مذاکرات احمد خمینی با شیخ محمد صدوقی
مذاکرات احمد خمینی با شیخ محمد صدوقی
متن سند:
مذاکرات احمد خمینی با شیخ محمد صدوقیروز 1 /8 /57 (2537 شاهنشاهی)، احمد خمینی1 پسر روح الله خمینی تلفنی از پاریس با شیخ محمد صدوقی2 روحانی قشری و سرشناس مقیم یزد، تماس گرفته و اظهار داشته :
ما منتظر شما بودیم، نیامدید.
صدوقی گفته: ترسیدم صورت سیاسی به خود بگیرد.
احمد خمینی اظهار داشته: نسبت به شما این حرفها نیست، آقای خمینی دلش می‌خواهد که شما و آقای خامنه‌ای (احتمالاً سیدعلی خامنه ای روحانی تندرو مقیم مشهد) را ملاقات کند.
متعاقب خاتمه مذاکرات نامبردگان، شیخ محمد صدوقی تلفنی با خامنه ای تماس گرفته و موضوع را با او در میان گذارده، که خامنه‌ای عنوان کرده گذرنامه ندارد و تهیه آن حداقل 1 روز به طول خواهد انجامید.
شیخ محمد صدوقی گفته: به هر حال من روز پنجشنبه یا جمعه (11 ، 12 /8 /57) به تهران خواهم رفت تا از آن طریق به پاریس رهسپار شویم.
توضیحات سند:
1. حجت‌الاسلام سید احمد خمینى، فرزند امام خمینی (ره) در 1324 ﻫ ش در قم دیده به جهان گشود. پس از گذراندن تحصیلات متوسطه، به توصیه پدر، به فراگیرى علوم اسلامى پرداخت و پس از گذراندن مقدمات، در محضر درس اساتید بزرگى چون سلطانى، فاضل و ابطحى شرکت کرد. پس از آن 5 سال از محضر درس خارج فقه و اصول حضرت امام خمینى، آیتالله حاج شیخ مرتضى حائرى، سیداحمد زنجانى و آیتالله حاج آقا مصطفى خمینى کسب فیض کرد. هنگامى که پدر و برادرش تبعید شدند او وظیفه داشت مشعل مبارزه را در کانون قیام، روشن نگه دارد. وى در اواخر سال 1344 به همراه یکى از دوستان، مخفیانه از طریق آبادان به نجف اشرف رفت؛ پس از پنج ماه اقامت در نجف اشرف به ایران بازگشت و به هنگام مراجعت در مرز خسروى توسط ساواک دستگیر و پس از مدتى آزاد شد و به قم رفت. در پایان سال 1345 دوباره براى اطلاع‌رسانى به پدر بزرگوارش از اوضاع ایران، از طریق خرمشهر به عراق رفت و در همین سفر مُلَبس به لباس روحانى شد و در سلک روحانیون درآمد و پس از مدتى به ایران بازگشت، اما هنگام مراجعت براى دومین بار دستگیر شد و بعد از بازجویى و مدتى حبس در زندان « قزل قلعه» در سال 1346 از زندان آزاد شد. منزل امام خمینى به هنگام حضور او در قم، محل برگزارى مجالس خاص بود و حرکت‌هاى مبارزان ضد رژیم شاه، از آن خانه رهبرى و هدایت مى‌شد. در سال 1356 مجدداً عازم نجف‌اشرف شد و رابط میان امام خمینی(ره) و سایر مراکز مبارزاتى بود. وى در طول مبارزات خستگى ناپذیر پدر، یار و یاور ایشان بود. سرانجام حاج سید احمد خمینى در آخرین روزهاى سال 1373 پس از عمرى کوشش و مجاهدت به دیار باقى شتافت و در جوار مرقد پدر گرامی‌اش به خاک سپرده شد. زندگینامه حجت‌الاسلام سیداحمد خمینی، حمید انصاری، تهران، دفتر تنظیم و نشر آثار امام خمینی.2. شهید آیتالله محمد صدوقی فرزند میرزا ابوطالب در 10 اسفند سال 1287 ﻫ ش در یزد چشم به جهان گشود. نسب ایشان به فقیه جلیل‌القدر شیعه شیخ صدوق می‌رسد. وی در کودکی پدر و مادر خود را از دست داد و تحت سرپرستی میرزا محمد کرمانشاهی پسرعموی خویش به تحصیل علوم پرداخت و در سال 1309 به قم عزیمت و در درس حاج شیخ عبدالکریم حائری شرکت کرد. ایشان از بدو ورود به قم، به دوستی و هم صحبتی با امام خمینی (ره) دل بست و با بالا گرفتن موج توفنده جریان فدائیان اسلام، خانه خود را پناهگاه امن آنان قرار داد و به همکاری با ایشان پرداخت.
او در ممانعت از ادای نماز بر جنازه رضا شاه فعالیت چشمگیری داشت. در سال 1330 به یزد بازگشت و در پی واقعه 15 خرداد 1342 در اعتراض به دستگیری حضرت امام خمینی (ره) به تهران مهاجرت نمود. در سال 1343، با تبعید امام خمینی (ره) به ترکیه در خانه به سوگ نشست و از اقامه جماعت خودداری کرد و دیگران را هم از گفتن اذان و برپایی جماعت منع کرد. آیتالله صدوقی ضمن سر و سامان دادن به حوزه علمیه یزد در هر فرصتی مخالفت خود را با رژیم شاه آشکار می‌کرد.
وی در سال 1354 ممنوع‌الخروج شد و به سال 1356 سپاه اسلام را در یزد تشکیل داد. با وقوع شهادت آیتالله حاج آقا مصطفی خمینی به سازماندهی مبارزات در بخش وسیعی از کشور اقدام نمود و نقش محوری خود را در طول مبارزات سال‌های 1356 و 1357 که به پیروزی انقلاب اسلامی انجامید، به خوبی ایفا کرد. پس از پیروزی انقلاب برای تدوین قانون اساسی جمهوری اسلامی از طرف مردم یزد راهی مجلس خبرگان قانون اساسی شد و برای تدوین اصل ولایت فقیه تلاش بسیار نمود. امامت جمعه و نمایندگی امام در یزد، مسئولیت دیگری بود که او به عهده گرفت. حضرت آیتالله صدوقی که به فرموده حضرت امام (ره) عزیزی بود که در تمام صحنه‌های انقلاب حضور داشت و برای خدمت به خلق و انقلاب سر از پا نمی‌شناخت سرانجام در روز یازدهم تیرماه 1361 با دهان روزه در محراب نماز جمعه توسط منافقین شقی به شهادت رسید.
ر.ک: یاران امام به روایت اسناد ساواک، شهید آیتالله حاج شیخ محمد صدوقی، تهران، مرکز بررسی اسناد تاریخی، 1377.