ایراد سخنرانى تحریک‌آمیز دو تن از روحانیون قشرى در شهر گنبد کاووس استان مازندران
ایراد سخنرانى تحریک‌آمیز دو تن از روحانیون قشرى در شهر گنبد کاووس استان مازندران
متن سند:
ایراد سخنرانى تحریک‌آمیز دو تن از روحانیون قشرى در شهر گنبد کاووساستان مازندران
از ساعت 93 روز 5 /9 /57 (2537 شاهنشاهى)، یک مجلس سخنرانى مذهبى با شرکت حدود 15 نفر از طبقات مختلف مردم در مسجد قائمیه شهر گنبدکاووس ـ استان مازندران تشکیل گردیده است.
در مجلس مذکور ابتداء آیاتى از کلام‌اله مجید قرائت شده و سپس دو تن از روحانیون قشرى به اسامى شیخ حسین عمادى (سوابق متعددى در ایراد مطالب خلاف مملکتى دارد) و ابراهیمى به منبر رفته و ضمن اشاره به حادثه اخیر حرم مطهر حضرت رضا (ع)،1 از دولت نظامى ارتشبد ازهارى2 به شدت انتقاد و به مقام شامخ سلطنت نیز حملاتى نموده‌اند.
در ساعت 12 روز مذکور سخنرانى نامبردگان خاتمه یافته و مجتمعین به قصد انجام تظاهرات خیابانى از مسجد خارج شده‌اند که با دخالت مامورین شهربانى متفرق گردیده‌اند. ضمناً هنگامی که مامورین قصد دستگیرى شیخ حسین عمادى را داشته‌اند، نامبرده با استفاده از ازدحام جمعیت در موقع خروج از مسجد متوارى شده است.
ارزیابى خبر:
خبر صحت دارد.
اقدامات انجام شده:
مراتب به نخست‌وزیرى اعلام گردیده است.
توضیحات سند:
1. به مناسبت هجوم چند روز قبل مأموران سفاک رژیم شاهنشاهی به حرم مطهر حضرت امام رضا(ع) و هتک حرمت حریم رضوی، حضرت امام خمینی رحمۀ‌الله‌علیه رهبر کبیر انقلاب اسلامی با انتشار کردن اعلامیه‌ای روز پنجم آذر را عزای عمومی اعلام کردند. همچنین حضرات آیات سید محمدرضا گلپایگانی و سید شهاب‌الدین مرعشی نجفی نیز با صدور اعلامیه‌ای مشترک، کشتار مردم مسلمان را در حرم مطهر امام رضا (ع) به دست ایادی پهلوی محکوم و پنجم آذر را روز عزای عمومی عنوان نمودند. در پی این اعلام، سراسر ایران تعطیل شد و مردم در مساجد و خیابان‌ها گرد هم آمده، دست به تظاهرات زدند.2. ارتشبد غلامرضا ازهارى فرزند علی در سال 1296 ﻫ ش، به دنیا آمد. پس از گذراندن دوره‌هاى نظامى در ایران و آمریکا، در سال 1342 به درجه سپهبدى رسید. او منصب‌هاى مختلفى در ارتش شاهنشاهى داشت. در سال 1348 بازنشسته گردید، اما به دلیل اعتماد محمدرضا پهلوى به وى، از سال 1350 تا 1357 ریاست ستاد بزرگ ارتشتاران به او سپرده شد. وى پس از سقوط دولت شریف‌امامى و اعلام حکومت نظامى در سراسر ایران به ریاست دولت برگزیده شد و از تاریخ 15 آبان تا 17 دى 1357 در این سمت باقى ماند. پس از سقوط کابینه نظامى‌اش، به بهانه بیمارى از ایران متوارى و به آمریکا رفت. از جمله حوادث دوران کوتاه دولت نظامى او، ابتکار مردم در بالا رفتن بر بام‌ها و فریاد الله‌اکبر بود. او این حضور را انکار مى‌کرد و شعارهاى شبانه مردم را پخش نوار مى‌نامید. مردم نیز بر بالاى بام‌ها در جواب او این شعار را فریاد مى‌زدند: «ازهارى بیچاره، ژنرال چهار ستاره، بازم بگو نواره، نوار که پا نداره، مشت به هوا نداره» ازهاری در سال 1380 درگذشت.