موضوع : مجلس عزاداری به مناسبت رحلت حضرت امام جعفر صادق
تاریخ سند: 10 مهر 1357
موضوع : مجلس عزاداری به مناسبت رحلت حضرت امام جعفر صادق
متن سند:
از : 11 هـ به : 312 شماره : 12012 /11هـ به مناسبت رحلت امام جعفر صادق (ع) از ساعت 1900 الی 2100 روز 5 /7 /57 در مسجد امام جعفر صادق واقع در پشت شرکت نفت مجلس سوگواری منعقد.ابتدا نماز جماعت شام و عشا به وسیله آقای حاج محمد کفعمی خوانده شد و سپس سه نفر واعظین مشروحه زیر به ترتیب منبر رفتند.
1- آقای شیخ محمود صمصام به منبر رفت در فضائل و مناقب و مصائب حضرت امام جعفر صادق و اهمیت نماز سخنانی ایراد و بعداً در ذکر مصیبت آن بزرگوار روضه‌خوانی نمود.
2- آقای حاج شیخ علی مزاری به منبر رفت ضمن بیان شرح و حال حضرت امام جعفر صادق و مذهب شیعه از رئیس جمهوری عراق و ارتش عراق برای اینکه اطراف خانه آیت‌اله خمینی را محاصره نمودند انتقاد نمود.
3- آقای حاج محمد معین‌الغرباء به منبر رفت ابتدا درباره احکام دین و اهمیت نماز و شخصیت و بزرگواری حضرت امام جعفر صادق (ع) بیاناتی ایراد و بعداً درباره محاصره خانه آیت‌اله خمینی1 از طرف ارتش عراق سخنانی ایراد و گفت آقای حسن‌البکر رئیس جمهوری عراق (حسن کل) که تا پریروز دشمن ایران بود اکنون به شاه ایران می‌گوید برادر و این مرد نفهم نمی‌دانم به چه علتی دستور داده اطراف خانه آقا را محاصره نمایند و اگر یک مو از سر آقای خمینی کم شود ملت ایران و به خصوص روحانیون بعداً می‌دانند چه عکس‌العملی بنمایند و سپس برای سلامت [سلامتی] آقای خمینی دعا کرد و در پایان روضه‌خوانی نمود و جمعیت که در حدود300 نفر بودند متفرق شدند و اتفاقی رخ نداده است.
توضیحات سند:
1.محاصره منزل امام در نجف: در 27 شهریور 1357 سفیر ایران در عراق با صدام حسین، معاون وقت رئیس جمهور عراق، ملاقات کرد و از دولت عراق خواست که محدودیتهایی جدی برای فعالیتهای امام خمینی(س) در نجف فراهم کند.
در اواخر شهریور 1357 وزیر خارجه ایران برای شرکت در اجلاس مجمع عمومی سازمان ملل متحد به آمریکا رفت و در طول این اجلاس سه بار با وزیر خارجه عراق ملاقات کرد و اخراج امام از عراق خواستار شد و حاصل مذاکرات خود را به تأیید وزرای خارجه آمریکا و اسرائیل رساند و در پایان ملاقاتها اظهار داشت که مقدمات اخراج امام از عراق آماده شده است.
به دنبال این توافق 1 مهر 1357، منزل امام در نجف تحت محاصره و مراقبت نیروهای عراق قرار گرفت و از امام خواسته شد که از مصاحبه با خبرنگاران و ایراد سخنرانی و نوشتن اعلامیه خودداری کنند.
اما امام به اخطار عراق اعتنایی نکردند.
خبر محاصره منزل امام در نجف موجی از اعتراض در میان مسلمانان انقلابی جهان، به ویژه مردم مسلمان ایران که در حال نهضت اسلامی بودند، ایجاد کرد.
مراجع، علما و روحانیون و شخصیتهای سیاسی داخلی و خارج از کشور با انتشار اطلاعیه ها و ارسال تلگرافها، به مجامع مختلف به این اقدام اعتراض کردند و بازاریان، کارمندان، دانشگاهیان و دیگر طبقات دست به اعتصاب و راهپیمایی زده و رژیم ایران را مسئول اقدام عراق دانستند.
بین تظاهرات‌کنندگان و نیروهای رژیم چند بار برخوردهای خونینی روی داد که به وخیم‌تر شدن اوضاع منجر گردید.
در این احوال ساواک فریبکارانه اعلام کرد که محدودیت آمد و رفت در اقامتگاه امام و محاصره منزل ایشان صحت ندارد.
اما مردم که اخبار و وقایع نجف را دنبال کردند آرام نشدند تا آنکه رژیم ناگزیر گردید به مقامات عراق متوسل شود.
در تاریخ 10 مهر 1357، هیئتی از بلند پایگان امنیتی ایران وارد بغداد شدند و با سعدون شاکر ملاقات کرده و پس از مذاکراتی به این نتیجه رسیدند که نمی توان به اجرای محدودیت ها ادامه داد اما در عین حال آزاد گذاشتن امام نیز به صلاح ایران و عراق نخواهد بود.
به همین جهت درصدد برآمدند به طور غیر مستقیم و از راه ایجاد تضییقات برای نزدیکان و یاران امام، ایشان را مجبور به ترک عراق کنند.
سرانجام امام از عراق خارج شدند و قصد داشتند از راه کویت عازم سوریه شوند.
اما مقامات کویتی اجازه ورود ندادند و امام ناگزیر به عراق بازگشتند.
ایشان چون مطلع بودند که به سبب نفوذ آمریکا در میان دول اسلامی و روابط دوستانه آن‌ها با شاه در هیچ یک از کشورهای اسلامی اجازه فعالیت سیاسی نخواهند یافت، سرانجام به پاریس رفتند.