تاریخ سند: 26 آذر 1356
درباره: سخنرانی آیت‌اله گلپایگانی
متن سند:
شماره: 783/گ10 تاریخ: 26 /9 /2536[1356]
از: سازمان اطلاعات و امنیت گنبدکاووس
به: ریاست محترم شهربانی گنبدکاووس
درباره: سخنرانی آیت‌اله گلپایگانی
اخیراً نامبرده فوق به مناسبت اعزام طلاب و وعاظ به شهرستان‌ها و روستاها درباره ماه‌های محرم و صفر مطالبی تحریک‌آمیز علیه تاریخ شاهنشاهی به حجاب تعطیل بودن مدرسه فیضیه1 قم، بانک‌ها، ایجاد تصمیمات (مشکلات) از طرف دولت برای زیارت مکه و عتبات عنوان نموده و از این گفتار نوارهایی تهیه و احتمال دارد وعاظ و روضه‌خوان‌ها نسبت به توزیع آن اقدام و یا در منابر از آن استفاده نمایند، خواهشمند است دستور فرمایید چنانچه در حوزه استحفاظی چنین مواردی مشاهده گردید در این زمینه مراقبت‌های لازم معمول و نتیجه را به این سازمان اعلام دارند. 119 /1 ـ 7 ـ 312
رئیس سازمان اطلاعات و امنیت گنبدکاووس. جهانگیری
گیرندگان
گروهان
1. ژاندارمری گنبدکاووس
2.گروهان ژاندارمری
شاه‌پسند
توضیحات سند:
1. مدرسۀ فیضیه از بناهای عهد صفویه است که در جنب صحن حرم حـضرت معصومه(س) بنا شده است. بنای این مدرسه منسوب به شاه طهماسب اول صـفوی است چنانکه بر سر در ایوان جـنوبی مـدرسه کـتیبه‌ای است به نام شاه طهماسب. در سال‌های 1213 تا 1214 ق در زمان فتحعلی‌شاه قاجار بنای سابق را خراب کرده و مدرسه را با زیربنای بیشتر تجدید ساخت کردند. اواخر دوره قاجار این مدرسه بـه حالت مخروبه و متروکه بود. تا اینکه آیت‌الله حاج شـیخ عبدالکریم حائری در سال 1300ش به قم آمـد و مـدرسه فیضیه دوباره رونق بسزایی پیدا کرد. در دوران مرجعیت آیت‌الله بـروجردی مدرسه فیضیه بیش از پیش اعتبار و اهمیت یافت و مشهور عام و خاص گشت و بـه سـبب همجواری با حرم حـضرت معصومه(س) و اینکه محل تدریس آیات عظام بروجردی و خوانساری بود بسیار مورد توجه طـلاب واقع شد و همیشه مملو از جمعیت روحانی و غیرروحانی بود. (ناصرالشریعه، محمدحسین، تاریخ قم، ص 155ـ160) مدرسه فیضیه از شروع نـهضت اسلامی به رهبری حـضرت امـام(ره) کـانون و سـنگر مقاومت بود و مورد کینه و بغض شدید رژیم قرار داشت. در دوم فروردین 1342 مزدوران رژیم به این سنگر هجوم بردند و جنایتی هولناک را مرتکب شـدند. پس از قیام خونین 15 خرداد 1342، هرساله روز 15 خرداد طلاب با برگزاری مراسمی در این مدرسه یاد و خاطره شهدای 15 خرداد و رهبر انقلاب را زنده نگه می‌داشتند. در خرداد 1354 مراسم مذکور با شور و هیجان بیشتری برگزار شد و تبدیل به یکی از حماسه‌های تاریخ مبارزات اسلامی گردید و مدرسه فیضیه به مدت سه روز از 15 تا 17 خرداد کانون مقاومت و مبارزه علیه حکومت زور و استبداد بود. سرانجام عصر روز 17 خرداد کماندوهای رژیم به این سنگر مقاوم وحشیانه حمله کردند و با ضرب و شتم، طلاب متحصن و معترض این مدرسه را دستگیر و بازداشت کردند. سپس به زندان اوین در تهران منتقل کردند که عده زیادی از آنها به زندان‌های طولانی محکوم شدند. رژیم پس از این حادثه با اقدامی کینه‌جویانه مدرسه فیضیه و مدرسه دارالشفاء که در جوار هم بودند را تعطیل کرد و باوجود تلاش‌هایی که از سوی مراجع تقلید برای بازگشایی مدرسه فیضیه صورت گرفت، حکومت قبول نکرد؛ زیرا شاه گفته بود مدرسه فیضیه به هیچ وجه نباید باز شود. حتی اگر عده‌ای کشته شوند. بنابراین مدرسه فیضیه تا پیروزی انقلاب اسلامی تعطیل بود. (شیرخانی، علی، حماسه 17 خرداد 1354، مدرسه فیضیه)
منبع:
کتاب
انقلاب اسلامی به روایت اسناد ساواک، استان گلستان- کتاب2 صفحه 196
