موضوع : واگذاری زمین املاک پهلوی به ولیان وزیر اصلاحات ارضی و تعاون روستائی
تاریخ سند: 12 مهر 1349
موضوع : واگذاری زمین املاک پهلوی به ولیان وزیر اصلاحات ارضی و تعاون روستائی
متن سند:
به : عرض میرسد از : 327 تیمسار سرلشگر مزین1 گزارشی بشرفعرض رسانیده مبنی بر اینکه چون نامبرده بالا در پیشرفت کارهای قانونی مربوط باصلاحات ارضی حسابداریهای اختصاصی نهایت فعالیت را از خود نشان داده در صورت تصویب و استقرار اراده سنیه ملوکانه 110 هکتار از زمینهای املاک پهلوی بمشارالیه واگذار گردد که معظم له اجازه مرحمت فرموده اند.بدینوسیله دو برگ2 فتوکپی آن جهت استحضار بپیوست تقدیم میگردد.
بعرض تیمسار ریاست ساواک رسید 18 /7 /49 کلاسه اشتباه است در پرونده 53134 دکتر ولیان بایگانی شود فتوکپی ضمیمه نبود 16 /8 /49
توضیحات سند:
1ـ سرلشکر منصور مزین فرزند میرزا علی اکبر عین الدوله در 1281 بدنیا آمد.وی از افراد مورد اعتماد رضاشاه بود و بعد فرمانده لشکر 2 مرکز، رئیس اداره سررشته داری ارتش، رئیس شهربانی کل کشور و در 1335 بازنشسته و مدیر کارخانه زاینده رود شد.
و بعد به ریاست سندیکای کارفرمایان منصوب شد.
«مزین» بعد از آن، نماینده مخصوص شاه و رئیس املاک پهلوی در گرگان و گنبد و بیرجند بود که این مسئولیت همزمان با سند است و چون نماینده مخصوص شاه در املاک وی در دشتِ گرگان و ...
بوده و در خصوص امور کشاورزی با وزارت اصلاحات ارضی و تعاون روستایی نیز رابطه داشت، معلوم است با آن پیوندها، درخواست واگذاری 110 هکتار از همان زمین ها را برای ولیان می کند و ظاهرا ارتباطات مستقیم او با شاه، موجب اخذ موافقت شاه نیز می شود «مزین» در دوره نمایندگی مخصوص، دزدی های زیادی در شمال انجام داد که در اسناد ساواک و دفتر ویژه اطلاعات در دسترس است.
(ر.ک : ظهور و سقوط سلطنت پهلوی، ج 2، صص 498 ـ 499) 2ـ اسناد آن و چگونگی واگذاری موجود نیست که پی نوشت «فتوکپی ضمیمه نبود» گواه آن است و ممکن است «نصیری» در هنگام رؤیت موضوع آنرا منهدم کرده باشد اما نکته درخور توجه است که شاه می کوشید با پرداخت حقوق خوب و پاداشهای مختلف به مقامات دولت و تحمّل فساد، وفاداری آنها را تقویت کند و از نیروهای امنیتی و نوعی «کابینه سایه» که از نزدیکترین مشاورانش تشکیل می شد برای مراقبت از وفاداری و کارایی مقامهای دولت استفاده می کرد.
این اقدام ها، کنترل شخصی گسترده ای بر مقامهای دولتی را به شاه می بخشید و به این ترتیب، توانایی عمل مستقل را در آنان بیشتر تضعیف می کرد.
(ر.ک : کدیور، جمیله، رویارویی انقلاب اسلامی ایران و امریکا، انتشارات اطلاعات، تهران، 1372، ص 37)