اداره اطلاعات و مطبوعات وزارت اطلاعات
اداره اطلاعات و مطبوعات وزارت اطلاعات
متن سند:
مجله اللواء خبر دیدار شش روزنامه نگار ایرانی را از اسرائیل درج کرده است و از دولت های عربی خواسته است که این اسامی را حفظ نموده و با آنها دست ندهند.اسامی روزنامه نگاران به قرار ذیل است .
اسعد رزم آرا ـ از روزنامه مرد مبارز دکتر بهزادی1 ـ از مجله سپید و سیاه اسماعیل رائین2 ـ از مجله تهران مصور3 کاظم زرنگار4 ـ از کیهان اینترنشنال5 علی اصغر امیرانی6 ـ از مجله خواندنی ها7 اسماعیل پوروالی ـ از روزنامه بامشاد
توضیحات سند:
1ـ علی بهزادی متولد 1304 در خانواده ای ملاک در یکی از روستاهای اطراف رشت به دنیا آمد و پس از تحصیلات مقدماتی از دانشگاه تهران لیسانس و در رشته حقوق سیاسی از دانشگاه پاریس دکتری گرفت.خدمت مطبوعاتی را از سال 1332 آغاز کرد و در تمام این مدت صاحب امتیاز و مدیر مجله «سپید و سیاه» بود.
نامبرده برادرزاده عیسی بهزادی از بنیانگذاران فراماسونری در ایران پس از کودتای 28 مرداد 1332 بود و دکتر علی بهزادی نیز در تشکیلات فراماسونری عضویت داشت.
2ـ اسماعیل رائین در سال 1298 در بوشهر متولد شد.
در سال 1314 در اداره پست و تلگراف شهر استخدام و سپس به اردبیل و تهران منتقل شد.
رائین علاوه بر خدمت در اداره پست و تلگراف به شغل خبرنگاری مطبوعات نیز اشتغال داشت.
دوره 4 ساله روزنامه نگاری را در دانشگاه تهران طی کرده است.
اسماعیل رائین از سال 1318 با نوشتن مقالاتی در روزنامه «خلیج ایران» در بوشهر کار مطبوعاتی را آغاز و از سال 1320 بیشتر اوقات خود را صرف مطبوعات نموده هنگام انتقال به تهران در سال 1323 اخبار تلگرافهای رسیده از آذربایجان را در اختیار روزنامه کیهان، مجله تهران مصور و آتش قرار می داد.
علاوه بر نشریات یاد شده با مجله روشنفکر و تهران همکاری می نمود.
وی در سال 1336 مؤسسه جمع آوری اخبار و تأمین اخبار جراید را با کمک بهرام بوشهری تأسیس نمود.
به اعتقاد ساواک اسماعیل رائین به منظور کسب اخبار با طبقات مختلف مردم از جمله شخصیت های داخلی و خارجی ارتباط پیدا نموده و با توجه به بصیرت و تیزهوشی ذاتی تحت پوشش مزبور اطلاعاتی نیز برای عوامل خارجی تهیه می نماید.
با توجه به اشتغال برادرش پرویز [رائین] در خبرگزاری آسوشیتدپرس مطمئنا آن خبرگزاری را نیز از اخبار جمع آوری شده بی نصیب نمی گردانید.
اسماعیل رائین یکی از وابستگان به رژیم پهلوی بود و به دستور آنها کتاب فراموشخانه و فراماسونری را نوشت.
(پرونده اسماعیل رائین در ساواک و کتاب چهره های مطبوعات معاصر، ص 85).
3ـ مجله تهران مصور مجله اجتماعی، خبری و انتقادی تهران مصور به صاحب امتیازی عبداللّه والا و سردبیری عبداللّه والا، فرح کیوانی، محمود رجاء، کریم روشنیان، نصراللّه شیفته، احمد بشیری، لعبت والا، هوشنگ ساعدلو، فرامرز برزگر، حسین سرفراز و ستار لقایی طی سال های 1325 ش تا 1353 به صورت هفتگی در تهران منتشر می شد.
راهنمای مطبوعات ایران (1304 ش تا 1357 ش) مؤلف: سیدمحمد صدری طباطبایی نائینی، جلد اول، ص 228 و 229) 4ـ محمدکاظم زرنگار فرزند محمد در سال 1291 ه ش در عوض استان فارس به دنیا آمد.
نامبرده در شهر بمبئی هندوستان در دبیرستان بارداهای اسکول دیپلم و از دانشکده حقوق سان زادیبرز دانشگاه بمبئی لیسانس دریافت نمود.
مشارالیه به دلیل طرفداری از مصدق در 28 مرداد 1332 به جزیره سیری تبعید شد و با اظهار ندامت و پشیمانی مورد عفو واقع و به عضویت حزب مردم درآمد.
ساواک در سال 42 با شرکتش در کنفرانس قاهره موافقت و همچنین به دعوت سفارت کبری انگلیس جهت شرکت در نمایشگاههای کتاب به آن کشور سفر کرد.
