مذاکرات مقدم با علی اصغر حاج سید جوادی
تاریخ سند: 29 تیر 1357
مذاکرات مقدم با علی اصغر حاج سید جوادی
متن سند:
20 ه 12 شماره : 23014 /20 ه 12 مقدم ضمن تماس با علی اصغر حاج سیدجوادی اظهار داشت ما دیروز که محروم شدیم ولی امروز عازم هستیم تا دوشنبه دیگر و الان هم آقای دکتر عابدی اینجا هستند و می گویند همین که نهضت به قلم آقای سیدجوادی جاری می شود بایستی تشکر کرد.سیدجوادی گفت من خودم به شما معرفی کردم.
ضمنا مگر نخواندید که جمهوری اعلام کردند.
مقدم گفت نه نخواندم.
سیدجوادی گفت باید بخوانید مسأله قابل بحثی است.
مقدم گفت نه نخواندم.
سیدجوادی گفت باید بخوانید مقدم گفت یک نکته ای است این حزب توده همان قانون 1327 است که شما اشاره کردید به سال 1313، سیدجوادی گفت بلی مقدم گفت از جبهه ملی چه خبر؟ سید جوادی گفت هیچ خبر چون مسافرت بودم مقدم گفت دیروز به آقای فروهر تلفن کردم و گفت نه ولی شنیدم که اینها بیست نفری دعوت کردند که عجیب و غریب هستند و نمی دانم که حوصله دارید که اسمشان را بخوانم یا نه.
سیدجوادی گفت بفرمایید.
مقدم گفت سنجابی، فروهر، سیف، بهروز برومند، شاپور بختیار، ابوالفضل قاسمی، رحیم شریفی، شایان، عاقلی زاده، شانسی، ذوالقدر، براتعلی، جنابعالی و بنده، کریم آبادی، انواری، ادیب برومند، عبدالرحمن برومند، مبشری، متین دفتری، تابنده1، مدنی، ، شهاب فردوسی، صادق وزیری، یحیی شاه حسینی،لباسچی، مانیان و حسیبی هم شده رئیس شورا و آقای مبشری معاون شورا و دیروز صحبت بود که آقای مبشری گفته من نمی روم چون این آقایان شهاب فردوسی آمد نشان به خاطر چیست و به این ترتیب آقای سنجابی هم ارادت اخلاص کرده که شده نایب رئیس عجب و خداوند تیغ جنابعالی را بّرا نگهدارد و فعلاً ما امیدمان به آن سرقلم فرانسوی است و بعد تماس آن دو قطع شد.
نظریه یکشنبه : خبر قابل ملاحظه و در بررسی لازم می باشد.
ضمنا منظور از مقدم همان رحمت اله مقدم مراغه ای می باشد که در آن اداره کل دارای سابقه است.
نظریه سه شنبه : نظریه یکشنبه مورد تأیید است.
نظریه چهارشنبه : نظریه سه شنبه تأیید می گردد.
شاپور بختیار به کلاسه 509 بایگانی شود.
28 /5 /37
توضیحات سند:
1ـ نورعلی تابنده فرزند محمّد حسن، در سال 1302 ه .ش.
، در بیدخت از توابع شهرستان گناباد به دنیا آمد.
نام خانوادگی قبلی اش، «بیچاره بیدختی» بود که وی آن را به تابنده، تغییر داد.
مشارالیه، در سال 1327، در رشته حقوق قضائی، لیسانس و در سال 1957 م.
، از دانشگاه حقوق پاریس، مدرک دکترا گرفت.
دکتر نورعلی تابنده، پس از اخذ لیسانس، در سال 1327 به وزارت خارجه رفت و با سمت کارمند اداره بایگانی، شروع به کار کرد.
در سال 1329، چند ماهی به اداره اطّلاعات و مطبوعات رفت و سپس مجدّدا به بایگانی بازگشت و در تاریخ 21 /12 /41، توسط ساواک این گونه معرّفی شد: «وی، رئیس اداره سرپرستی که از قضات چپ و وابسته به الموتی، وزیر سابق دادگستری است، مأمور کمک به قضات چپ دادگستری شده است.
» مشارالیه در سال 1343، با پیشنهاد وزیر دادگستری و نخست وزیر وقت، حسنعلی منصور، با حکم محمدرضا پهلوی، به مستشاری دادگاه استان مرکز منصوب شد.
در سال 1348، به مدت سه هفته، از طرف دادگاه لاهه، به فرانسه رفت و در سال 1350، دادیار دادسرای انتظامی قضات بود و در سال 1351، مجدّدا به فرانسه رفت که در این دوران، از مرتبطان ابوالحسن بنی صدر، حسین ملک و تکمیل همایون معرفی گردید.
مشارالیه، مدتی نیز، با سمت استاد حق التدریس، در دانشگاه به تدریس اشتغال داشت و در دادگستری، به وکالت پرداخت.
وی که برادر رضاعلی شاه تابنده، رئیس فرقه دراویش گنابادی است، بعد از پیروزی انقلاب اسلامی، با این فرقه ارتباط داشت و با افراد نهضت آزادی نیز، نزدیک بود و بیانیه تاسیس «کمیته ایرانی دفاع از آزادی و حقوق بشر» را در سال 1357، امضا کرد.
او، پس از پیروزی انقلاب هم، ارتباط خود را با نهضت آزادی حفظ کرد.
وی، پس از درگذشت قطب فرقه گنابادی، به قطبیّت فرقه مذکور، انتخاب شد.
تابنده بعد از پیروزی انقلاب اسلامی دارای مواضعی خلاف جمهوری اسلامی بود.
به ظاهر پس از تصدی قطبیت معتقد به درویشگری شده است.