صفحه قبل برو به صفحه
صفحه بعد

مصاحبه با آقای مصطفی الموتی فرزند محمد حسین

تاریخ سند: 8 دی 1347


مصاحبه با آقای مصطفی الموتی فرزند محمد حسین


متن سند:

تاریخ:8 /10 /1347
مصاحبه با آقای مصطفی الموتی فرزند محمد حسین

حتماً مطالبی که بخاطرم رسید ذیلاً به عرض می‌رسانم الف در مورخه پنجم دیماه 1325 در اوج قدرت حزب منحله توده و در شماره 961 روزنامه داد این آگهی را من در روزنامه داد و سایر مطبوعات منتشر کرده‌ام «هرکسی نمی‌داند بداند» برخی تصور می‌کنند که اینجانبان با آقایان الموتی‌نیا عضو حزب توده ارتباط داریم لزوماً به اطلاع عموم می‌رساند که اینجانبان، با هیچیک از آقایان الموتی‌ها بستگی ندارم محمد الموتی مدیر چاپخانه داد ـ مصطفی الموتی مدیر داخلی روزنامه داد ×
ب ـ در زمانیکه مرحوم رزم‌آراء1 رئیس ستاد ارتش بود سرهنگ کیا (سپهبد کیا معروف) رئیس مرزبانی کشور بود (در سال 36 یا 37) با مذاکره‌ای‌که با ارتش شده بود تعدادی از روزنامه‌نگاران علاقمند به دستگاه سلطنت برای اینکه خدمات ارتش را منعکس کنند به نقاط مرزی کشور فرستاده شدند و من نیز جزو این هیئت بودم و پس از 20 روز مطالعه در وضع خدمات ارتش در مناطق مرزی به تهران مراجعت و 27 مقاله در همان موقع در روزنامه داد به نفع ارتش نوشتم که این امر مورد حمله روزنامه‌های چپی قرار گرفته است.
پ ـ در جریان تاجگذاری شاهنشاه آریامهر و علیاحضرت شهبانوی ایران2 اینجانب عضو کمیته شهرستان‌های شورایعالی تاجگذاری بودم ×

توضیحات سند:

1. سپهبد حاجیعلى رزم آرا: فرزند محمدخان، در سال 1280 ﻫ ش در تهران به دنیا آمد، وى یکى از مشهورترین افسران ارتش بود که پس از به پایان رساندن مدرسه نظام، با درجه ستوان دومى وارد ارتش شد. مدتى در رشت و آذربایجان خدمت کرد، سپس در سرکوب نهضت جنگل میرزا کوچک خان مشارکت داشت و پس از گرفتن درجه سروانى براى ادامه تحصیل به فرانسه رفت و در مدرسه سن سیر به تحصیل پرداخت. بعد از مراجعت به ایران در هنگ کرمانشاه مشغول به خدمت شد و در 1311 به فرماندهى تیپ مستقل لرستان ارتقاء مقام یافت. در 1314 به تهران آمد و در دانشگاه جنگ مشغول به کار شد. در 1317 به درجه سرتیپى رسید و در 1320 ابتدا فرمانده لشکر یک تهران و سپس فرمانده آمادگاه تسلیحاتى ارتش و در 1323 ریاست ستاد کل ارتش را برعهده گرفت. رزم‌آرا پس از شهریور 1320 و اشغال ایران توسط متفقین، در رقابت و کشمکش با سرلشکر حسن ارفع، «حزب نهضت ملى» را براى جذب افسران علاقمند به فعالیت سیاسى تشکیل داد که در شهریور 1324 تعدادى از اعضاى آن دستگیر و تبعید شدند و خود او نیز معزول و منتظر خدمت شد. در 1326 دوباره به ریاست ستاد کل ارتش رسید با اوج‌گیری نهضت ملی شدن نفت و مبارزات ملت ایران علیه استعمار انگلیس و عوامل آن و قتل عبدالحسین هژِیر وی در 1329 به نخست‌وزیرى برگزیده شد با توجه به وابستگی به سیاست غرب و مخالفت علیه نهضت ضداستعماری ملت ایران توسط فدائیان اسلام و با فتوای آیت‌الله سید ابوالقاسم کاشانی در 16 اسفند همان سال به هنگام ورود به مسجد شاه با شلیک سه گلوله از سوى خلیل طهماسبى در 49 سالگى به قتل رسید. رزم‌آرا را از حامیان منافع شرکت نفت ایران و انگلیس دانسته‌اند.
رزم‌آرا در زمینه‌هاى نظامى تألیفاتى داشته است که یکى از مهمترین آنها مجموعه «جغرافیاى نظامى ایران» است.
2. جشن تاجگذاری: محمدرضا پهلوی که در سال 1320 توسط انگلیس‌ها و توافق آمریکا و شوروی (متفقین) بر تخت سلطنت نشسته بود و در سال 1332 توسط آمریکایی‌ها به قدرت مجدد دست یافته و کودتا کرده بود همواره درصدد فرصتی مناسب برای تاجگذاری بود تا اینکه در سال 1346 طی جشن بسیار مفصلی خود تاج شاهی برسر گذارد و بر سر همسرش نیز تاج کوچکی قرار داد.
در روز 4 آبان سال 1346 سالروز تولد شاه مخلوع‌، پس از تشکیل مجلس مؤسسان (سوم‌)، محمدرضا شاه به عنوان پادشاه ایران و فرح دیبا به عنوان نایب‌السلطنه (تا رسیدن ولیعهد به سن قانونی‌) تاجگذاری نمودند و رضا پهلوی به عنوان ولیعهد ایران انتخاب گردید. روزنامه کیهان در آن ایام نوشت : «در آستانه جشن تاجگذاری‌، جواهر ساز معروف فرانسوی‌، تاجی از طلای سفید ساخت که در مرکز آن‌، صدوپنجاه قیراط زمرد و از دو زمرد، صدقیراط برای تزئین جلو و عقب تاج استفاده شده است‌. همچنین برای تزئین سایر قسمتهای تاج شاه‌، از چهار صد و نود و نه قطعه برلیان‌، سی وشش قطعه زمرد و صد و پنج دانه مروارید استفاده شده است‌.» وزن تاج پهلوی که در جشن تاجگذاری بناست بر سر شاه گذاشته شود، روی هم رفته دو کیلو و هشتاد گرم و تاج فرح حدود دو کیلو وزن دارد. این تاجها، میلیونها دلار ارزش داشته و قیمت دقیق آنها را نمی‌شود تعیین کرد.
ر.ک: جشن تاجگذاری به روایت اسناد ساواک، تهران، مرکز بررسی اسناد تاریخی، 1385

منبع:

کتاب مصطفی الموتی‌نیا به روایت اسناد ساواک صفحه 176

صفحه قبل برو به صفحه
صفحه بعد
کلیه حقوق این پایگاه برای مرکز بررسی اسناد تاریخی محفوظ است. استفاده از مطالب سایت با ذکر منبع بلامانع است.