تاریخ سند: 4 آذر 1357
موضوع: علی اکبر شمسی فرزند محمد شغل زرگر
متن سند:
از: 8 ﻫ 1 تاریخ:4 /9 /1357
به: 312 شماره: 11309/ 8 ﻫ1
موضوع: علی اکبر شمسی فرزند محمد شغل زرگر
سید یحیی جعفری در یک مذاکره خصوصی به محمد مشارزاده مهرابی اظهار داشته که شمسی راجع به تعطیل بازار و مغازه ها اعتراض داشته و گفته است مگر حکم نبوده چرا وقت معین برایش تعیین کردید مشارزاده به وی پاسخ داد شما که نباید به ساز هر کسی برقصید آقا دستور تعطیل اصناف را که نداده است شما چرا حکم آقا را سبک کردید سپس جعفری بوی گفت این آقا از خلخالی1 چیزهائی شنیده بعد مشارزاده جواب داد حالا اشکالی ندارد من تلفن میکنم از فهیم یا باهنر یا طالقانی می پرسیم و جعفری سپس گفت خلاصه شمسی می‌گفت شما بدکاری کردید و مشارزاده هم گفت دستور آقا غیر از اینها است و قرار شده که وی به افرادی که برخورد میکند آنان را قانع نماید.
نظریه یکشنبه: خبر صحت دارد ضمناً منظور از شمسی علی اکبر شمسی است که دارای سوابقی در آن اداره کل می‌باشد و وی به سید یحیی جعفری که خواسته بود مغازه ها برای مدت 2 روز تعطیل باشد اعتراض نموده است و یادشده همچنان روحیه افراطی خود را حفظ نموده است. مؤلف
نظریه سه شنبه: نظریه یکشنبه مورد تایید است. تعاون
نظریه چهارشنبه: نظریه سه شنبه تایید می‌گردد- آسای
توضیحات سند:
1. آیت‌الله محمد صادق خلخالی، فرزند یدالله در سال 1305 ﻫ ش در گیوى از توابع خلخال در خانواده مذهبى دیده به جهان گشود. تحصیلات آغازین خود را در زادگاهش شروع کرد. پس از اخذ ششم ابتدایى جهت تحصیل علوم حوزوى به اردبیل رفت و در مدرسه حاج ملاابراهیم مشغول تحصیلات دینى شد. امثله تا صمدیه را در آنجا، به مدت یک سال خواند. آن‌گاه به دستور پدرش، راهى حوزه علمیه قم شد و درس‌هاى حوزوى را از کتاب سیوطى آغاز کرد و مطول، مغنى، معالم، حاشیه و قوانین را تا آخر خواند. او از همان زمان ورود، با شهید مصطفى خمینى آشنا و هم بحث شد. بعد از تکمیل تحصیلات سطوح مقدماتى و عالى و فلسفه، به درس خارج پرداخت. اساتید برجسته وى عبارتند از حجج اسلام و آیات عظام آقایان: عباسعلى نجف آبادى، شیخ على پناه اشتهاردى، عبدالجواد اصفهانى، مجاهد تبریزى، حجت، بروجردى، علامه طباطبایى و امام خمینى(ره).وى مى‌گوید: «به مدت 14 سال در درس امام خمینى شرکت جسته و اصول را دو دوره و نیم و فقه را از اول طهارت تا حدود و سپس مکاسب بیع را خواندم.» فعالیت‌هاى سیاسى آقاى خلخالى به دوران فدائیان اسلام باز مى‌گردد. وى در همان سالِ تبعید امام(ره)، مجدداً به زندان افتاد. بعد از آزادى، یک سال به انارک یزد و دو سال به رودبار تبعید شد. او بعد از پایان سال هاى تبعید تا شهادت آقامصطفى، در افشاى جنایات حکومت پهلوى سهم به سزایى داشت، بارها از طرف حکومت شاه به شهرهاى مختلفى به قرار زیر تبعید شد : چهار ماه به رفسنجان، دو ماه به لار فارس، چهار ماه به بانه و چهار ماه به بندر لنگه. پس از آن که امام به فرانسه هجرت کرد، وى نیز به آنجا رفت و بیست روز در نوفل لوشاتو ماند. پس از پیروزى انقلاب اسلامى، بنا به فرمان حضرت امام(ره) محاکمه سران طاغوت را به عهده گرفت و در مشاغل و سمت‌هایى چون: حاکم شرع دادگاههاى انقلاب اسلامى (خوزستان)، سرپرست کمیته مبارزه با مواد مخدر، نماینده مردم قم در مجلس شوراى اسلامى دوره اول و دوم، نماینده مردم استان تهران در مجلس خبرگان انجام وظیفه کرد. وى هم‌چنین کتاب‌هایى در ابواب مختلف فقه منتشر کرد و چندین اثر عرفانى و تاریخى هم به رشته تحریر درآورده‌اند. یکى از جالب‌ترین آثار وى خاطرات اوست (ایام انزوا) که ماجراى اعدام سران رژیم پهلوى را فاش کرده است. آیت‌الله خلخالى در سال 1382 دارفانى را وداع گفت.
منبع:
کتاب
آیت‌الله سید یحیی جعفری به روایت اسناد ساواک صفحه 319
