یک نسخه اعلامیه تحت عنوان: خطاب به ملت شریف و آزاده ایران
یک نسخه اعلامیه تحت عنوان: خطاب به ملت شریف و آزاده ایران
متن سند:
[تلگرافات صادره]به: بروجن شماره: ۴۴۳۷/۱۹ه
از: شهرکرد تاریخ: ۱۸/۱۰/۵۰
سری
یک نسخه اعلامیه تحت عنوان: خطاب به ملت شریف و آزاده ایران، اساتید دانشگاه‌ها، دانشجویان مبارز و انقلابی و علمای بزرگ اسلام و مراجع تقلید در مورد زندانی بودن عده‌ای از فارغ التحصیلان دانشکده‌ها، مهندسی و دانشجویان و همچنین پیرامون تبعید آیت‌الله طالقانی۱ به زابل و زندان بودن سید غلامحسین جعفری۲ ربانی۳ و هاشمی رفسنجانی۴ و چگونگی مرگ سعیدی منتشر و در آن به شدت به حکومت و به خصوص به ساواک حمله و از دانشجویان و جامعه روحانیت و سایر طبقات خواسته شده که خاموش ننشسته و مبارزه کنند. این اعلامیه که از طرف حوزه علمیه قم پاسداران نهضت مکتب روحانیت منتشر شده در پایان اضافه نموده برادران عزیز بخوانید و به دیگران بدهید و در صورت. امکان تکثیر کنید. در صورت مشاهده اعلامیه موصوف عاملین توزیع شناسایی، دستگیر و نتیجه گزارش گردد. ضمناً از همکاران پستی نیز به منظور جمع‌آوری اعلامیه مذکور استفاده شود.
محبوبیان
توضیحات سند:
۱- آیت‌الله سید محمود طالقانی در سال ۱۲۸۹ هجری شمسی دیده به جهان گشود. وی در خانواده‌ای اهل علم و فضیلت و دارای روحیات انقلابی و ضد ظلم رشد نمود و برای نخستین بار نزد پدرش مرحوم آیت‌الله سید ابوالحسن آغاز به یادگیری مفاهیم اسلامی درس تقوا کرد. پدر وی را به لحاظ تقوا سرآمد پرهیزکاران یاد می‌کنند. آیت‌الله طالقانی در زمان طلبگی آشنایی فراوانی با امام خمینی داشت و روابط متقابل آن دو بسیار بود. مرحوم طالقانی دروس حوزوی را در محضر آیات عظام و اساتید به پایان رساند و از آیت‌الله حاج شیخ عبدالکریم حائری یزدی اجازه اجتهاد گرفت. پس از پایان تحصیل به تهران بازگشت. در مدرسه سپهسالار به تدریس علوم اسلامی مشغول شد. تبلیغ تشکیل جلسات مذهبی، مبارزه با رضاخان باعث شد که در سال ۱۳۱۸ دستگیر گردد. پس از شهریور ۱۳۲۰ و شکست استبداد فعالیت‌های خود را گسترش داد. در جریان نهضت ملی نفت از فعالان بود. پس از کودتای آمریکایی ۲۸ مرداد ۱۳۳۲، دستگیر و به دلیل مخفی نمودن شهید سید مجتبی نواب صفوی در خانه‌اش مدتی زندانی بود.در کنگره جهانی «شعوب المسلمین» در کراچی شرکت نمود. در کنگره اسلامی قدس که سالی یک بار تشکیل می‌گردید دو بار مقام ریاست هیئت نمایندگی ایران را به عهده داشت. از سوی مرحوم آیت‌الله العظمی بروجردی حامل پیامی برای «دارالتقریب بین المذاهب الاسلامیه» در مصر شد. با آغاز نهضت امام خمینی از فعالان صحنه سیاست و تبلیغ بود. در سال ۱۳۴۱ دستگیر و پس از اندکی آزاد شد. سپس در جریان نهضت ۱۵ خرداد بار دیگر به زندان محکوم گردید. در سال ۱۳۴۶ آزاد و در سال ۱۳۵۰ دستگیر و مدت سه سال به زابل و ۱۸ ماه به بافت کرمان تبعید شد. در سال ۱۳۵۲ مجدداً دستگیر و به ۱۰ سال زندان محکوم و با اوج‌گیری انقلاب اسلامی از بند آزاد شد. آیت‌الله طالقانی از بدو آزادی خود بار دیگر وارد صحنه‌ی سیاست شد و با انتشار اعلامیه، ددمنشی رژیم سفاک پهلوی را محکوم نمود. با تأسیس شورای انقلاب به ریاست آن تعیین و در سال ۱۳۵۸ از سوی امام خمینی به عنوان امام جمعه تهران معین شد. در ۱۹ شهریور ۱۳۵۹ در اثر سکته قلبی‌دار فانی را وداع گفت. آیت‌الله طالقانی که مقام والائی چون حضرت ابوذر داشت و علیه ستمگران و چپاولگران مبارزه مینمود، در برابر دشمنان چون مالک اشتر مجری عدالت و مدافع ولایت بودند. آیت‌الله طالقانی علیرغم زندانها، تبعیدهای مکرر و چندین اثر جاودان منتشر کردند: ۱- حاشیه بر تنبیه الامه مرحوم آیت‌الله میرزا محمد حسین نائینی ۲تفسیر پرتوی از قرآن ۴جلد ۳- ترجمه و تفسیر بخشی از نهج البلاغه ۴- با قرآن در صحنه ۱ جلد ۵- آینده بشریت از نظر مکتب ما ۶سفرنامه حج ۷- اسلام و مالکیت ۸- جهاد و شهادت ۹- وحدت ۱۰- آزادی ۱۱توحید ۱۲- ترجمه جلد اول امام علی (ع) اسناد مبارزات این عالم عالیقدر، در سه جلد، توسط مرکز بررسی اسناد تاریخی وزارت اطلاعات منتشر گردیده است.
