تاریخ سند: 14 آذر 1357
واعظ طبسی روز جاری با قم تماس، اظهار داشت به آقای پسندیده1 بگوئید آقایان قمی و شیرازی
متن سند:
از: مشهد تاریخ:14 /9 /1357
به: 312 شماره: 21197/ ﻫ 1
گزارش خبر
واعظ طبسی روز جاری با قم تماس، اظهار داشت به آقای پسندیده1 بگوئید آقایان قمی و شیرازی با اعتصاب امروز مخالفت کردند و هر کسی به آنها تلفن می‌زند، می‌گویند این اعتصاب مورد تائید ما نیست، یا ارتباطی به ما ندارد و از نیروی خودشان برای برهم زدن اعتصاب امروز استفاده کرده‌اند، لیکن در مشهد موفق نشدند ولی در شهرستانها مثل گناباد را نمی‌دانم و وضع آقایان قمی و شیرازی به این شکل است؛ اضافه نمود بد نیست پسندیده و منتظری یک تلفن تهدیدآمیزی به آنان بنمایند.
نظریه یکشنبه و چهارشنبه . مذاکرات فوق مورد تائید است.
خبر کهنه است. اقدامی ندارد. 16 /9 /57
توضیحات سند:
1. آیت‌الله سیدمرتضى پسندیده، فرزند شهید حجت‌الاسلام سیدمصطفى خمینى و برادر بزرگ امام خمینى(ره) در 1274 ش در شهرستان خمین متولد شد. پس از طى مقدمات، در سال 1288ش عازم اصفهان شد و نزد بزرگانى چون حاج آقا رحیم ارباب، شیخ على یزدى، سید على نجف آبادى و آیت‌الله خاتون آبادى تلمذ نمود و پس از پایان دوره سطح و خارج فقه و اصول، به خمین مراجعت کرد و ضمن اقامه نماز جماعت، به تدریس فقه، اصول، منطق، کلام و ادبیات پرداخت که از جمله شاگردان وى حضرت امام خمینى(ره) بود. در دوران سلطنت رضاشاه به دلیل مخالفت با قانون لباس متحدالشکل مورد غضب حکومت و مأموران رژیم قرار گرفت. وی به هنگام اشغال ایران توسط نیروهاى متفقین در جنگ جهانى دوم، به اتهام جلوگیرى از تأمین نان و ارزاق براى نیروهاى اشغالگر، محکوم به تبعید شد. در جریان مبارزات ملى شدن نفت از این نهضت پشتیبانى کرد و با سران و رهبران نهضت ارتباط داشت. آیت‌الله پسندیده در روز قیام 15 خرداد 1342 با سخنرانى پرشورى در میدان مرکزى شهر خمین، حمایت خود را از حضرت امام و اهداف نهضت اسلامى ابراز داشت و در اعتراض به بازداشت حضرت امام، به همراه جمعى از روحانیون، به تهران سفر نمود. پس از تبعید حضرت امام خمینی(ره)، فعالیت‌هاى او همواره تحت کنترل مأموران ساواک قرار داشت. پس از مدتى به قم مهاجرت کرد و به عنوان وکیل تام‌الاختیار حضرت امام(ره) در اخذ سهم امام و پرداخت شهریه طلاب و حمایت از روحانیون مبارز مجاهدت کرد، تا سرانجام به خمین تبعید گردید، اما پس از چندى به قم بازگشت و سپس به جرم شرکت در مجالس سوگوارى در منزل امام بازداشت و مجدداً به خمین تبعید شد. با اوج گیرى انقلاب اسلامى در خرداد 1357 به سه سال تبعید در انارک یزد محکوم گردید و در پى بى‌اعتنایى به این حکم و بازگشت به قم، حکم تبعید وى به داران فریدن صادر شد. پس از پیروزى انقلاب اسلامى به رغم موقعیت ویژه‌اى که از جهت علمى و سابقه مبارزه داشت، همچون گذشته وکالت حضرت امام(ره) در امور شرعى را بر هر عنوان و سمتى ترجیح داد و سر انجام در آبان 1375 به دیار باقى شتافت.
منبع:
کتاب
انقلاب اسلامی به روایت اسناد ساواک، استان خراسان رضوی- 18 صفحه 379
