تاریخ سند: 1 آذر 1351
متن سند:
از : 347 شخصی به نام موفق با روزنامه فرمان تماس حاصل و تاکید نمود برای چندین بار می گویم که اسامی اشخاصی را که موفق به اخذ نشان می گردند درج نکنید و این دستور از دفتر مخصوص است.همچنین از عکس دیپلمات اردنی که با مواد منفجره دستگیر شده و در روزنامه اطلاعات منعکس است در صفحه اول استفاده نشود.
توضیح بخش : از صدای تماس گیرنده تشخیص داده شد که مشارالیه تدین مدیر کل مطبوعات وزارت اطلاعات می باشد.
بدون ذکر مورد از طرف من به آقای پورشالچی1 و تدین2 بگویند قرار شد ساواک را در جریان دستورات بگذارید که هم آهنگ عمل شود.
2 /9 زرگران 1 /9 /51
توضیحات سند:
1ـ محمود پورشالچی فرزند احمد، در سال 1306 ش در مشهد متولد شد.تحصیلات خود را تا لیسانس ادبیات فارسی و فرانسه ادامه داد.
سمتهایی منجمله: رئیس دفتر کل هیئت مدیره سازمان بیمه های اجتماعی، رئیس اداره تدارکات بیمه های اجتماعی، مشاور وزارت کار، رایزن مطبوعاتی ایران در پاریس، مدیر کل مطبوعات وزارت اطلاعات و جهانگردی و...
را عهده دار بود.
ساواک در سند بیوگرافی وی آورده است : «مشارالیه پس از 28 مرداد سال 1332 شدیداً به نفع حزب ایران فعالیت داشته و با شاپور بختیار تماس حاصل و دستوراتی از وی گرفته و برای زندانیان وابسته به جبهه ملی اعانه جمع آوری می کرده و به همین اتهام از طرف فرمانداری نظامی وقت بازداشت و سپس با اخذ تعهد و التزام آزاد شده است.
نایب رئیس سندیکای نویسندگان بوده، لیکن بعداً به رژیم پیوسته است.
در زمان تصدی پست مدیرکل مطبوعات وزارت اطلاعات، شکایات متعددی از سوی کارکنان وزارتخانه های متبوع از نامبرده به ساواک تهران رسیده است.
نامبرده فردی فعال و دقیق و شلوغ و تا حدی عیاش و خوشگذران و بد منصب می باشد.
» در گزارش دیگری از ساواک چنین آمده است: «مشارالیه با داشتن خدمت مستمر در بیمه های اجتماعی سوابق خود را کتمان و در وزارت آموزش و پرورش استخدام و مدتی از دو محل حقوق می گرفته است و در این مورد پرونده ای تشکیل و دادگاه اداری او را به کسر ثلث حقوق به مدت 6 ماه محکوم و در سال 44 منع تعقیب صادر می گردد.
» ـ اسناد ساواک، شرح احوال رجال، ج 2، ص 162 ـ 163.
2ـ عطاءاللّه تدین فرزند حسن در سال 1303 ه ش در رشت بدنیا آمد.
تحصیلات ابتدایی را در دبستان های صیقلان و فاریابی، و متوسطه را در دبیرستان های لقمان، اسلامی و شاهپور در رشت سپری کرد و در سال 1324 به دانشکده پلیس رفت و در سال 1326 فارغ التحصیل شد و در تاریخ 1 /2 /26 با درجه ستوان دومی به استخدام شهربانی کل کشور در آمد و در اداره سرکلانتری، شهربانی شیراز، شهربانی کاشان و انگشت نگاری فعالیت کرد.
وی در سال 1328 به درجه ستوان یکمی ارتقاء یافت و رئیس شعبه اول دایره بایگانی شد.
او که در سال 29 مدتی به شهربانی همدان رفته بود، در سال 1330 به قسمت پلیس انتظامی (دایره انگشت نگاری) رفت و سپس رئیس آن دایره گردید تا اینکه در سال 1332 به اتهام وابستگی به حزب توده در اختیار وزارت کشور قرار گرفت.
عطاءاله تدین که مؤسس جمعیتی با کلمه اختصاری (V) در سال 1321 با هدف تبلیغ مرام کمونیستی و مبارزه علنی و جدی با فاشیست و رئیس کتابخانه حزب توده در رشت معرفی گردیده بود، در سال 32 طبق ماده 5 حکومت نظامی دستگیر و حدود 4 ماه در زندان به سر برد.
وی در عریضه ای در این خصوص ادعا کرد که در زمان تحصیل در شهرستان رشت، همواره با حزب توده مبارزه می کرده و در جمعیت هایی که شاه دوستی و وطن پرستی را شعار می داده اند، نام نویسی کرده و روی این اصل در حزب میهن پرستان عضویت داشته و به مناسبت روز 26 مرداد تمثال بزرگی از شاه را با هزینه شخصی تهیه و در اداره انگشت نگاری شهربانی نصب کرده و همچنین در سال 1326 در مجله شهربانی، داستانی درباره عظمت ایران باستان و شاه دوستی و میهن پرستی منتشر نموده است و در پایان نوشته است : «استدعا دارم مقرر فرمائید با گزارش بی اساس، جوانی را که آرزویش خدمت به شاهنشاه و میهن عزیز است نزد فامیل، عیال و اولاد شرمنده ننمائید.
» عطاءاله تدین پس از این به وزارت اطلاعات و جهانگردی منتقل گردید و مشاغل ذیل را عهده دار شد.
الف : رئیس قسمت مطبوعات، دفتر فنی اداره کل انتشارات و رادیو ـ 1338 ب : رئیس دایره مطبوعات ـ 1339 ج : رئیس اداره سنجش و نظارت بر اجرای طرح های وزارت اطلاعات ـ 1340 د : مسئول سنجش مطبوعات فستیوال جهانی فیلم های کودکان ـ 1344 ه : رئیس اداره خدمات مطبوعات عطاءاله تدین که مانند دیگر افراد توده ای!! مراحل رشد و ترقی را طی می کرد، در سال 1346 با موافقت ساواک، رئیس اداره خدمات مطبوعات شد و پس از دو سال به عنوان معاون اداره کل مطبوعات مشغول گردید و در سال 1352 مدیر کل مطبوعات شد و سپس به معاونت مطبوعاتی وزیر ارتقاء شغل یافت که این ارتقاء را نصیری ـ رئیس ساواک ـ به وی تبریک گفت.
مشارالیه که 14 بار تشویق و موفق به اخذ نشان های مختلف گردیده بود و با نشریات ارمغان، بیمه ایران، مهر ایران و...
نیز همکاری می کرد، یک کتاب بنام «گیلان» به فرح پهلوی هدیه کرد که مورد تشویق او واقع گردید.