تاریخ سند: 17 آبان 1350
اقدامات انجام شده از طرف محافل روحانی به شرح زیر است
متن سند:
از: کرمان تاریخ:17 /8 /1350
به: اداره کل سوم (312) شماره: 12523/ﻫ
عطف 6675 /312 ـ 25 /8 /50
اقدامات انجام شده از طرف محافل روحانی به شرح زیر است:
1. تلگرافی از طرف آیتالله شیخ علیاصغر صالحی و آیتالله سید جلال افصح هجری به قم برای آقایان شریعتمداری، گلپایگانی [و] نجفی و مشهد میلانی و نجف شاهرودی و خویی مخابره شده است.
2. در کلیه مجالس مذهبی وعاظ بالای منبر ابراز انزجار نموده، از دولت خواستهاند در این مورد اقداماتی مجدانه به عمل آید.
3. اخبار و رپرتاژ مربوط به معاودین ایرانی و اقدامات انجام شده از طرف دولت ایران مرتباً همهروزه در جراید محلی و تلویزیون و رادیو پخش میگردد و از طریق رادیو ایران و تلویزیون تهران نیز پخش میشود.
4. موضوع اخراج ایرانیان1 و بدرفتاری عراق نسبت به آنها در بین مردم تولید انزجار کرده، بهخصوص با انتشار خبر اسکان آنان در اردوگاه جیرفت قاطبه مردم به این موضوع بیشتر معطوف گردیده و حتی حاضر به انجام هرگونه کمک و مساعدت میباشند.
رونوشت برابر اصل است. اصل در 161111 میباشد.
پینوشت تیمسار مدیریت کل بهرهبرداری شود ـ 18 /8
در پرونده آیتالله میلانی 60599 بایگانی شود ـ 18 /8
توضیحات سند:
__
1. اخراج ایرانیان از عراق: در پی خودداری عراق از پـیوستن به ایران و اغلب کشورهای عربی در منطقه که از سیاستهای امریکا پیروی میکردند این کشور به سوی انزوای کامل سیاسی در جهان عرب کشیده شد و در تاریخ هفتم مرداد ۱۳۵0 حملات رادیویی و مطبوعاتی خود به ایران را آغاز کرد. در پانزدهم مهرماه ۱۳۵۰، رژیم عراق دست به اخراج ۲۵۰ تن از ایرانیان مقیم کشورش زدکه این امر موجبات تیرگی روابط دو کشور را فراهم آورد. روند پرشتاب اخراج ایرانیان، اعتراض روحانیون سراسر ایران را برانگیخت و دولت ایران نسبت به این عمل غیرانسـانی عراق به سازمان ملل شکایت کرد. حضرت امام خمینی نیز در سخنرانی شدیداللحنی این اقدام را محکوم نـمـود و ضمن اظهار همدردی با راندهشدگان، فرمود: «اگر دولت عراق دست از این کار برندارد، من از اینجا به لبنان عزیمت خواهم کرد. ایشان از ملت ایران خواست که از معاودین ایرانـی که تـمام سرمایه، کار و زندگی خود را از دست دادهاند، به گرمی استقبال کند.»
ر.ک: هفت هزار روز، غلامرضا کرباسچی صص 493،483،475.
منبع:
کتاب
انقلاب اسلامی به روایت اسناد ساواک، استان خراسان رضوی- 07 صفحه 155
