ساعت 1345 روز 5/8/57 آیت‌الله دستغیب شیرازی1 در معیت دو نفر دیگر از علمای شیراز
تاریخ سند: 16 آبان 1357
ساعت 1345 روز 5/8/57 آیت‌الله دستغیب شیرازی1 در معیت دو نفر دیگر از علمای شیراز
متن سند:
شماره: 704 /10 /57 تاریخ:16 /8 /1357از: شهربانی استان خراسان (اطلاعات)
به: ریاست سازمان اطلاعات و امنیت خراسان
موضوع: خبر
برابر اطلاع واصله.
ساعت 1345 روز 5 /8 /57 آیت‌الله دستغیب شیرازی1 در معیت دو نفر دیگر از علمای شیراز به وسیله هواپیما به مشهد وارد و با اتومبیل بنز شماره 45345 شیراز به شهر عزیمت و در خیابان عشرت‌آباد میلان افسر دست چپ پلاک 37 منزل سیدعلی عبدالهی شغل بازرگان اقامت دارد.
نامبرده به محض ورود به مشهد با آیات سیدعبدالله شیرازی و سیدحسن قمی و سیدابوالحسن مقدس شیرازی دیدن نموده و عده‌ای از علمای مشهد منجمله آیات نامبرده فوق و سیدابراهیم اعلم‌الهدی. میرزا جواد تهرانی. حسنعلی مروارید، به دیدن مشارالیه رفته‌اند.2
ارزیابی خبر. صحت دارد.
توضیحات سند:
1. شهید آیت‌الله سیدعبدالحسین دستغیب، فرزند سید محمدتقى در شب عاشوراى 1292 ﻫ ش در شهر شیراز متولد شد. خاندان دستغیب از خاندان‌هاى اصیل و شریف استان فارس و شیراز است که سابقه‌اى 800 ـ 700 ساله دارد و با 33 واسطه به حضرت امام سجّاد (علیه الصّلوه و السّلام) مى‌رسد. پس از خواندن دروس مقدماتى و سطح، امامت جماعت مسجد باقرخان را عهده‌دار گردید و در سال 1314 به منظور ادامه تحصیلات راهى نجف اشرف شد. در آنجا از محضر اساتیدى چون آیات عظام شیخ کاظم شیرازى، سید ابوالحسن موسوى اصفهانى، سید میرزا آقا اصطهباناتى و عارف واصل مدرس عرفان و فقه میرزا على آقا قاضى طباطبایى کسب فیض نمود و در سن 24 سالگى به درجه اجتهاد رسید. مبارزات سیاسى شهید از هنگامى شروع شد که اساس دین را با روى کار آمدن رضاخان در خطر دید. بنابراین در منابر و سخنرانیها مردم را از توطئه آگاه مى‌نمود؛ بویژه در مورد کشف حجاب. در اواخر سال 1341 که با طرح لایحه انجمن‌هاى ایالتى و ولایتى، زمزمه مخالفت از قم به رهبرى امام امّت برخاست و نخستین اعلامیه رهبر عظیم‌الشأن انقلاب اسلامى از قم به دست شهید دستغیب رسید، صریحا اعلام نمود: «کلاّ و دربست در اختیار اسلام هستم.» وى با اظهار این جمله که «من اطاع الخمینى فقد اطاع‌الله»، پیروى از دستورهای حضرت امام را اطاعت از خداوند سبحان مى‌دانست.شهید دستغیب که پیوسته بر دامنه مبارزاتش مى‌افزود، پس از دستگیرى حضرت امام در 15 خرداد 1342، دستگیر و مستقیما روانه زندان عشرت‌آباد گردید. در سال 1343 نیز یک‌بار دیگر مزدوران رژیم مانند سال 1342نیمه شب به منزل ایشان ریختند و باز مستقیما او را به تهران و زندان قزل قلعه منتقل کردند که پس از آزادى، مدّت 3 روز میهمان حضرت امام خمینى (ره) بود. این شخصیت بزرگوار در حرکت دادن به مبارزات مردم مسلمان فارس علیه رژیم مزدور شاه نقش بسیار مهّم و مؤثرى داشت. افشاگری‌هاى بى‌پرواى او در مورد جشن هنر فسادانگیز شیراز، حرکت‌هاى اسلامى مردم فارس را عمق بیشترى مى‌بخشید و سخنرانیها و حضورش در تظاهرات و راهپیمایى‌ها و مبارزات امت مسلمان منطقه، پشتوانه محکمى براى مردم ستمدیده بود. در واقعه دى ماه 1356، در برابر مقاله توهین‌آمیزى که نسبت به حضرت امام در روزنامه اطلاعات به چاپ رسیده بود، به شدّت به موضعگیرى پرداخت. در همان سال ایشان مدّتى در منزل خود در محاصره ساواک به سر برد. با شروع حکومت نظامى و پس از حادثه خونین 17 شهریور 1357، مأمورین شبانه به منزل ایشان رفته و او را در حال بیمارى و تب بازداشت، ابتدا به کمیته شهربانى و پس از آن به زندان اعزام کردند. شهید آیت‌الله دستغیب پس از پیروزى انقلاب شکوهمند اسلامى، به نمایندگى مردم فارس در مجلس خبرگان برگزیده و از سوى حضرت امام خمینی(ره) به امامت جمعه شیراز منصوب شد. با شروع جنگ تحمیلى، او با بیانات بسیار رسا جوانها را تشویق به شرکت در جبهه‌ها مى‌کرد و در بسیج نیروهاى خالص و اعزام آنها به جبهه و تأمین امکانات و تدارکات براى رزمندگان تلاش مستمر و پیگیر داشت. سرانجام در روز جمعه 20 آذرماه سال 1360 به دست گروهک منافقین در راه نماز جمعه به شهادت رسید. شهید دستغیب داراى تألیفات فراوانى است که بعضا چند بار تجدید چاپ شده است. از جمله کتاب‌هاى قلب سلیم، گناهان کبیره در دو جلد، معاد، تفسیر سوره حمد، توحید، امامت، معراج و...ر.ک: یاران امام به روایت اسناد ساواک، شهید آیت‌الله سیدعبدالحسین دستغیب، تهران، مرکز بررسی اسناد تاریخی، 1378
2. در گزارشی که ساواک شیراز طی شماره 13576/ﻫ 1- 7 /8 /57 برای ساواک مشهد و اداره کل سوم ارسال نموده، آمده است: «سیدهاشم دستغیب به اتفاق مجدالدین مصباحی و سه نفر دیگر روز جمعه 5 /8 /57 با اتومبیل شخصی به نام عبدالهی شیراز را به صوب مشهد ترک نموده‌اند تا در مشهد به دیدن سیدعبدالحسین دستغیب بروند.» یاران امام به روایت اسناد ساواک. کتاب دهم. شهید آیت‌الله سیدعبدالحسین دستغیب. ص 632