مقام منیع وزارت جلیله جنگ و فرمانده کل قشون دامت عظمته
مقام منیع وزارت جلیله جنگ و فرمانده کل قشون دامت عظمته
متن سند:
کشف تلگراف: امیر لشکر شرق شیروخورشید نمره اندیکاتور استخبارات 3239تاریخ اصل تلگراف 25 وزارت جنگ تاریخ کشف 27 برج میزان 132
مقام منیع وزارت جلیله جنگ و فرمانده کل قشون دامت عظمته
در جواب تلگراف مبارک رمز نمره 3176 برحسب احکامات مطاع واصله، سبزوار: رئیس‌التجار و شیخ‌الرئیس، نیشابور: سردار معظم1، قوچان: آقا مصطفى بهبهانى، تربت: ضیاءالاطباء [ضیاءالادبا]، سرخس و در جز [درگز] کلات: اول ـ حضرت اشرف بعد معتمدالسلطنه، بجنورد: سردار منتصر، تون و طبس: دانش و مشیرمعظم، سیستان و قاینات: مصباح‌السلطنه و تدین، مشهد هم که چهار نفر وکیل دارد، بیست نفر منتظرالوکاله مشغول عملیات هستند و [انتخابات] اغلب این نقاط خاتمه پیدا کرده بقیه هم در شرف تمام شدن مى‌باشند. حال جهت نجات هر طور امر فرمایند، اطاعت نمایم.
نمره 418
امیرلشکر شرق ـ (حسین)
[مهر]: اداره ارکان حرب کل قشون ـ شعبه استخبارات 13
[حاشیه]: ملک‌التجار، (سردار انتصار)، ملک
توضیحات سند:
1. عبدالحسین تیمورتاش فرزند حاج کریم دادخوان نردینى بجنوردى (معززالملک امیرمنظم) در سال 1258 ش متولد شد. وى پس از پایان تحصیلات مقدماتى در ایران، براى تکمیل تحصیلات به روسیه رفت و تحصیلات خود را در رشته نظام در پطرزبورگ به انجام رسانید. سپس در سال 1325 ق به ایران بازگشت و در دفتر وزارت خارجه با سمت مترجم زبان روسى استخدام شد. هنگام اوج‌گیرى مشروطه‌خواهى در ایران وى به مشروطه‌خواهان پیوست. عبدالحسین تیمورتاش در سال 1327 ق، با اینکه سنش به حد نصاب قانونى نرسیده بود در دور دوم مجلس شوراى ملى از خراسان وکیل مجلس شد. بعد از تعطیلى مجلس در سال 1330 به ریاست نظام خراسان منصوب شد. در دوره سوم نیز به مجلس راه یافت.در سال 1298 ش از طرف وثوق‌الدوله، رئیس‌الوزاء وقت به حکمرانى گیلان منصوب شد و در قلع قمع آزادیخواهان جنگل تلاش زیادى کرد. تیمورتاش بعد از کودتاى 1299 مدتى زندانى شد و پس از برکنارى سید ضیاءالدین از زندان آزاد شد و در تاریخ 3 بهمن 1300 به عنوان وزیر عدلیه به مجلس معرفى شد. وى از دور دوم تا نهم نماینده مجلس بود. در کابینه سردار سپه (1303) نیز به عنوان وزیر فواید عامه و تجارت به مجلس معرفى شد. در مجلس پنجم تلاش کرد تا سلطنت از قاجاریه به پهلوى منتقل شود.
تیمورتاش در اواخر سال 1311 توقیف و در اداره نظمیه به دلیل رشوه‌گیرى زندانى شد. و سرانجام در نهم مهرماه 1312 در زندان قصر به قتل رسید و خانواده‌اش تا شهریور 1320 در نزدیکى تربت جام و کاشمر تبعید بودند.
(قاسم غنى، زندگى من، ج 1؛ مخبرالسلطنه، خاطرات و خطرات؛ حسین مکى، تاریخ بیست ساله ایران، ج 5؛ مهدى بامداد، شرح حال رجال ایران، ج 2؛ محمدتقى بهار، تاریخ مختصر احزاب سیاسى ایران، ج 2)