موضوع:حزب زحمتکشان
تاریخ سند: 20 مرداد 1342
موضوع:حزب زحمتکشان
متن سند:
تاریخ: 20 /5 /42 شماره: 10710/س تموضوع:حزب زحمتکشان1
چندی پیش از طرف حزب زحمتکشان به کلیه دستجات سیاسی و افراد پیشنهاد شده بود که بر علیه نادرستی انتخابات با هم ائتلاف کنند اخیراً شایع است که آقای دکتر امینی نخست‌وزیر سابق و سرلشگر ضرغام2 پیشنهاد حزب را پذیرفته‌اند ولی حزب زحمتکشان امینی را با آغوش باز استقبال می‌کند ولی در صورت صحت موضوع هرگز دست به دست ضرغام نخواهد داد زیرا معتقد است که ضرغام خودش مصدر کار بود و در انتخابات گذشته تقلب کرده است. - د
گیرندگان: اداره کل سوم
توضیحات سند:
1- حزب زحمتکشان:در سال ۱۳۲۸ هنگامی که دکتر مظفر بقائی و علی زهری در روزنامه شاهد، حملاتی به دولت رزم‌آرا به عمل می‌آوردند در اثر تشویق عده‌ای از مسوولان امور روزنامه شاهد در مورد حمله و تهاجم جمعی از اهالی جنوب شهر قرار گرفت به دنبال این جریان دکتر بقایی و على زهری به منظور دفاع از دفتر و چاپخانه روزنامه شاهد در صورت حمله مجدد مخالفان و سازمانی به نام «نگهبانان آزادی» به وجود آوردند. این سازمان در حدود دو سال به فعالیت خود در نگهداری و حفاظت روزنامه شاهد ادامه داد.
حزب زحمتکشان به ظاهر برای مبارزه با حزب توده تشکیل بافت و شعار‌های آنها بیشتر بدین مضمون بوده است: مبارزه ملت ادامه دارد. برای ما امپریالیست سرخ و سیاه فرقی ندارد. این حزب از اواسط سال ۱۳۳۱ یعنی همان مقطع انشعاب خلیل ملکی و یارانش از این حزب با دولت دکتر مصدق شروع به مخالفت کرده و شدیدترین مبارزات را با دولت مذکور می‌نمود و پس از کودتای آمریکایی ۲۸ مرداد سال ۳۲ به علت روش خاص دکتر بقایی فعالیت این حزب دچار وقفه گردید و در سال‌های ۲۹ تا ۳۳ تنها جلساتی با شرکت جمعی از اعضای حزب زحمتکشان و دوستان دکتر بقایی در منزل وی تشکیل می‌شد در بهار سال ۱۳۳۹ به دنبال تجدید فعالیت جبهه ملی، حزب زحمتکشان نیز به عنوان شرکت در مبارزات انتخاباتی، فعالیت خود را تشدید نمود و اولین کنگره حزب زحمتکشان سال ۴۱ در اصفهان تشکیل شد. در دهه پنجاه و شصت با شروع نهضت امام خمینی (ره)، بیشترین تلاش رهبری این حزب دکتر بقایی پیشگیری از پیروزی انقلاب اسلامی بود.
پرونده موضوعی ساواک
ر.ک: زندگینامه سیاسی مظفر بقائی کرمانی، حسین آبادانی، تهران، مؤسسه مطالعات، سیاسی ۱۳۷۸
۲- سرلشگر علی‌اکبر ضرغام:
علی‌اکبر ضرغام در سال ۱۲۹۰ ش در تهران متولد شد و در دانشگاه جنگ فارغ‌التحصیل و در سال ۱۳۳۵ به درجه سرلشگری نایل آمده است. وی رئیس ادارات غله و نان و پند و شکر (در زمان مصدق) وزیر گمرکات و انحصارات (در کابینه دکتر اقبال), وزیر دارایی (در کابینه شریف امامی). مدیر‌عامل بانک اصناف و رئیس سازمان اتکا (در کابینه هویدا) و مؤسس یک جمعیت سیاسی و عضو شاخه نظامی حزب آریا (در اوایل دهه ۱۳۲۰) بوده است، نامبرده در سال ۱۳۴۰ به اتهام سوء استفاده از مقام و حیف و میل اموال دولتی در زمان دکتر امینی دستگیر، زندانی و پس از یک سال بدون محاکمه آزاد گردیده و سرانجام در اثر عارضه قلبی در سال ۱۳۵۵ درگذشته است.
ر.ک: شبه خاطرات. علی بهزادی ص ۳۴۶-۳۴۵