موضوع : شیخ احمد ضیافتی کافی
تاریخ سند: 22 شهریور 1350
موضوع : شیخ احمد ضیافتی کافی
متن سند:
به: 312 شماره: 11673 /20ه 12 از: 20 ﻫ 12 نامبرده بالا در ساعت 1000 روز 13 /6 /50 در مسجد جامع بازار تهران به منبر رفت و ضمن صحبت درباره مسائل دینی از گرایش جوانان به کمونیزم اظهار تأسف کرد و افراد حاضر در جلسه را مخاطب قرار داد و گفت جوانان شما که من بسیاری از آن‌ها را می‌شناسم به کمونیزم گرویده‌اند و عقاید دینی و مذهبی خود را زیر پا گذاشته‌اند، به قدری فکر جوانان شما را عوض کرده و به جامعه بدبین کرده‌اند که اصلاً منکر دین و قرآن و امام شده‌اند.آقایان مکتب کمونیزم1 مکتب بی‌دینی است و اصلاً با اسلام قابل مقایسه نمی‌باشد از پدران ارجمند تقاضا دارم تا آن‌جایی که مقدور است جوانان خود را کنترل کنند و نگذارند از مکتب علی بیرون بروند و فکر و روح خود را صرف کارهای بیهوده بنمایند و از این که عده‌ای از جوانان ما کمونیست شده و فکرهای لنین2 و استالین3 در مغزشان رخنه کرده و لامذهب شده‌اند باعث کمال تأسف است.
ناطق در پایان گفت بیایید جوانان خود را به این قبیل مجالس راهنمایی کنید تا لااقل بتوان با آن‌ها صحبت کرد و آن‌ها را از ادامه این راه بازداشت.
تعداد شرکت‌کنندگان حدود 150 نفر بودند.
نظریه شنبه: شنبه نظری ندارد.
نظریه یکشنبه: یکشنبه نظری ندارد.
آمال نظریه سه‌شنبه: نظری ندارد.
سپاهی نظریه چهارشنبه: نظری ندارد.
پاد نظریه 20 ﻫ 10: چنانچه این واعظ که در سخنرانی‌هایش علیه کمونیزم مطالبی ایراد می‌کند و هدف دولت نیز جلوگیری از اشاعه مرام کمونیستی است تقویت و تحبیب شود نتیجه مثبتی می‌توان به دست آورد.
فیش به نام شیخ احمد شهرت ضیافتی کافی بررسی و ارائه شود.
14 /6 /50 آقای وثوقی بررسی و بهره‌برداری شود.
23 /6 /50
توضیحات سند:
1.کمونیسم: مفهوم کمونیسم تاریخچه‌ای بسیار طولانی دارد که به قبل از دوران کارل مارکس و فردریش انگلس برمی‌گردد.
در یونان باستان، مفهوم کمونیسم با افسانه‌ای راجع به «عصر طلایی» زندگی انسان‌ها همراه بود که در این عصر افراد جامعه با هماهنگی و آرامش کامل زندگی می‌کردند و مفهوم مالکیت خصوصی وجود نداشت.
توماس مور، در رساله خود با نام «آرمان شعر» که در سال 1516 تهیه شد، جامعه‌ای را به تصویر کشید که براساس مالکیت مشترک اداره می‌شد و حاکمان آن براساس منطق این رویه را انتخاب کرده بودند.
هم‌چنین فرانسیس رابلیاس جامعه آرمان شهر را در کتاب افسانه‌ای ابی‌تولئم به همین شکل توصیف نموده است.
در قرن 17 میلادی، مجدداً عقاید کمونیستی در انگلستان فراگیر شد و انتقاد نسبت به مضمون مالکیت خصوصی تا دوران روشنفکری قرن 18 ادامه یافت.
متفکرانی مانند روسه در رأس این منتقدان قرار داشتند.
کلمه «کمونیست» در سال 1840 توسط گودوین بارمبی و با توجه به کلمه فرانسوی «Commuisme» اختراع شده که بارمبی این کلمه را در هنگام مطرح کردن بحث مکتب مساوات منسوب به گراشوس بابف، از رادیکال‌های شرکت‌کننده در انقلاب فرانسه و ابه کنستانت معرفی کرد.
بارمبی مشخصاً جامعه تبلیغ کمونیسم لندن را در سال 1841 پایه‌ریزی کرد.
