موضوع : شیخ بهاءالدین محلاتی پیرو: 13190/ ه 1 ـ 9/7/57
تاریخ سند: 10 مهر 1357
موضوع : شیخ بهاءالدین محلاتی پیرو: 13190/ ه 1 ـ 9/7/57
متن سند:
به : 312 از : 7/ ه 1 شماره: 13211/ه 1 مجدالدین محلاتی ضمن تماس با نامبرده بالا اظهار نمود نامه ای از محمدباقر صدر1 از نجف برایم آمده و در آن یادآور نموده درباره امام موسی صدر هر مساعدتی دارید اعمال نمایید مشارالیه افزود کاری از دست ما ساخته نیست سپس بهاءالدین از مجدالدین سؤال نمود مثل اینکه محاصره منزل خمینی دروغ بوده در پاسخ گفته شد دروغ نیست و این طور که زوارهای کربلا می گفتند موضوع صحت دارد.مجددا بهاءالدین محلاتی گفت این طور که شنیده ام عده ای از کردها آمده بودند عراق و تصمیم داشتند صدمه ای به خمینی وارد سازند و چون مقامات عراقی متوجه شدند برای حفظ جان او منزل وی را تحت کنترل و محاصره قرار داده اند.
در پاسخ مجدالدین گفت چنین چیزی نبوده و افزود فردا برای توضیحات بیشتر خدمت می رسم.
نظریه شنبه: نظری ندارد نظریه یکشنبه: 1ـ مفاد خبر صحت دارد 2ـ مراقبت کماکان ادامه دارد.
هرگونه اخبار مکتسبه به موقع به عرض خواهد رسید.
نجوا نظریه چهارشنبه: نظریه یکشنبه تأیید می گردد.
نظریه 7/ ه: نظری ندارد در پرونده کلاسه 58472 بایگانی شود.
19 /8 /57 یک نسخه
توضیحات سند:
1ـ آیه اللّه سید محمدباقر صدر در سال 1353 ه ق در شهر مقدس کاظمین به دنیا آمد.صدرالدین، جدّ وی در قرن هجدهم از لبنان به عراق آمده بود.
کلمه «صدر» به زبان عربی به کسی اطلاق می شود که بالاترین مقام را در یک منطقه داشته باشد.
بنابراین «صدرالدین» کسی است که در موضوعات مذهبی در صدر باشد.
خانواده صدر مقام خود را به عنوان مرجع دینی در عراق نیز حفظ کرد.
زمانی که انگلیسی ها در سال 1917 وارد عراق شدند، «سید حسن صدر» چهره بانفوذ مذهبی در کاظمین بود.
همان گونه که «گرتردودبل» مأمور سیاسی انگلیس در بغداد در سال (1920) نوشت: «خانواده صدر در میان افراد برجسته و شایسته در کاظمین در واقع در صدر قرار دارد و احتمالاً بیش از هر خانواده دیگری در تمام جهان شیعه از نظر تعالیم مذهبی متشخص است.
محمد، پسر سیدحسن، که مثل او روحانی بود، رهبر قیام عراق علیه حکومت انگلیس در سال 1920 شد.
«سیدحیدر صدر» پدر محمدباقر از مجتهدان بود.
پدربزرگ او، «اسماعیل صدر» نیز مجتهد بود.
زمانی که محمد باقر صدر چهار ساله بود، سید حیدر درگذشت و او توسط مادر مذهبی خود و برادر بزرگترش، اسماعیل، که او نیز مجتهد بود، بزرگ شد.
پدربزرگ مادری محمدباقر، «شیخ عبدالحسین یاسین»، نیز از روحانیون عراقی بود.
شیخ مرتضی یاسین، «شیخ رضی یاسین» و «شیخ محمدرضا یاسین» نیز که جزء روحانیون بودند، دایی های محمدباقر صدر هستند.
محمدباقر، تحصیلات ابتدایی رسمی خود را در مدرسه امام جواد [ع]، یکی از دبستان های مذهبی بغداد، شروع کرد.
او در این مدرسه به عنوان یک شاگرد باهوش و زرنگ مشهور بود.
او سپس برای ادامه تحصیل به نجف رفت.
در آنجا دایی های او، برادرش، اسماعیل صدر و آیت الله محسن حکیم از جمله معلمان او بودند.
محمدباقر صدر در نجف سرآمد همه شاگردان بود و توانست در سن پایینی تدریس «فقه» را آغاز کند.
سیدمحمدباقر صدر با دختر عموی خود، فاطمه، خواهر «امام موسی صدر» ازدواج کرد.
سید محمدباقر صدر بیست و دو کتاب منتشر کرد که جملگی آثار وی مورد توجه و منبع محققان اسلامی گردید...
او تا زمان شهادت در خانه ای کوچک در یکی از محله های فقیرنشین نجف زندگی می کرد.
محمدباقر صدر در سال 1359 ش، زیر شکنجه رژیم سفاک عراق به شهادت رسیدند.
به آیت الله صدر لقب «شهید رابع» (شهید چهارم) داده شد در میان روحانیونی که نهضت اسلامی عراق را بینانگذاری و رهبری کردند، آیت الله صدر سرآمد همه بود.
ابتکار وی در استفاده از غیرروحانیون تحصیلکرده به عنوان مبلغان مذهبی در میان مسلمانان عراق، نهضت اسلامی معاصر را به وجود آورد.
نفوذ وی به عنوان یکی از اعضای خانواده صدر و به عنوان یک عالم مطلع و مؤمن به ایده های اصلاح طلبانه او و الهاماتی که به فعالان عراقی می کرد، اعتبار بیشتری می بخشید.