محمدکاظم زرنگار در سال 1344 جز روزنامه نگارانی بود که به نمایندگی از مطبوعات ایران به اسرائیل سفر نمود و در همان سال به دلیل درج مقاله ای به نام مجلس هیچ کار نمی کند برای مدت 6 ماه محکوم به تبعید از مرکز شد ولی یک ماه بعد به مناسبت بیست و پنجمین سال سلطنت پهلوی مورد عفو واقع شد.
نامبرده مخبر نیویورک تایمز و روزنامه پاکستانی دان در تهران، مترجم اداره انتشارات رادیو و به عنوان خبرنگار با شاه در سفرهای خارجی اش شرکت داشت.
در سال 46 ساواک با سردبیری وی در روزنامه اینترنشنال و شرکت در جشن های شاهنشاهی موافقت کرد.
وی به همراه یک آمریکایی به نام گریگوری ژوزف لینبا شرکت تبلیغاتی رایگان بین المللی را تأسیس نمود و ساواک با اعزام نامبرده به عنوان وابسته مطبوعات به کشورهای اروپایی و امریکایی موافقت کرد و ساواک مجددا در سال 54 صلاحیت وی را جهت سفر به اسرائیل تأیید نمود.
5ـ روزنامه کیهان اینترنشنال به صاحب امتیازی و مدیر مسؤولی فروغ اعظم اتحادیه (مصباح زاده) و سردبیری کاظم زرنگار به صورت روزانه در سال 1338 در تهران منتشر می شد.
عنوان کتاب : فهرست روزنامه های موجود در کتابخانه سازمان مدارک فرهنگی انقلاب اسلامی ـ شماره اول آبان 67 صفحه 113 6ـ علی اصغر امیرانی فرزند مظفر در سال 1294 در بیجار متولد شد.
نامبرده ابتدا در گروس در مکتب درس خواند و در سن ده سالگی به تهران آمد و در منزل ستوان محمودخان اورلین خان در خدمت فرزندانش بود.
مشارالیه سپس در دبیرستان شرق تحصیل نمود و از دارالفنون دیپلم گرفت و به کار صحافی پرداخت و در سال 1319 در روزنامه اطلاعات مشغول بکار شد و از همین زمان به فکر انتشار مجله خواندنیها افتاد که تا پیروزی انقلاب اسلامی منتشر می شد.
علی اصغر امیرانی از دوستان نزدیک سپهبد زاهدی بود و در جهت مخالفت با مصدق با وی همکاری داشت.
ارزیابی ساواک در سال 39 از مجله خواندنیها بدین شرح می باشد : یک مجله حرفه ایست تیراژ قابل توجهی دارد.
با مصدق مبارزه کرده در سیاست داخلی انتقادی ملایم، در سیاست خارجی با دولت متابعت کرده طرفدار مقام شامخ سلطنت بوده و با دولت سپهبد به علت دوستی با وی همکاری نزدیک داشت.
نامبرده با مقامات انگلیسی ارتباط داشت و از طریق دکتر رضا امینی که کارمند سفارت آمریکا در تهران بود با مقامات سیاسی آمریکا در تماس بود و در انجمن فرهنگی ایران و آمریکا عضویت داشت.
علی اصغر امیرانی در برخورد با اتباع خارجی و ملاقات با نمایندگی مطبوعات سفارتخانه ها و کادر سیاسی آنها، با ساواک همکاری داشت و از سال 47 جهت ارتباط گیری سهل الوصول و انتقال به موقع گزارشات از طرف ساواک، مجهز به بی سیم شد.
ساواک به دلیل همکاری مفید وی کمک های زیادی از مجاری مختلف از جمله، دادن آگاهی به مجله از طریق وزارت اطلاعات، کمک های بلا عوض از طریق شرکت نفت و وامهای متعدد با مبالغ زیاد از طریق بانک های مختلف، به او می نمود.
مشارالیه در سال 44 به نمایندگی از طرف مطبوعات ایران به اسرائیل سفر نمود و در سفرهای مختلف خارجی با مسؤولین دولتی از جمله محمدرضا پهلوی همراه بود.
نامبرده در سال 48 دو جلد کتاب با عنوان خواجه تاجدار را جهت فرح ارسال نموده که ضمن تشکر متقابل دفتر فرح طی تلگرامی سی وهشتمین سال انتشار مجله خواندنی ها را به امیرانی تبریک گفته است و در سال 57 رئیس ساواک نیز طی نامه ای از امیرانی و مجله خواندنیها به دلیل چاپ مقالات میهن پرستانه و مفید تشکر کرده است.
مشارالیه در کلوپ عصر و باشگاه سوارکاران که وابستگی به دربار داشتند عضویت داشت و با پیروزی انقلاب اسلامی با حکم دادگاه انقلاب به اعدام محکوم شد.
7ـ مجله خواندنی ها نشریه ای سیاسی و خبری بود که دو شماره در هفته منتشر می شد.
صاحب امتیازی آن را علی اصغر امیرانی و مدتی ابراهیم خواجه نوری به عهده داشتند.
مجموعه ای از مندرجات مطبوعات اوایل به عنوان نشریه به نگاه زربخش انتشار می یافت و در سال های آخر مطالبی از خود و سرمقاله ای انتقادی هم از مدیر در آن درج می شد.