آن‌چه امروزه به عنوان کمونیسم مطرح است حاصل حرکت کارگری از قرن 19 میلادی در اروپاست.
در آن زمان انقلاب صنعتی رقم خورد، منتقدان اجتماعی، کاپیتالیسم را به علت ایجاد طبقه جدیدی از کارگران بی‌تجربه که در شرایط سخت کار می‌کردند و هم‌چنین افزایش فاصله طبقاتی بین فقیر و غنی مورد سرزنش قرار دادند.
در اواخر قرن 19 نظریات مارکس احزاب سوسیالیست را در سراسر اروپا به طور گسترده‌ای فعال کرد.
این فعالیت در مورد حزب کارگر سوسیال دموکرات روسیه شدت داشت و دست به تحرکات و انقلاب به رهبری لنین زد و در سال 1917 پس از سرنگون کردن دولت روسیه به قدرت رسید.
پس از پیروزی شوروی سابق در جنگ جهانی دوم در سال 1945، ارتش سرخ روسیه ممالکی را در شرق اروپا و آسیای شرقی اشغال کرد و بنابراین جنبش کمونیسم به این کشورها سرایت کرد.
گسترش مرزهای کمونیسم به اروپا و آسیا باعث ایجاد شاخه‌های جدیدی در آن شد که از میان آن‌ها می‌توان به مائوئیسم در چین اشاره کرد.
با اضافه شدن بسیاری از کشورها به دایره ممالک تحت تسلط شوروی و افزایش قدرت در اروپای شرقی، کمونیسم بسیار قوی شد.
دولت‌هایی برپایه مدل شوروی در کشورهای بلغارستان، چکسلواکی، آلمان شرقی، لهستان، مجارستان و رومانی تشکیل شدند.
در سال 1950 حزب کمونیست چین کنترل تمامی سرزمین چین و بنابراین پرجمعیت‌ترین کشور دنیا را به دست گرفت...
در سال 1985 میخائیل گورباچف رهبر شوروی شد براساس سیاست‌های اصلاح‌طلبانه گلاس نات (آزادی عمل) و پرسترویکا (بازسازی) کنترل دولت را به دست گرفت و نهایتاً حکومت کمونیستی شوروی پس از هفتاد و چهار سال در سال 1991 فروپاشید.
احزاب و حکومت‌های کمونیستی برپایه ایدئولوژی مادی و نفی خدا و هرآن‌چه غیرمادی است قرار دارد.
2.
لنین: (1870 ـ 1924م) ولادیمیر ایلیچ لنین، از سیاستمداران معروف شوروی و پایه گذار نخستین حزب کمونیست در آن کشور بود.
پس از آغاز انقلاب، دولت آلمان به لنین کمک کرد که مخفیانه وارد روسیه شود.
سرانجام، با استفاده از روحیه انقلابی و ضدّتزاری مردم روسیه، با سرنگونی حکومت کرنسکی، دیکتاتوری پرولتاریا را حاکم کرد.
او اوّلین نخست وزیر حکومت کمونیستی است.
(فرهنگ دانستنی‌ها، صفحه 240) 2.
ژوزف ویسار یونویچ جوگاشویلی: موسوم به استالین، در 21 دسامبر 1879، در گوری، نزدیک تفلیس، مرکز گرجستان، به دنیا آمد.
او که پدرش پینه دوز بود ابتدا در مدرسه دینی گوری و سپس در کالج الهیّات تفلیس تحصیل کرد.
ولی به علت فعالیتهای سیاسی از دانشکده اخراج شد.
در 1898 به سازمان زیرزمینی و مخفی سوسیال دمکرات مارکسیست تفلیس پیوست و تا 1902 که اولین بار دستگیری او بود و به زندان افتاد فعالیت سیاسی خودرا ادامه داد.
استالین در فاصله سالهای 1902 و 1903، پنج بار از زندان تزار گریخت و طی این فرارها در 1905، در منطقه تامر فورس، با لنین آشنا شد.
در 1912 روزنامه پراودا را بنیان نهاد.
این روزنامه به انتشارات حزبی و فعّالیتهای سیاسی جهت می بخشید.
سپس لنین وی را به نمایندگی مخفی از بلشویکها عازم گرجستان، محل زادگاهش کرد.
امّا در 1917 ازگرجستان به مسکو بازگشت تا سردبیری پراودا را برعهده بگیرد و همراه با لنین، انقلاب موفّق بلشویکی اکتبر 1917 را پیگیری کند.
