تلفنگرام
تاریخ سند: 5 آذر 1357
تلفنگرام
متن سند:
از: ساری تاریخ:5 /9 /57به: 312 شماره: 4405 /2 ﻫ 1
تلفنگرام
برابر اعلام سازمان از ساعت 9:00 صبح روز جاری عدّه‌ای بالغ بر سه هزار نفر از طبقات مختلف شهرستان بابل بدواً در مسجد کاظم‌بیک بابل اجتماع و رأس ساعت 10:30 از مسجد خارج و در حالی‌که چند تن از روحانیون به اسامی هادی روحانی‌راد کلّه‌بستی، محمّدجواد حجتی، محمّدتقی فاضل، نقوی1، نوریان، امیری، سیفی، بابائی2، انصاری و طلّاب مدرسه‌ی صدر در پیشاپیش اجتماع‌کنندگان بودند و پارچه‌ای که روی آن شعاری به مضمون ما جامعه‌ی فرهنگیان، دانشآموزان،3 کارکنان مخابرات تا به خواسته‌های ما پاسخ مثبت داده نشود به تظاهرات خود ادامه خواهیم داد نوشته شده بود حمل و به سمت چهارراه شهدا حرکت که در چهارراه مزبور با دخالت مأمورین انتظامی، دادن اخطار و تذکر و پرتاپ نارنجک، گاز اشک‌آور و شلیک تیر هوائی از ادامه تظاهرات آنان جلوگیری و متظاهرین درگروه‌های کوچک متفرّق و در خیابان‌های بازار و شهریارپوری و شاه ضمن آتش زدن حلقه‌های لاستیک اتومبیل مبادرت به آتش‌افروزی نموده‌اند و در حال حاضر نیروهای انتظامی بطور مستمر در سطح شهر مستقر و مراقبت ادامه دارد. رخشا
بیگدلی 5 /9 /57
علی محمّدی 5 /9 /57
گوینده: هودی
گیرنده آقای قاسم پی
ساعت 12:40
توضیحات سند:
1ـ منظور آیت‌الله محمّدباقر نقوی است.2ـ منظور حجت‌الاسلام عبدالحسین بابایی امام جمعه‌ی فعلی زرگرشهر بابل است.
3ـ با شروع مهرماه و آغاز کار مدارس، فرهنگیان و دانشآموزان، تنور انقلاب را گرم نمودند. در این میان، فرهنگیان بابلی، در جریان نهضت امام خمینی(ره) علاوه بر آگاهی‌دادن به دانشآموزان و حضور در جلسات مذهبی و تظاهرات و راهپیمایی‌ها، کارهای مؤثر دیگری هم انجام دادند. همگام با مردم در تحقق دستورهای حضرت امام خمینی(ره)، در اوایل مهر 57 مدارس را تعطیل نموده و در اداره‌ی آموزش و پرورش متحصّن شدند. به این طریق خواسته‌ی خود را که تعطیلی مدارس و پیوستن به حرکت توفنده‌ی ملّت ایران بود به اطلاع همگان رساندند. مراسم تحصّن فرهنگیان در حقیقت تریبون اطلاع‌رسانی و سخنرانی بود. برخی از دبیران و آموزگاران انقلابی بابل در صحنه‌های مختلف انقلاب حضور داشتند.
هم‌چنین دانشآموزان، یکی از اقشاری بودند که بیشترین سهم را در شکوفایی نهضت امام خمینی(ره) در سال 57 برعهده داشتند. دانشآموزان اعم از دختر و پسر - مدرسه‌ها را تعطیل نموده و سیل جمعیّت را در خیابان‌های شهر به راه انداختند. آنها به گروه خاصی وابستگی نداشتند و هیجان نوجوانی هم به مدد آنها آمده و بی‌باکانه در مقابل سربازان و چکمه‌پوشان رژیم پهلوی، به مقابله برخاستند و شعارهای «درود بر خمینی» و «مرگ بر شاه» آن‌چنان رعب و وحشتی در دل مزدوران شاه ایجاد می‌کرد که جرأت نزدیک شدن به آنها را نداشتند. به همین خاطر با آغاز مهر 57 و بازگشایی مدرسه‌ها، انقلاب جان تازه‌ای گرفت و رونق بیشتری یافت و دانشآموزان هر روز صبح، مدرسه‌ها را تعطیل نموده و در خیابان‌ها با دیگر مبارزان هم‌صدا شده و شعار «مرگ بر شاه» سر می‌دادند.
مسئولین مدارس، بسیار تلاش می‌کردند تا مدرسه‌ها تعطیل نشود و دانشآموزان در مدرسه حضور داشته باشند. هرچند تعدادی از مدیران و معلّمان انقلابی در هر مدرسه‌ای وجود داشت و بچه‌ها را تحریک می‌کردند که مدارس را تعطیل نموده و در تظاهرات و راهپیمایی‌ها شرکت نمایند.
با توجه به این‌که اکثریت یاران انقلابی را دانشآموزان تشکیل می‌دادند، به همین خاطر در این دوره دانشآموزان و آموزگاران آنها فعالیّت‌های زیادی انجام دادند.