متن سند:
پاسخ ما به نشریه (نامه ای به پدر) نوشته آقای دکتر علی شریعتی اخیرا نشریه ای به نام (نامه ای به پدر) از آقای دکتر علی شریعتی انتشار یافت که در آن مطالب عجیب و بی سابقه ای ملاحظه شد که هر مرد مسلمان و غیرتمند را متأثر می ساخت.نویسنده در این نامه نه سهوا بلکه عمدا از زبان حضرت علامه عالیمقدار مجلسی رضوان اللّه علیه تهمتهایی ناروا و نسبتهای دروغین به دو نفر از ائمه اطهار حضرت علی بن الحسین و حضرت موسی بن جعفر علیهم الصلواۀ و السلام بسته و تا توانسته به ساحت مقدس علامه مجلسی اهانت نموده است.
عجیب تر اینکه در چنین کشوری که سازنده آن علامه مجلسی و ملتی که پدران و خود و اعقابشان در اثر خدمات دینی و مذهبی آن نابغه عظیم الشأن ـ از آتش دوزخ نجات یافته اند و کسانی که در سر سفره گسترده و خوان بی دریغ مجلسی بزرگ نشسته و حیات خویش را مرهون خدمات و زحمات آن بزرگوارند از هیچکس صدائی بر نخاست و اعتراضی نشد.
قلم (مسئولیت شیعه بودن) و دفاع از مقام دو امام همام و علامه فهام که نویسنده آن نشریه او را از شمربن ذی الجوشن و اتباع یزید بدتر معرفی نموده و گورویج یهودی و گاندی گبر آتش پرست را از باقی علمای شیعه بهتر دانسته است باید بایستیم و با کمال منطق و دلیل اثبات کردیم که: حضرت علی بن الحسین در مقابل یزید اظهار بندگی و چاکری نکرده است.
حضرت موسی بن جعفر از هارون الرشید تقاضای پول و ادای قروضش را نفرموده است.
حضرت امام حسین (ع) که برای کودک شیرخوارش از سپاه یزید آب خواست مطلبی است که ده قرن پیش از پیدایش علامه مجلسی علمای دو فرقه اسلامی نوشته اند و حقیقتی است مسلم و ارتباطی به علامه مجلسی ندارد که نویسنده فقط و فقط چنین مطلبی از مجلسی نقل، سپس وی را از شمربن ذی الجوشن بدتر دانسته است.