لنین، استالین را از 1918 که انقلاب بلشویکی به پیروزی رسید و رژیم تزاری ساقط شد ـ تا 1921 به مقام وزارت کشور روسیه ـ که در آن زمان، کمیسری خلق نام داشت ـ منصوب کرد و رهبری جنگهای داخلی را به او سپرد.
استالین، در 1922 به جانشینی لنین که به علت بیماری، در انجام تعهّداتش سخت ناتوان شده بود برگزیده شد.
استالین، پس از مرگ لنین در 1924 رهبر مطلق شوروی سابق شد.
او یک سال بعد طرح صنعتی کردن کشور را پی ریزی کرد و برنامه های متعدّدی برای بالا بردن توان صنعتی کشور به اجرا درآورد.
در 1928 کاهش مواد غذائی استالین را برانگیخت تا طرح کشاورزی جمعی را به مرحله اجرا گذارد.
در نتیجه این طرح بسیاری از کشاورزان (گولاکها) به اتّهام مخالفت با برنامه اشتراکی کردن مالکیت زمین و کار دسته جمعی، جان خود را از دست دادند.
رقم تلفات کشاورزان ناراضی روسیه را در آن سالها، بین 5 تا 7 میلیون نفر تخمین می زنند.
از لحظه مرگ لنین هر کلامی که استالین نوشت و هر دستوری که صادر می کرد، واجب الاجراء بود.
انتقادهای افراد برجسته حزب مانند تروتسکی، زینویف، و کامنوف، بهانه ای به دست استالین می داد تا آن‌ها را مورد شکنجه قرار دهد یا حتی به قتل برساند.
تصویب قانون اساسی جدید در 1926 ـ که به قانون اساسی استالین معروف شد ـ به وی اقتدار مطلق داد و امکان هرگونه مخالفت با رهبری حزب را از میان برد.
دهه 1930، دوره کشتار وحشتناک استالینی بود.
در این دهه سازمان پلیس مخفی شوروی سابق به منفورترین و سهمناک ترین سازمانهای مخوف پلیسی جهان تبدیل شده بود.
در این دهه سازمان مزبور صدها هزار نفر از مردم شوروی سابق را در چهارچوب تصفیه های استالینی قتل عام کرد و میلیونها تن از آنان را به اردوگاههای کار اجباری و اراضی قطبی آن کشور گسیل داشت.
تقریبا از تمامی اقشار جامعه و حتّی بسیاری از مقامات میانه رو حزب کمونیست شوروی سابق در آن زمان در میان قتل عام شدگان دیده می شدند.
واژه سیاسی استالینیسم، بیانگر اختناق هولناک سالهای زمام‌داری استالین به ویژه در دهه1930 می باشد استالین از 1941 تا 1945 جنگ علیه آلمان را رهبری کرد و در 1943 به درجه مارشالی رسید.
وی با شرکت در کنفرانس تهران در 1943 و کنفرانس یالتا در 1945 نفوذ قابل ملاحظه ای برای شوروی سابق در اروپا و سازمان ملل کسب کرد.
امّا در سالهای بعد از جنگ، سیاست دوری از غرب را در پیش گرفت؛ سیاستی که بعدها به سیاست پرده آهنین معروف شد.
استالین در پنجم ماه مارس 1953 درگذشت و خروشچف در مقام دبیرکلّ جدید حزب جانشین وی شد.
(مشاهیر سیاسی قرن بیستم، احمد ساجدی، انتشارات محراب قلم، سال 1374، صفحه 29) * به : ریاست ساواک تهران ـ 20ه 12 ـ از : اداره کل سوم 312ـ شماره : 5146 /312 ـ تاریخ : 15 /6 /50 درباره : شیخ احمد ضیافتی کافی - عطف به 11161 /20 ﻫ 12 ـ 4 /6 /50 با اعلام این که از نامبرده بالا رفع ممنوعیت از منبر به عمل آمده و مراتب به شهربانی کل کشور اعلام گردیده است، خواهشمند است دستور فرمایید از نتیجه اقدامات معموله در مورد نامه شماره 5027 /212 ـ 11 /6 /50 این اداره کل را آگاه سازند.
مدیر کل اداره سوم ـ مقدم اقدام‌کننده ـ وثوقی 15 /6 /50 ـ رئیس بخش 312ـ ازغندی ـ معاون اداره یکم عملیات و بررسی مبینی رئیس اداره یکم عملیات و بررسی جوان