موضوع : جلسه دعای کمیل در مسجد جلیلی
تاریخ سند: 30 فروردین 1354
موضوع : جلسه دعای کمیل در مسجد جلیلی
متن سند:
شماره : 25573 /20 ه 12 روز پنجشنبه 21 /1 /54 در مسجد جلیلی حدود بیست نفر نماز مغرب و عشاء را به پیشنمازی مهدوی کنی خواندند که شناخته شدگان این جلسه عبارت بودند از : مهندس مهدی بازرگان.دکتر شیخ.
دکتر مدرسی، حاجی فرساد، حاجی جلیلی، رحیم خانیان، وصال، مشتاقی، مسعودنیا 22 ساله.
صادق (شغل خیاط) که یک پسرش معدوم شده.
مهندس هاشم صباغیان، مهندس کتیرائی1 (از اعضاء انجمن اسلامی مهندسین2) مرتضایی[فر] (دعاخوان چند سال قبل مسجدالجواد که گاهی در این مسجد دعا می خواند) هوشنگ دلشاد، حسین خوشبخت، علی احسان، مهندس گل افشانی، نقاش زاده، ذبیح اله وفائی، اتابکی، مهدی سبحانی.
،غلامعلی زنگنه، محمدعلی یزدان پناه و حسینی اهل فشم شغل دبیر فرهنگ.
حسینی صادق را به عنوان یک مبارز نمونه معرفی و از اینکه روزنامه ها نام حسن البکر3 را پرزیدنت یاد کرده اند خیلی عصبانی به نظر می رسید.
یادشده از دوستش می پرسد آیا این حقوقدانان و نویسندگان مشهور دنیا (منظورش چند نویسنده روس هم بود) در این موقع که مبارزان را به عنوان هواپیما ربا اعدام می کنند4 چرا ساکتند و در دفاع از آنها حرفی نمی زنند و همیشه هم دم از آزادی می زنند.
حسینی، از اینکه مدارس راهنمائی در شمال تهران مختلط شده خیلی ناراحت بود و مرتبا به دستگاه فحاشی می کرد.
نظریه شنبه : حسینی دبیر آموزش و پرورش اهل آهار فشم بوده و بنا به اظهار خودش سال قبل از دانشسرای عالی لیسانس شیمی گرفته و در سیکل دوم دبیرستان دخترانه حدود خیابان نظام آباد تدریس می کند.
وی مدتی تحصیلدار روزنامه صدای مردم نیز بوده است.
نظریه یکشنبه : گزارشات متعددی از حسینی نامبرده به آن اداره کل منعکس گردیده است ضمنا اعمال و رفتارش همچنان تحت مراقبت منبع 7980 قرار دارد.
مضافا اینکه در صورت هر گونه اقدامی روی خبر مذکور حفاظت شنبه کاملاً رعایت گردد.
نظریه سه شنبه : نظریه یکشنبه مورد تأیید است.
نظریه چهارشنبه : نظریه سه شنبه تأیید می شود.
توضیحات سند:
1ـ مهندس مصطفی کتیرایی در 1307 در ملایر متولد شد.دوران تحصیلات ابتدایی و بخشی از متوسطه را در ملایر گذراند.
ادامه تحصیلات متوسطه و تحصیلات عالی را در تهران به اتمام رساند.
در 1330 در رشته راه و ساختمان فارغ التحصیل شد.
مدتی در شرکت ملی نفت ایران در خوزستان و سپس در بانک ساختمان سابق (سازمان مسکن کنونی) مشغول به کار شد.
از 1340 به عنوان کارشناس رسمی دادگستری در رشته های ساختمان فلزی، بتون آرمه، آسفالت و ارزیابی انتخاب شد.
از ابتدای پیروزی انقلاب اسلامی در کابینه دولت موقت وزیر مسکن و شهرسازی شد.
پس از آن نیز به عنوان رئیس سازمان امور اداری و استخدامی کشور انتخاب شد که در سال 1360 از این سمت استعفا داد.
روز شمار انقلاب اسلامی، صفحه 427، دفتر ادبیات انقلاب اسلامی، ج 6.
2ـ کانون مهندسین ایران که در سند از آن انجمن اسلامی مهندسین یاد شده است تشکیلاتی صنفی ـ سیاسی بود که توسط گروهی از مهندسان و متخصصان بوجود آمد و از همان آغاز به فعالیتهای سیاسی پرداخت.
برخی از مؤسسان و گردانندگان آن عبارت بودند از مهندس غلامعلی فریور، مهندس احمد حامی، مهندس جهانگیر حق شناس، مهندس علیقلی بیانی، مهندس کاظم حسیبی و مهندس احمد زیرک زاده.
مهندس فریور ریاست این کانون و مهندس جامی نیابت ریاست آن را به عهده داشتند.
