تاریخ سند: 8 فروردین 1348
متن سند:
برابر گزارش پاسگاه رحیم آباد در ساعت 1700 مورخه 6 /1 /47 در مسجد اعظم رحیم آباد واعظی بنام محمد محمدی دعوی سرائی با حضور اکثریت اهالی رحیم آباد منجمله رئیس آموزش و پرورش و فرهنگیان و رئیس بهداری و جمعی دیگر از اهالی بازنشین و بالنگاه بالای منبر رفته و رئیس پاسگاه که شخصا در این وعظ شرکت و حضور داشته واعظ نامبرده گفتار خود را ضمن اشاره به جنگ دوم جهانی چنین بیان نموده است: در مقاله ای بقلم آقای دکتر سید حسن صدر رئیس دانشگاه اله هیات (الهیات) خواندم گفته است جنگ دوم جهانی که در اثر رشد تمدن بوقوع پیوست نابودی زیادی ببار آورد تمدّن امروزه برای مردم فقر و بدبختی و بی دینی در بردارد و با آنان بنا به مقتضیات زمان باید پیکار و مبارزه کرد اضافه نمود در این مملکت هر کسی پاج خرمال (عین گفتارش) تر است او را مصدر کاری قرار می دهند و مقام بالاتری خواهد داشت او در لابلای گفتارش متذکر شد که هر دارنده مقامی لایق نیست و مقام او نباید بدلخواه عده ای انگشت شمار تحمیلی است ضمنا از شخص مورد اعتمادی که خود در تاریخ 5 /1 /47 در مسجد حضور داشته شنیده است که واعظ نامبرده باز هم ضمن حمله به مد روز و نفوذ زن در جامع (جامعه) اشاره کرده و بیان نموده است وقتی حضرت زینب اسیر شد یزید در مجلس شاهانه دستور داد او را سربرهنه بیاورید تا دارندگان چهار صد [..
ناخوانا ]یزید او را به بینند و از همان روز مد روز نباشد و حتی اضافه کرده اشخاص بی بضاعت و تحصیل کرده در ظاهر برای آنها ارزش قائل هستند (این منظور طبقه روحانیت می باشد) مراتب جهت استحضار و هرگونه اقدام لازم و صدور دستورات مقتضی بعرض می رسد ضمنا بپاسگاه رحیم آباد دستور داده شده با اخذ تعهد از واعظ نامبرده تا صدور دستور ثانوی از رفتن به بالای منبر وی جلوگیری نماید.
فرمانده گروهان ژاندارمری رودسر ستوان یکم کیانی
توضیحات سند:
* امروز (6 /1 /48) در پی صدور فتوایی استثنایی آیت الله العظمی خمینی مبنی بر اجازه پرداخت زکات به چریکهای فلسطینی، روزنامه باختر امروز ضمن بررسی این فتوای تاریخی، آن را یکی از مهمترین تحولات جامعه روحانیت تلقی کرد (7000روز / ج1/ ص359) * آیت الله العظمی خمینی در جمع دانشجویان دانشگاههای بصره و کربلا سخنانی ایراد کرد.ایشان ضمن هشدار نسبت به تبلیغات علیه روحانیت برای جدا کردن جوانان از آنها، از همگان خواست تا به سوی اسلام و تعالیم واقعی و حیاتبخش آن رو آورند (ص 359)