موضوع : کانون نویسندگان
تاریخ سند: 2 خرداد 1357
موضوع : کانون نویسندگان
متن سند:
گزارش خبر احمد خلیل اله مقدم اظهار داشته روز 31 /1 /37 انتخابات هیأت مدیره کانون نویسندگان گویا در ساختمان مهندس رحمت اله مقدم واقع در میدان ثنائی بعمل آمده دکتر آدمیت1 ـ به آذین ـ منوچهر هزارخوانی2 ـ فریدون تنکابنی3 بعنوان اعضاء هیأت مدیره انتخاب شده اند.و مهندس مقدم بعلت اینکه انتخاب نشده ناراحت بنظر میرسیده است.
نظریه شنبه : نظری ندارد.
نظریه چهارشنبه : شنبه مورد اعتماد است و به صحت گزارش وی میتوان اعتماد نمود.
ضمناً احمد خلیل اله مقدم کارمند بانک صادرات بوده و از عناصر حزب ایران میباشد و دارای سابقه است.
توضیحات سند:
1ـ دکتر آدمیت: دکتر فریدون آدمیت در سال 1299 متولد شد.تحصیلات مقدماتی را در ایران و آموزش عالی خود را در انگلستان به پایان برد و در رشته تاریخ دیپلماسی از دانشگاه لندن دکترا گرفت.
وی از سال 1319 به استخدام وزارت امور خارجه درآمد و از شغل کارمندی تا معاونت دائم نمایندگی ایران در سازمان ملل متحد را طی کرد.
نزدیکی او به اسناد موجود در وزارت امور خارجه و نیز علاقه اش به علم تاریخ رفته رفته از او نویسنده و محققی توانا ساخت و تا حد یکی از مورخین معاصر ایران مطرح شد.
کتابهای او بیشتر در زمینه اندیشه های روشنفکران و بستر سیاسی نهضت مشروطه و نیز خود این نهضت است.
2 ـ به آذین: محمود اعتمادزاده (به آذین) در سال 1293 در رشت متولد شد.
وی فارغ التحصیل مهندسی علوم دریایی از کشور فرانسه است.
بعد از بازگشت به ایران به نیروی دریایی پیوست.
فعالیت های سیاسی خود را با پیوستن به حزب توده آغاز کرد و همواره در اردوگاه مبارزان چپ در آشکار و نهان با رژیم سلطنتی مخالفت کرد.
از سال 1329 شروع به ترجمه و تألیف نمود و تعدادی آثار ادبی در قالب داستان از خود به جای گذاشت.
با این که به آذین نوآوریهای محتوایی را وارد داستانهای خود کرد ولی او را به جهت فن نگارش کم مایه و ناشی ارزیابی کرده اند.
به آذین در تأسیس نشریاتی چون صدف، پیام نوین و کتاب هفته همکاری و مشارکت داشت.
وی در دوران اوج گیری انقلاب، در سال 1357 حزب اتحاد دمکراتیک مردم ایران را پایه گذاری کرد، ولی با 3 ـ منوچهر هزارخانی : منوچهر هزارخانی در سال 1313 در تهران متولد شد.
اولین تماسهای سیاسی او با جنبش ملی دکتر مصدق بود.
وی تحصیلات خود را تا درجه دکترای علوم آزمایشگاهی ادامه داد و هنگام حضورش در خارج از کشور هم عضو اتحادیه دانشجویان ایرانی در فرانسه بود و هم عضو مؤس کنفدراسیون اتحادیه ملی دانشجویان ایران.
هزارخانی در سال 1345 به ایران بازگشت.
دو سال بعد به دلیل فعالیت سیاسی دستگیر شد و طعم زندان را در اوین و قزل قلعه چشید.
در سال 1356 در تأسیس کمیته دفاع از زندانیان سیاسی مشارکت کرد.
پس از انقلاب نامزد سازمان مجاهدین خلق (منافقین) برای ورود به مجلس شورای اسلامی شد.
بالأخره در سال 1360 از کشور گریخت.
منوچهر هزارخانی را یکی از مارکسیست های بی خاطر و آزاد در چارچوب نظام شاهنشاهی ارزیابی کرده اند.
4 ـ فریدون تنکابنی : فریدون تنکابنی از نویسندگان دهه چهل و پنجاه ایران است.
مشی سیاسی او در نگارش داستان و بعضاً سرایش شعر، او را به چنگ رژیم شاه انداخت.
وقتی داستان «یادداشتهای شلوغ» او در سال 1349 منتشر شد به دلیل ضد امریکایی بودن او را شش ماه به زندان انداخت و کتاب «اندوه سترون بودن» در سال 1352 موجب حبس دو سال و نیم او شد.
هر چند تنکابنی سیاسی می نوشت اما به لحاظ ادبی، برخی از آثار داستانی او را مقاله هایی که باید نقش داستان را بازی کنند دانسته اند.
از آثار او ستاره های شب تیره (1347)، پیاده شطرنج (1344)، سرزمین خوشبختی (1357) و راه رفتن روی ریل (1356) را می توان نام برد.