندن مقدمات علوم و سطوح فقه و اصول در شاهرود و بسطام، در سن 28 سالگی به نجف اشرف رفت و تا پایان عمر در آنجا به سر برد.
وی از محضر مرحوم آخوند خراسانی و محقق نائینی بهره گرفت و چندین سال در نجف به تدریس اشتغال داشت.
بعد از فوت مرحوم سید ابوالحسن اصفهانی، مرجعیت بخشی از اهل تقلید ایران و عراق را به خود اختصاص داد.
ایشان در عصر آیت الله حکیم در ردیف علماء و مراجع بزرگ شیعه بود که بعد از فوت آقای حکیم تصدی حوزه نجف و زعامت شیعیان به وی منتهی شد.
به دنبال رفتار وحشیانه رژیم عراق با اتباع ایرانی و همچنین حوزه های علمیه عراق در تاریخ 12 خرداد 1353 در نجف، تحت بازجویی مأمورین حکومت عراق قرار گرفت.
مأمورین بعثی چندین مرتبه به شکل نامطلوبی به منزل آیت الله شاهرودی هجوم بردند و ایشان را مورد بازجویی قرار دادند.
سرانجام آیت الله شاهرودی در شهریورماه 1353 بر اثر فشارها و بدرفتاریهای رژیم عراق، دارفانی را وداع گفت.