تاریخ سند: 6 شهریور 1347
موضوع: فعالیت مضره در قطر
متن سند:
شماره: 2471 /16ح تاریخ: 6 /6 /1347
از: برونمرزى
به: بخش امنیت داخلى ساواک بوشهر
موضوع: فعالیت مضره در قطر
برابر خبر واصله عدهاى از افراد وابسته به حزب منحله توده1 میباشند که در قطر به رهبرى شخصى به نام سید محمد حسینى داراى گذرنامه بحرین و عضویت احمد مدرسى2 اهل برازجان و عبدالکریم کرمزاده و یک نفر دیگر به نام امرالله که اسم اصلى او عباس فرزند حسین شهرت پاپرى اهل برازجان مشغول فعالیت مضره و تبلیغ بر علیه رژیم سلطنتى ایران در قطر میباشند. ضمناً این افراد با عده از فلسطینىهاى مقیم قطر در تماس هستند.
توضیح اینکه- عباس فرزند حسین که در قطر به نام امرالله شهرت دارد قاتل میباشد و در ایران مرتکب قتل گردیده است.م
نظریه- چون احمد مدرسى از افراد توده میباشد و در مرکز نیز سابقه دارد بنابراین با توجه به شرکت نامبرده در این باند خبر احتمالاً صحیح است.
توضیحات سند:
1. حزب توده: حزب توده در مهرماه 1320 یک ماه پس از ورود ارتشهای بیگانه به خاک ایران موجودیت خود را اعلام کرد. موسسان حزب توده از بقایای کمونیستهایی بودند که پیش از شهریور 1320 ه ش مامور اشاعه افکار کمونیستی شده بودند. تا شهریور 1320 تعدادی از آنها در زندان و یا در تبعید بودند. طی فرمان عفو عمومی 28 شهریور 1320 این افراد آزاد شدند و پس از آن درصدد برآمدند که حزبی به نام حزب توده با مرام کمونیستی بنیان گذاری کنند افرادی چون سلیمان میرزا اسکندری، دکتر محمد بهرامی، مرتضی یزدی، جعفر پیشهوری، تقی مکینژاد و احسان طبری جزو مؤسسان حزب و آزادشدگان از زندان بودند که به اشاره دولت شوروی دست به تشکیل حزب توده زدند. اولین جلسه هیأت مؤسسان حزب توده در مهرماه 1320 در منزل سلیمان میرزا اسکندری با حضور 37 نفر از دسته 53 نفر و کمونیستهای دیگر و«علیاف» که ایرانیالاصل و کاردار سفارت شوروی بود و به صورت ناشناس در جلسه حضور داشت، تشکیل گردید. در این جلسه اعضای کمیته مرکزی انتخاب شدند و مرامنامه حزب به تصویب رسید. حزب توده از تأسیس تا آغاز پیدایش فرقه دموکرات میخواست به صورت یک سازمان علنی و ملی باشد، ولی در همان آغاز راه منحرف شد و با طرح مسأله اعطای امتیاز نفت شمال به شوروی نشان داد که نیروی وابسته به امپریالیسم شرق است. حزب توده سه وزیر به کابینه ائتلافی قوام وارد کرد که این دوران را دوران طلایی حزب میدانند. پس از تیراندازی به شاه در 15 بهمن 1327، حزب توده غیرقانونی اعلام و اعضای آن دستگیر یا متواری شدند. در زمان نخستوزیری دکتر مصدق با استفاده از شرایط مساعد و آزادیهای به وجود آمده، یک سری سازمانهای علنی ایجاد و با شعار ملی شدن نفت مخالفت کردند. بعد از کودتای 28 مرداد، سازمان نظامی حزب کشف و دوران ورشکستگی حزب فرا رسید. در تمام این دوره که به سال 1357 ختم میشود، کار حزب توده در داخل کشور اقدام به سازماندهی حزب و در خارج ستیز ایدئولوژیکی با گروههای ملیگرا بود. دوران نهایی حزب توده از سال 1357 میباشد که بعضی از آنها معتقد بودند که با استقرار عناصر لیبرال میتوانند در بازیهای دیپلماسی شرکت کنند و میگفتند که نهضت روحانیت و حکومت اسلامی دوامی ندارد و شکننده بودن نظام را حتمی میدانستند و با کارهای مخفی به سازماندهی مشغول بودند. این افراد در ظاهر حامی نظام بودند و از نظام حمایت میکردند ولی در خفا با خائنانی مانند: ناخدا افضلی و سرهنگ عطاران، سرهنگ کبیری و آذرفر، فعالیت پرجوش و خروش جاسوسی به سود شوروی را رهبری میکردند. در سال 1361 به جرم جاسوسی و توطئه حزب توده منحل و رهبران آن دستگیر شدند و اعضای کمیته مرکزی به فعالیتهای جاسوسی خود اعتراف کردند.
سیاست و سازمان حزب توده از آغاز تا فروپاشی، مؤسسه مطالعات و پژوهشهای سیاسی ؛ خاطرات ایرج اسکندری، تهران، مؤسسه مطالعات و پژوهشهای سیاسی ؛ خاطرات نورالدین کیانوری، تهران، دیدگاه، 1374.
2. احمد مدرسی، فرزند عباس در سال 1317هـ ش در شهر برازجان متولد شد. محل کار وی کشور قطر و کویت بود. ازجمله اتهامات وی پخش اعلامیه علیه رژیم پهلوی در سال 1333عنوان شده است. وی از اعضای حزب توده بود که در سال 1349 از برازجان و شیراز ممنوعالخروج شد.
منبع:
کتاب
انقلاب اسلامی به روایت اسناد ساواک، استان بوشهر، کتاب 1 صفحه 109