موضوع: سید مصطفی خمینی
تاریخ سند: 14 آبان 1356
موضوع: سید مصطفی خمینی
متن سند:
موضوع: سید مصطفی خمینی14 /8 /56
به دنبال درگذشت سید مصطفی خمینی1 ساعت 16 روز 10 /8 /37 چند نفر از روحانیون و طرفداران خمینی به نام‌های ۱- شیخ رضا انصاری ۲- سید فاضل حسنی ۳- شیخ رضا ایزدی 4 - شیخ نصرت توکلی 5- سید محسن حسنى 4- احمدعلى مروج ۷- شیخ غلامحسین بهرامی ۸- حاج میرزا آقا مطلبی فرش فروش بازار ۹- سید محمد حسین مسئول موسسه مهدیه ۱۰- حاج علی‌اکبر پوستی‌زاده پدر دکتر شوشتری به منزل آخوند ملاعلی معصومی همدانی آمده و به درخواست آنان قرار می‌شود که جهت فوت یاد شده فوق مجلس ترحیمی از طرف جامعه روحانیت همدان در روز پنجشنبه مورخه 12 /8 /36 در مسجد جامع شهر همدان ترتیب داده شود که به دنبال این تصمیم آگهی ختم وی نیز نوشته می‌شود لیکن با توجه به اینکه قبلاً هر گونه اعلامیه‌ای می‌بایست به نظر شهربانی برسد لذا هنگامی که آگهی مزبور جهت کنترل به شهربانی می‌رود و رئیس اطلاعات شهربانی اظهار می‌دارد که می‌بایستی قبلاً آقای آخوند سرپرست مدرسه و یا شخصی که مسئولیت جلسه را بر عهده می‌گیرد معرفی و تعهدی به شهربانی بدهد که موضوع به آخوند ملاعلی گفته می‌شود لیکن مشارالیه پاسخ می‌دهد که من چنین تعهدی را نمی‌دهم و حالا که این ترتیب شهربانی می‌خواهد ما هم از تشکیل مجلس ترحیم خودداری می‌نمائیم و چنانچه کسی جهت مجلس ترحیم از ما تقاضا نماید اظهار می‌دارم که شهربانی از تشکیل مجلس جلوگیری نموده است
نظریه یکشنبه: 1- خبر صحت دارد ۲- شهربانی از تشکیل جلسه ختم جلوگیری ننموده و لیکن خواستار آن شده که شخصی به عنوان مسئول جلسه به شهربانی معرفی و در این زمینه تعهدی بدهد، معهذا مجلس ختم تشکیل نگردید. رضامند
توضیحات سند:
۱. آیت‌الله سید مصطفی خمینی فرزند گرانقدر امام خمینی (ره ) در سال 4۹ ه ق در شهر قم دیده به جهان گشود. در سن ۱۵ سالگی در حوزه علمیه قم به تحصیل علوم دینی پرداخت. دوره سطح را از محضر اساتیدی چون حائری، صدوقی، سلطانی و محمدجواد اصفهانی گذراند. در سن ۲۱ سالگی مشغول فراگیری دروس خارج شد و از محضر حضرات آیات بروجردی، امام خمینی و محقق داماد استفاده‌های علمی بسیاری نمود. فلسفه و کلام را نزد فیلسوفان نامداری چون علامه طباطبایی و آیت‌الله سید ابوالحسن قزوینی آموخت و در علم رجال و تاریخ نیز اطلاعات فراوانی کسب کرد. وی در حدود ۲۷ سالگی به درجه اجتهاد رسید. از آغاز مبارزه حضرت امام تا زمان تبعید ایشان به ترکیه، پشت سر امام گام بر می‌داشت. همزمان با دستگیری و تبعید امام خمینی به ترکیه در ۱۳ آبان ۱۳4۳، منزل حاج آقا مصطفی نیز مورد تعرض مأموران رژیم قرار گرفت و در اثر حمله مأموران فرزند خردسالش به شهادت رسید و خود توسط مأموران شهربانی قم دستگیر و روانه زندان قزل‌قلعه شد. و سپس به ترکیه تبعید گردید. در سال ۱۳44 به همراه امام عازم نجف اشرف شدند. او مدت ۱۳ سال در حوزه علمیه نجف به تدریس و تألیف و تربیت طلاب اشتغال یافت و یک چهره انقلابی بود که با روحانیون، روشنفکران و دانشجویان مسلمان داخل و خارج کشور ارتباط داشت. از این رو ساواک بر آن شد تا با به شهادت رساندن او، یک مخالف جدی را از سر راه رژیم بردارد و بدین ترتیب در اول آبان ۱۳۵6 به طرز مرموزی وی را در نجف اشرف به شهادت رساند. پیکر پاک او را در ایوان طلای حضرت امیر (علیه السلام) به خاک سپردند. پس از شهادت ایشان، جمعی از طلاب با چشمانی اشکبار جهت عرض تسلیت خدمت حضرت امام رسیدند و ایشان به رغم مصیبت زدگی، در کمال صبر و آرامش فرمودند : «امانتی بود که خدا به ما داد و از ما گرفت، گریه ندارد! ذلک فضل‌الله یؤتیه من یشاء».شهادت ایشان نقطه عطف و سبب اوجگیری انقلاب اسلامی است.