گزارش خبر موضوع : اظهارات ریاحی
تاریخ سند: 11 تیر 1357
گزارش خبر موضوع : اظهارات ریاحی
متن سند:
نامبرده بالا رئیس دادگاه سابق لنگرود و بازپرس فعلی دادگستری رودسر ضمن مذاکره با تنی چند از همکاران خود منجمله علی حامد توسلی وکیل دادگستری پیرامون رویدادهای اخیر سیاسی تشکیل حزب پان ایرانیست اظهار داشته باید پزشکپور1 و افرادی مانند وی را به چوبه دار آویخت تا عبرت همه مزدوران رژیم باشد و موجب نشوند که یک نهضت صددرصد ملی که در شرف تکوین و رشد بوده از پشت خنجر بخورد یادشده معتقد بوده هر چیز حد کمالی دارد از جمله استبداد وقتی دوران رشد به پایان رسید بالاجبار توقفی ایجاد می شود و آنگاه دوران ضعف و فتور فرا می رسد با این اعتقاد امروز در ایران استبداد به اوج رسیده و مردم بیدار شده بودند و با قیامی همه گیر می خواستند در برابر نیروی استبداد مقاومت کنند و به پیروزی نهایی برسند در چنین شرایطی که می بایست یک اندیشه صددرصد مردمی در بستر فکری مردم بروز می کرد و رفته رفته به گونه سنگری علیه استبداد مورد استفاده قرار می گرفت ولی کسانی چون پزشکپور که سالها نوکری خود را عرضه کرده اند و به عنوان پاسداران مبارزه راستین قد علم کرده و مانند قرص مسکن به تسکین درد و تب می پردازند و با ایجاد رکود و عرضه اصولی بدلی برای مبارزه با ستم مجددا به قدرتهای چپاول گر قوام می بخشند و سالهای متمادی مردم را در زنجیر بردگی و استثمار نگه می دارند این خود خیانتی است بزرگ و حمایت از این نوع خیانتکاران و سیاستمداران حرفهای گناهی به مراتب بزرگتر و نابخشودنی.نظریه شنبه : نظری ندارد نظریه یکشنبه : مفاد خبر به احتمال قوی صحت دارد مشخصات کامل یاد شده متعاقبا به عرض خواهد رسید.
آذین نظریه دوشنبه : نظریه فوق تأیید می شود.
نواده نظریه ل / ه : نظریه فوق تأیید می شود.
نجفی نیا 13 /4 /37
توضیحات سند:
1ـ محسن پزشکپور وی در 1306 به دنیا آمده دارای کارشناسی رشته قضایی است و به زبان انگلیسی نیز آشنایی دارد.فعالیت مطبوعاتی خود را از 1329 آغاز کرد و با نشریه های ساسانی و ندای پان ایرانیست همکاری داشت.
او رهبر حزب پان ایرانیست و نماینده مجلس شورای ملی در دوره های بیست و دوم و بیست و چهارم بود.
پزشکپور ضمن این که وکیل دادگستری بود، در هیئت مدیره کانون وکلای دادگستری نیز عضویت داشت.
مدتی نیز سردبیر روزنامه خاک و خون ـ ارگان حزب پان ایرانیست بود.
(روزشمار انقلاب اسلامی، دفتر ادبیات انقلاب اسلامی، ج 1، صص 407 ـ 406)