دربار شاهنشاهی1 اداره کل اطلاعات و مطبوعات
دربار شاهنشاهی1 اداره کل اطلاعات و مطبوعات
متن سند:
نام خانوادگی جهانبانوئی نام نعمت اللّه نوع کار صاحب امتیاز مجله هفتگی فردوسی ملیت ایرانی محل اقامت نام مؤسسه مجله فردوسی ملاحظات 29380 سوم نام مجله فردوسی ترتیب انتشار هفتگی روش مجله سیاسی ـ علمی ـ اخلاقی ـ انتقادی تاریخ تأسیس 1331 تشکیلات کادر اداری، نویسنده، مترجم تیراژ در حدود 15000 نسخه که تعداد 9800 نسخه آن در تهران و 3500 نسخه در شهرستانها به فروش می رسد.صاحب امتیاز آقای نعمت اللّه جهانبانوئی متولد 1301 شخصیت صاحبت امتیاز : آقای نعمت اللّه جهانبانوئی کارمند سازمان بیمه های اجتماعی بوده و کلاس آزاد روزنامه نگاری دانشگاه تهران را به پایان رسانیده و به کشورهای اروپائی نیز مسافرت نموده است.
سوابق کلی مجله : مجله فردوسی در یک دوره به صورت روزنامه هفتگی انتشار می یافت، مجله مذکور دارای بحث ها و تفسیرهای انتقادی می باشد در سال گذشته این مجله مطالب و انتقادات غیرموجهی از سازمان ها و برنامه مملکتی انتشار داد که منجر به تذکرات و مالاً انجام اصلاحات در مطالب مورد نظر شده است و مدتی نیز مطالب آن گرایش به چپ داشت و چندین ماه آگهی های مجله به همین مناسبت قطع شد، با تذکرات و راهنمائیهای مستمر در حال حاضر روش مثبت تری اتخاذ نموده است.
درجه تأثیر در افکار عمومی : خوانندگان مجله فردوسی بیشتر از طبقه جوانان و دانشجویان و تحصیلکرده می باشند و با روش اخیر که مسائل ادبی و هنری و تاریخی را مورد بحث قرار می دهد مطالب مناسبتری به این سابقه حساس عرضه می شود، در سال جاری نیز با پیروی از همین روش بر تیراژ خود افزوده است.
هزینه و درآمد برای 50 شماره در سال : الف ـ هزینه : 1ـ هزینه چاپ و کاغذ و کلیشه و حروفچینی 250 /992 /3 ریال 2ـ هزینه های اداری و نویسندگی 000 /164 /2 جمع هزینه ریال 250 /6 /1 /6 ریال ب ـ درآمد : 1ـ از محل چاپ و آگهی و رپرتاژهای مؤسسات دولتی و وابسته به دولت 000 /060 /1 ریال 2ـ از محل چاپ آگهی و رپرتاژهای خصوصی 000 /150 ریال 3ـ از محل تکفروشی و اشتراک 000 /320 /5 ریال 4ـ از محل فروش کاغذ باطله و زینگ 000 /20 ریال ج ـ فزونی درآمد بر هزینه جمع درآمد 000 /550 /6 ریال ــ 750 /393 ریال
توضیحات سند:
1ـ وزارت دربار : «این وزارتخانه تشکیلاتی بود که در برگیرنده تمام کسانی که به شاه خدمت می کردند بود و دیگر اعضاء خاندان سلطنتی را نیز در برمی گرفت و جزء وزارتخانه های کابینه نبود.گرچه در تشکیلات این وزارتخانه هر از چند یکبار تغییراتی ایجاد می شد ولی افراد موجود در آن تغییر نمی کردند.
در سال 1345 سی نفر سرپرستی واحدهای مختلف وزارت خانه را به عهده داشتند و اکثر آنها نیز دارای کارمندانی بودند.
در زمان قاجار و شاهان گذشته تمام دستگاههای دولتی کارمندان شخصی شاه به حساب می آمدند.
با مدرن شدن دولت که از زمان قاجار شروع شد بوروکراسی دولتی از کنترل مستقیم شاه خارج شد و از آنجا که به تعدادی کارمند شخصی نیاز بود وزارت دربار پدید آمد.
وفاداری نسبت به شاه و اعتماد شاه مهمترین شرایط برای احراز پست هایی در این وزارتخانه بوده است همین امر عامل اصلی طولانی بودن مدت خدمت و جنبه نه چندان تبلیغاتی کارمندان و روابط درونی پرسنل دربار بوده است.
بسیاری از کارمندان رضاشاه در دوران حکومت محمدرضا نیز مدتها کار کرده اند بسیاری از آنها در اثر سالخوردگی از بین رفتند و جانشینان آنها نیز دارای همان صفات فوق الذکر بودند.
هر کسی که جویای مرحمت یا نفوذی بود در صورت امکان با دربار تماس می گرفت چون پائین ترین رتبه عضو آنجا می توانست بیش از دیگر کانالهای بوروکراتیک مؤثر واقع گردد.
میانگین سنی 10 مقام عالی رتبه وزارت دربار 58 سال بود که در مقایسه با دیگر بوروکراتهای دربار جوان به نظر می رسید مسن ترین آنها 79 سال و جوانترین آنها علم بود که 49 سال داشت.
هشت تن از این ده نفر در خارج تحصیل کرده بودند دو تن دیگر تحصیلکرده انگلستان، یکی تحصیل کرده آمریکا و دیگران تحصیل کرده کشورهایی چون ترکیه، فرانسه، لبنان و سویس بودند.
تعدادی از این دو نفر به مدت سی سال با دربار ارتباط داشتند.
«تحولات سیاسی اجتماعی ایران ـ دکتر علیرضا ازغندی، ص 21»