موضوع: وعاظی که تصمیم دارند از طرف آیت‌الله خمینی به کویت بروند
تاریخ سند: 18 خرداد 1342
موضوع: وعاظی که تصمیم دارند از طرف آیت‌الله خمینی به کویت بروند
متن سند:
تاریخ:18 /3 /1342موضوع: وعاظی که تصمیم دارند از طرف آیت‌الله خمینی به کویت بروند
به‌قرار اطلاع واصله وعاظ مشروحه زیر تصمیم دارند به هواخواهی آیت‌الله خمینی جهت ایراد وعظ به کویت و پاکستان بروند.
1. شیخ مرتضی ناطق از خراسان به کویت
2. شیخ محمد نصراللهی1 از خراسان به کویت
3. سید علی‌بمان مدنی2 از خراسان به پاکستان.
11403 /333
بخش2 ـ 26 /3
به آقای کشمیری اطلاع داده شود تا تحقیق نماید.
26 /3 /42
به آقای کشمیری ابلاغ گردید ـ 27 /3
توضیحات سند:
1. آیت‌الله شیخ محمد نصراللهی در سال 1304ش. در مشهد متولد شد. دروس جدید را تا متوسطه خواند و به تحصیل علوم قدیمه پرداخت. وى در سال 1323 به‌اتفاق آیت‌الله خزعلى به مدرسه نواب آمد و مقدمات را نزد حاجى عابدزاده خواند و پس از خواندن قسمتى از سطوح به قم مهاجرت کرد. ایشان سطوح عالى را نزد مدرسین بزرگ، مرحوم آیت‌الله داماد، آیت‌الله‌العظمی مجاهدى و آیات دیگر خواند و از درس خارج فقه و اصول آیت‌الله‌العظمی بروجردى و آیت‌الله خوانسارى و آیت‌الله حجت استفاده کرد. آیت‌الله نصراللهی سپس به مشهد مقدس مراجعت کرد و در ماه رمضان و محرم و صفر براى تبلیغ به کویت سفر مى‌کرد. از ایشان چندین اثر علمی در فقه و اصول منتشر شده است. (گنجینه دانشمندان، شریف رازی، ج 2، ص 417 و 418)2. سید علی‌بمان میردهقان مدنی فرزند سیدحسین، در سال 1320ش. در یزد به دنیا آمد. وی در خرداد 42 به اتهام جاسوسی دستگیر شد اما پس از یک ماه بازداشت، تبرئه و آزاد شد. با این حال در گزارش 30 /4 /42 ساواک آمده است که وی «را که قبلاً دستگیر شده، از طرف لشکر در انظار عمومی که به لباس روحانی ملبس بود، با وضعی فوق‌العاده زننده و داشتن مراقب مسلح... در مسیر خیابان‌ها گردانیده و پیاده عبور می‌دادند. اینگونه رفتار را مردم تقبیح کرده... و از نظر عمومی کار بسیار نامطلوب جلب توجه می‌کرد...» این عمل موجب شهرت سید علی‌بمان و تنفر مردم از لشکر و ساواک گردید. در گزارش دیگری از ساواک در تاریخ 4 /4 /42 در ارتباط با این بازداشت چنین آمده: «لشکر 12 خراسان او را تنها به جرم رفت‌وآمد زیاد در شهر و مظنونیت بازداشت... و به عنوان اخلالگر معرفی کرده است...». طبق همین گزارش، آیت‌الله میلانی در ارتباط با این عمل اظهار داشته: «من از این جریان هم متأثرم و هم خوشحال؛ متأثرم از اینکه این عمل با یکی از افراد خانواده روحانی شده است و خوشحالم از این موضوع که مردم کم‌کم پی به ماهیت دستگاه‌های انتظامی خواهند برد.» وی بار دیگر در سال 44 دستگیر شد که این بار نیز به دلیل فقدان مدرک کافی، از اتهامات وارده تبرئه و آزاد شد.