۲- حجت‌الاسلام شیخ غلامحسین جعفری فرزند محمدتقی در سال ۱۲۸۱ ش در همدان متولد شد. مشارالیه تحصیل علوم حوزوی را در نجف اشرف پی گرفت و از دروس آیات عظام میرزا ابوالحسن مشکینی، سید ابوالحسن اصفهانی، ضیاء الدین عراقی، شیخ محمدحسین کمپانی و سید محمدحسین نائینی بهره مند شد و به درجه اجتهاد رسید. وی پس از بازگشت به ایران در سال ۱۳۲۸ در مسجد جامع بازار تهران به اقامه جماعت پرداخت. وی در تاریخ ۲۴/۸/۱۳۵۰ به اتهام اهانت به رییس مملکت، دستگیر و منزل وی مورد بازرسی قرار گرفت که از منزل ایشان اجازه نامه‌ای خطی حضرت امام (ره) و اعلامیه‌های چاپی علیه اسراییل کشف گردید و بر همین اساس تامورخ ۲۷/۱۱/۵۰ در زندان به سر برد. حجت‌الاسلام جعفری در منابر و سخنرانی‌های خود، به روشنگری می‌پرداخت و بر علیه حکومت طاغوت، سخن می‌گفت و بر این اساس برای سال‌های متمادی ممنوع المنبر بود که از آن نمونه سال‌های ۱۳۸۹ تا ۱۳۹۳ ق می‌باشد. در سال ۱۳۵۵ ش نام وی در لیست ۵۶ نفری روحانیون ممنوع الخروج قرار داده شد. آیت‌الله جعفری همدانی در آبان ۱۳۷۴ در ۹۳ سالگی‌دار فانی را وداع گفت. اسناد ساواک، ابرار، ش ۲۰۴۰ (۲۷ آبان ۱۳۷۴)
۳- آیت‌الله عبدالرحیم ربانی شیرازی در سال ۱۳۰۱ ه ش در شیراز متولد شد. در سال ۱۳۲۷ برای تکمیل مبانی علمی خود به قم رفت و محضر اساتیدی چون مرحوم آیت‌الله سید محمد محقق داماد و مرحوم یزدی را درک کرد و فقه و اصول را فراگرفت. او از یاران صدیق امام (س) بود. اعلامیه مشترک ایشان و یازده نفر درباره مرجعیت امام پس از رحلت آیت‌الله سید محسن حکیم، نقطه عطفی در مبارزات روحانیت در روزهای خفقان و استبداد شاهی بود. پس از این اعلامیه و بیانیه‌هایی در این زمینه مبادرت کردند و رژیم را به انفعال کشاندند. آیت‌الله ربانی شیرازی در طول مبارزات سیاسی خود علیه رژیم شاه بیش از ده بار زندانی شد. آخرین بار در ماه مبارک رمضان سال ۱۳۵۷ پس از سخنرانی در شیراز دستگیر شد و به زندان افتاد. ایشان پس از انقلاب اسلامی نماینده حضرت امام (ره) در استان فارس شد و نیز به عضویت شورای نگهبان درآمد.
وی در دهم فروردین ماه ۱۳۶۰ هنگامی که از جهاد سازندگی شیراز به منزل بازمی گشت مورد اصابت گلوله قرار گرفت که از این سوءقصد ضدانقلاب، جان سالم به در برد. اما هفدهم اسفندماه همان سال هنگام عزیمت به تهران برای شرکت در جلسه شورای نگهبان بر اثر واژگون شدن خودرو در گذشت و به دیار باقی شتافت.
۴- آیت‌الله اکبر هاشمی رفسنجانی فرزند علی در سال ۱۳۱۳ ه ش در یکی از بخشهای رفسنجان به نام «نوق» در خانواده‌ای متوسط و کشاورز به دنیا آمد. از پنج سالگی به مکتبخانه رفت و چندین سال در مکتب خانه درس خواند. در سال ۱۳۲۷ با تصمیم و توصیه خانواده جهت تحصیل علوم دینی روانه قم شد. در حوزه علمیه قم به تحصیلات خود ادامه داد و تابستانها در مدرسه علوی تهران به تحصیل علوم جدید پرداخت. دوران مقدمات و سطح را نزد مدرسان حوزه علمیه قم از جمله آیات مشکینی، مجاهد، سلطانی و ... گذراند و در دوره خارج فقه و اصول از آیت‌الله بروجردی استفاده کرد؛ اما بیشترین بهره را از درس حضرت امام خمینی (ره) برد. هاشمی رفسنجانی در سال ۱۳۳۶ ش با همکاری شهید باهنر و دیگران سازمان انتشاراتی مکتب تشیع را تأسیس کردند. وی در طی دوران مبارزه پنج بار دستگیر، محاکمه و زندانی شد. ابتدا در سال ۱۳۴۲ ش به منظور اعزام به خدمت سربازی دستگیر شد. بعد از دو ماه فرار در سال ۱۳۴۳ دوباره دستگیر شد و مدت چهار ماه بازجویی و شکنجه گردید. وی متهم به شرکت در ترور منصور بود. اما در واقع به دلیل نگارش کتاب «کارنامه سیاه استعمار» دستگیر شده بود. در سال ۱۳۴۶ بار دیگر دستگیر و به سه ماه زندان محکوم گردید. در سال ۱۳۵۴ به دلیل ایجاد یک خط سالم برای جلوگیری از انحراف افراد سازمان مجاهدین خلق برای چندمین بار گرفتار شد و مدت سه سال در زندان رژیم بود.