این کانون مجله ای به نام صنعت منتشر می کرد که صاحب امتیاز و مدیر آن مهندس مهدی بازرگان بود و سردبیری آن را دکتر فضل اللّه رضا به عهده داشت.
کانون مهندسین ایران در واقع هسته اصلی حزب ایران بود و پس از تشکیل حزب ایران، مهندس زیرک زاده از اعضای این کانون به عنوان دبیر کل حزب برگزیده شد.
(احزاب سیاسی ایران، محسن مدیر شانه چی) 3ـ ژنرال احمد حسن البکر، رئیس جمهور بعث عراق، در سال 1914 میلادی در شهر تکریت عراق به دنیا آمد.
او پس از پایان تحصیلات، در سال 1936 وارد ارتش شد و در 1953 فعالیت های سیاسی خود را هم زمان با طی مدارج نظامی آغاز کرد.
او در شمار نظامیان ارشد عراقی بود که با کنترل پایگاههای هوایی عراق در کودتای سال 1958، نقش مهمی در ساقط کردن حکومت پادشاهی ملک فیصل در این کشور ایفا کرد.
احمد حسن البکر در سال 1963 در کودتا علیه عبدالکریم قاسم زمام دار وقت عراق نیز فعالیت داشت و در زمان حکومت عبدالسلام عارف، مدتی به نخست وزیری عراق رسید.
او در زمان زمامداری عارف به معاونت ریاست جمهوری دست یافت ولی در سال 1968 بار دیگر علیه رئیس جمهور دست به کودتا زد و خود زمام امور عراق را به دست گرفت.
کودتای نظامی حسن البکر که از طرف حزب بعث عراق سازمان داده شده بود، سرآغاز حکومت استبدادی و خونین حزب بعث بر عراق بود که نزدیک به 35 سال، تا سال 2003 جان و مال و ناموس مردم عراق را بازیچه جنگ قدرت و دیکتاتوری خود نمود و میلیون ها نفر را به کام مرگ کشاند.
حسن البکر پس از این کودتا و به دست گرفتن قدرت، اختناق شدیدی در عراق به وجود آورد و هرگونه مخالفتی را با شدت سرکوب می کرد.
در سال 1971، روابط عراق و امریکا تیره شد و انعقاد پیمان دوستی 15 ساله عراق و شوروی سابق در سال 1972 این تیرگی را عمیق تر ساخت.
طی سال های نیمه اول دهه 1970 کردهای عراقی که سرگرم نبرد علیه حکومت حسن البکر بودند، از سوی رژیم شاه در ایران مسلح می شدند و این امر نیز روابط دو کشور را تا سر حد جنگ، تاریک و تیره ساخته بود.
این تیرگی روابط سرانجام با انعقاد قرارداد 1975 الجزایر تا حد زیادی خاتمه یافت.
از آغاز زمام داری حسن البکر، معاون او صدام حسین مهار قدرت را در آن کشور در دست داشت و خود را برای به دست گرفتن قدرت مطلقه آماده می کرد.
حسن البکر تا سال 1979 در سمت رئیس جمهور عراق باقی ماند و در این سال تحت فشار معاونش، صدام حسین از مقام خود استعفا داد.
و از صحنه سیاست عراق خارج شد.
او در ماه های آخر حکومت خود، کاملاً محصور بود و هرگونه رابطه اش با خارج از عراق قطع گردید.
در آن زمان، حسن البکر خواستار شناسایی انقلاب اسلامی ایران و هم زیستی با رهبران جدید ایران شد که این امر با مخالفت جناح صدام در کادر رهبری حزب بعث مواجه گردید.
احمد حسن البکر سرانجام در چهارم اکتبر 1982 در 68 سالگی در انزوا، درگذشت.
4ـ در تاریخ 10 /12 /1353 سه جوان مسلح عراقی یک فروند هواپیمای جت شرکت هواپیمایی عراق را با 85 نفر مسافر و 8 نفر خدمه آن در آسمان بغداد ربودند و در فرودگاه مهرآباد به زمین نشستند.
لحظه ای پس از ورود هواپیما زدوخورد مسلحانه که بین ربایندگان و گارد محافظ هواپیما درگرفت، ده نفر زخمی و سه تن به قتل رسیدند.
ربایندگان درخواست آزادی 35 زندانی سیاسی و یک و نیم میلیون دینار عراقی را از دولت عراق داشتند و سرانجام پس از 360 دقیقه اضطراب و دلهره یکی از آنان به قتل رسید و دو نفر دیگر تسلیم شدند.
در تاریخ 18 /1 /1354 فواد القیطان و طه نعیمی دو هواپیماربای عراقی که در دادگاه نظامی در ایران محکوم به اعدام شده بودند تیرباران شدند.
رک: روزشمار تاریخ ایران از مشروطه تا انقلاب اسلامی، باقر عاقلی، صفحه 294 تا 296، جلد دوم نشر گفتار، تهران 1370