موضوع : مسافرت عبدالرحمن عارف به شوروی
تاریخ سند: 28 خرداد 1343
موضوع : مسافرت عبدالرحمن عارف به شوروی
متن سند:
شماره : 11379 /316 طبق اطلاع عبدالرحمن عارف1 با چند نفر از کارشناسان ارتش عراق جهت تحویل گرفتن اسلحه جدید از شوروی به آن کشور مسافرت نموده است.گیرندگان : ادارات کل دوم و هفتم جهت استحضار.
اوضاع داخلی عراق الف ـ 872 جلد 5 محترما در صورت موافقت ارسال شود.
316 26 /3 ارسال فرمایید 27 /3
توضیحات سند:
1ـ عبدالرحمن عارف در پی حادثه روز 13 مه 1966 که عبدالسلام عارف (رئیس جمهوری وقت عراق) بر اثر سقوط هلی کوپتر از بین رفت به جای برادرش به ریاست جمهوری عراق و ریاست شورای ملی رهبری انقلاب برگزیده شد، انتخاب عبدالرحمن عارف توسط شخصیتهای بانفوذ حکومت عبدالسلام عارف تنها به منظور جلوگیری از کشمکش و رقابت در داخل رژیم عارف بود، که ممکن بود دشمنان قسم خورده آنان خصوصا بعثی ها از این موقعیت بهره برداری نمایند، جلوگیری بعمل آورند.از جمله ویژگی های اخلاقی عبدالرحمن عارف انعطاف پذیری او در قبال دیگر گروهها و جناحهایی بود که در داخل عراق فعالیت می کردند.
ظاهرا شخصیتهای با نفوذ رژیم همچون طاهر یحیی و سعید صلیبی حد و مرز این انعطاف پذیری را تعیین می کردند.
در پرتو این گذشت و مسامحه بود که برخی از اعضای حزب بعث در سال 1967 به کابینه راه یافتند و از شدت تعصبات طایفه ای نیز علیه شیعیان کاسته شد، به هر حال از آنجائی که تلاش گروههای اسلامی در آن فاصله منطبق با برنامه هایی برای سرنگونی رژیم نبود، بعثی ها از تمامی فعالیتهای گروههای اسلامی اعم از تظاهرات، اعتصابات و...
در اواخر حکومت عبدالرحمن عارف در سال 1967 به نفع برنامه های خودشان در براندازی رژیم عبدالرحمن عارف و روی کار آمدن مجدد خودشان بهره برداری کردند.
عبدالرحمن عارف دو ماه پیش از سقوط رژیم خود به انجام اصلاحاتی در قراردادهای نفتی به نفع شرکت فرانسوی «ایرپ» و به ضرر مصالح امریکا و بریتانیا مبادرت ورزید.
در یادداشتهایی که به حردان تکریتی فرمانده نیروی هوائی زمان عبدالرحمن عارف نسبت داده می شود، چنین آمده است: تظاهرات بعثیها در بغداد که البکر، عمالش و دیگر رهبران بعثی پیشاپیش تظاهر کنندگان حرکت می کردند، بعد از هماهنگی امریکا و بریتانیا با بعثی ها برای فعالیت در جهت براندازی رژیم عبدالرحمن عارف به خاطر انجام اصلاحات فوق الذکر برپا گردید.
نگاهی به تاریخ سیاسی عراق، سرهنگ ع.
الجمیلی، ترجمه محمد حسین زوار کعبه، ص ص 128، 130، 131، 150