تاریخ سند: 9 مهر 1342
موضوع : فخرالدین حجازی فرزند محمد عطف به 5541/م ب 11 ـ 24/6/42
متن سند:
گیرنده : ریاست سازمان اطلاعات و امنیت استان نهم (مشهد)
شماره : 2600 /312
قبلاً خلاصه پیشینه نامبرده بالا ضمن نظر آن سازمان به آقای وزیر فرهنگ
تسلیم گردیده و تا کنون نتیجه اقدامات آن وزارت خانه معلوم نیست اینک با توجه به
مفاد نامه عطفی فوق مسلما بهترین روش اصلاح عناصر منحرف تماس حضوری با
آن ها و مذاکرات مستدل می باشد مشروط بر این که با تذکر جوانب امر شخص را به
عواقب نامطلوب رفتارش متوجه سازند و از طرفی هوشیار باشند که سوژه برای
مصون ماندن از مجازات متوجه رد گم کردن نشود یعنی به ظاهر متعهد شود که دست
از رفتار خود بردارد ولی در باطن به عملیات سوء خود ادامه دهد و از طرفی این قبیل
احضارها نیز نباید موجب هوشیار شدن او شود و فعالیت خود را پنهانی ادامه داده و
از دید مأمورین مخفی دارد لذا چنان چه آن ساواک اطمینان دارد که خواهد توانست
با استدلال کافی و قانع کننده نامبرده را وادار به ترک رویه و قطع فعالیت های
مضره اش نماید مانعی ندارد.
خواهشمند است دستور فرمایند او را احضار و
تذکرات لازم بوی بدهند بدیهی است چنان چه این عمل در او مؤثر واقع نشود
ساواک از نظر وظیفه خطیری که به عهده دارد ناچار به اتخاذ تصمیماتی است که
به طور قطع به نفع نامبرده نخواهد بود.
مدیرکل اداره سوم.
مقدم
8 /7
اقدام کننده ـ عطارپور1 رئیس بخش 312 سالاری
رئیس اداره عملیات و بررسی ـ شاهین 8 /7
توضیحات سند:
1ـ رضا عطارپور با نام مستعار
دکتر حسین زاده از آدمکشان و
شکنجه گرانی بود که توسط
کارشناسان سیا و موساد
آموزش دیده و در اقرار گرفتن
از زندانیان مهارت داشت.
او از
انجام هیچ کاری در اثبات
وفاداریش به شاه دریغ نمی کرد.
اما با اوج گیری انقلاب اسلامی
و ترس از مکافات عمل، او هم
مانند پرویز ثابتی منتظر موافقت
یا فرار شاه نشد و قبل از او از
ایران گریخت.
ر.ک : سرهنگ غلامرضا
نجاتی، تاریخ سیاسی
بیست وپنج ساله ایران، ج 1، ص
500 شمس آل احمد، از چشم
برادر، ج 1، ص 67
منبع:
کتاب
فخرالدین حجازی به روایت اسناد ساواک صفحه 38