موضوع : محمدصادق اسلامی فرزند محمدباقر
تاریخ سند: 15 اسفند 1343
موضوع : محمدصادق اسلامی فرزند محمدباقر
متن سند:
گیرنده : تیمسار ریاست اداره دادرسی ارتش (دادستانی) فرستنده : ساواکشماره : 42387 /321 متمنی است مقرر فرمایند نسبت به صدور قرار قانونی درباره نامبرده بالا که به اتهام اقدام بر ضد امنیت داخلی مملکت در تهران دستگیر گردیده است، اقدام مقتضی معمول و نتیجه را به این سازمان اعلام فرمایند.رئیس سازمان اطلاعات وامنیت کشور ـ سپهبد نصیری1 از طرف 15 /12 /43 تهیه کننده : یاور عشایری 15 /12 /43 متصدی بررسی ـ تهامی 15 /12 رئیس بخش 321 ـ جوان 15 /12 /43 مشاور قضائی رئیس اداره دوم عملیات ـ نثری 15 /12
توضیحات سند:
1ـ ارتشبد نعمت اللّه نصیری، در سال 1291 ش در سمنان زاده شد.پدرش محمد نصیری (عمیدالممالک)، نماینده مجلس شورای ملی بود.
در 21 سالگی وارد دانشکده افسری شد.
او مدارج و مشاغل نظامی را به این ترتیب پشت سر گذاشت : فرمانده گروهان دانشکده افسری، معاونت دانشکده تکمیلی، فرماندهی گردان هنگ 18 لشگر کرمان، فرماندهی گردان مستقل سیرجان و فرماندهی گردان 1 پیاده دانشکده افسری، فرماندهی دوره تکمیلی و معاون دسته پیاده دانشکده افسری، فرماندهی هنگ 1 لشگر شاهنشاهی، فرماندهی گارد مستقل شاهنشاهی.
در همین مسند بود که روز 25 مرداد 1332 فرمان شاه مبنی بر عزل دکتر مصدق از سمت نخست وزیری را به او ابلاغ کردند.
در مهر ماه 1341 ش رئیس شهربانی کل کشور گردید، در سال 1342 فرماندار نظامی تهران شد.
اندکی بعد از قیام 15 خرداد 1342 سرلشگر پاکروان از ریاست ساواک معزول و نصیری به ریاست این سازمان منصوب شد و تا خرداد 1357 در این سمت بود.
دوران فرماندهی او بر ساواک اوج فعالیت ساواک در دستگیری، شکنجه و سرکوب وحشیانه و ظالمانه مخالفان و منتقدان رژیم بود.
این اقدامات باعث بدنامی و منفوریت ساواک و رئیس آن نصیری شد و با اوج گیری انقلاب اسلامی شاه مجبور شد جلاد بدنام خود را از ریاست ساواک معزول و به سفارت ایران در پاکستان منصوب کند.
اندکی بعد شاه برای نجات خود از مهلکه مجبور شد نصیری را از سفارت نیز عزل و به زندان بیاندازد.
نصیری روز 22 بهمن 1357 به چنگ عدالت گرفتار شد و 4 روز بعد محاکمه و تیرباران گردید (فیروزان، سیاکزار، چهره های آشنا، 1343 ش، ص 46ـ 44؛ عراقی، مهدی، ناگفته ها، تهران، رسا، 1370 ش؛ مدنی، جلال الدین، تاریخ سیاسی معاصر ایران، ج 2، تهران، دفتر انتشارات اسلامی، 1361 ش).