موضوع : سیدمحمود طالقانی
تاریخ سند: 6 آذر 1348
موضوع : سیدمحمود طالقانی
متن سند:
به : 316 از : 20 ه 3 شماره : 16883 /20 ه 3 نامبرده بالا از ساعت 1430 الی 1445 روز 29 /8 /48 به طور ایستاده در مسجد هدایت آغاز سخن نمود و گفت انگلستان که در جنگ جهانی اول پیروز شناخته شد و فاتح جنگ لقب گرفت علتش این بود که دکتر وایزمن1 یهودی متخصص در رشته طبیعی و شیمی بمب ناپالم را اختراع کرد و در دسترس دولت انگلیس قرار داد و دولت مزبور هم به خاطر خدمت وی خواست لقب بزرگی به او بدهد ولی دکتر وایزمن گفت من این چیزها را نمی خواهم فقط خانه ای برای یهودیان می خواهم، وزیر امور خارجه وقت انگلیس پیشنهاد او را نزد هیئت دولت برد و به تصویب رساند که سرزمین فلسطین وطن اصلی یهودیان باشد و به دکتر وایزمن گفتند که این پیشنهاد به تصویب رسیده است ولی نباید پیش کسی بازگو کند و دکتر وایزمن اولین رئیس جمهور اسرائیل شد.بنابراین ما مسلمانها نباید به خواندن دعا و نماز اکتفا کنیم بلکه باید همه به صورت یک واحد اسلامی درآئیم تا برای این مسئله کوچک فلسطین در سایه پشتکار وایمان پیروز شویم.
ضمنا آقای طالقانی در تاریخ 30 /8 /48 نیز از ساعت 1220 الی 1240 پیرامون امر به معروف و نهی از منکر صحبت کرد.
نظریه منبع : منبع نظری ندارد نظریه رهبر عملیات : رهبر عملیات نظری ندارد آمال نظریه 20 ه 3 : 20 ه 3 نظری ندارد 1ـ اطلاعیه جهت شهربانی کل کشور تهیه شد 2ـ ...
بهره برداری و یک نسخه به بخش 312 ارسال شود 8 /9
توضیحات سند:
1ـ حَییِم وایزمن، در 27 نوامبر 1874 در «موتیلی» (روسیه تزاری) متولّد شد.دوره متوسطه را در پینسک روسیه طی کرد و در رشته شیمی، در دانشگاههای برلین و فرایبورگ، به تحصیل پرداخت.
پس از کسب تابعیت انگلیسی، در سال 1916 به عنوان مدیر آزمایشگاههای دریائی انگلیس، مشغول فعالیّت شد.
وی، موفق شد نوعی مواد منفجره قوی اختراع کند که در روند جنگ جهانی اوّل، اثرات مهمی داشت.
از دوران جوانی، به جنبش صهیونیسم توجه وافر داشت و به مقامات بالائی در آن سازمان دست یافت.
وی، نقشی اساسی در قانع کردن سازمان صهیونیسم، در عهده داری طرح تأسیس دانشگاه عبری در قدس داشت.
به همین جهت، به هنگام افتتاح دانشگاه در سال 1925، ریاست هیئت امنای آن را به او واگذار کردند.
ضمنا وی، در تشویق دولت انگلستان برای صدور «اعلامیه بالفور» به منظور ایجاد وطنی ملّی برای یهودیان در فلسطین در تاریخ [2 نوامبر 1917]، مشارکت داشت.
سپس از سال 1918 به بعد، به عنوان حلقه اتصال [و رابط بین ]ساکنان یهود و حاکمان انگلیسی سرزمین فلسطین، مشغول انجام وظیفه شد.
در کنفرانس صلح 1919 [پاریس]، ریاست هیئت نمایندگی صهیونیستها را به عهده داشت و در خلال آن، کنفرانس را قانع کرد که در فکر ایجاد وطنی ملّی برای یهودیان در سرزمین فلسطین، در سایه حکومت انگلستان باشند.
در سال 1929، «آژانس یهود» را تشکیل داد و اوّلین رئیس آن بود.
پیرو آن، یک دفتر مرکزی در فلسطین، برای ترتیب اسکان یهودیان آلمانی پس از گسترش نازیسم در آن کشور، تأسیس کرد.
او، پیشنهاد نمایندگی پادشاهی انگلیس را مبنی بر تقسیم فلسطین به دو دولت عربی و یهودی، در سال 1937 مورد تایید قرار داد.
در سال 1947، پیشنهاد تقسیم سرزمین فلسطین را به دو دولت عربی و یهودی، به سازمان ملل ارائه کرد.
بعد از تشکیل کشور اسرائیل در سال 1948، ریاست حکومت موقت را عهده دار شد.
در تاریخ 16 فوریه 1949، از سوی کنست، به عنوان اولین رئیس جمهوری کشور انتخاب شد و در دسامبر 1951 نیز، مجددا برای مدّت 5 سال دیگر، برگزیده شد.
وی، در تاریخ 9 نوامبر 1952، درگذشت.
یادداشتهای «تجربه و خطا»، از جمله آثار اوست.
[تحصیلات و فعالیتها: دکترای شیمی از دانشگاه برلین آلمان؛ تأسیس «مؤسّسه علمی سیفِ» که بعدا بخشی از مؤسّسه علمی وایزمن شد؛ انجام فعالیّتهای گسترده جهانی در جهت تامین مالی سازمان صهیونیسم؛ پیشنهاد سازماندهی یک واحد نظامی ویژه یهودی در ارتش انگلستان، در خلال جنگ جهانی دوم و کسب موافقت انگلیس در این مورد.
آثار : مجموعه نامه ها و گزارشهای حییم وایزمن، و غیره.
] وایزمن، عزر : رئیس جمهوری فعلی اسرائیل، متولّد سال 1924 در حیفا در یک خانواده یهودی ریشه دار، پدرش، یکی از افراد برجسته شهر، و عموی وی «حییم وایزمن»، یکی از مشهورترین رهبران صهیونیسم و اوّلین رئیس جمهوری اسرائیل است.
در سال 1942، به نیروی هوائی پادشاهی انگلستان پیوست و در شمال آفریقا جنگید، و تا سال 1946، در نیروی هوائی مشغول خدمت بود.
در سال 1947، به سازمان نظامی هاگانا پیوست تا هسته اوّلیه نیروی هوائی [آتی کشور اسرائیل ]را ایجاد کند.
در سال 1948، [پس از شروع جنگ اوّل اعراب و اسرائیل]، به چکسلواکی مسافرت کرد و مسئولیت انتقال اوّلین گروه هواپیماهای «مسر اشمیت» را، برای اسرائیلیها به فلسطین، به عهده گرفت.
در تهاجم هوائی اوّل هواپیماهای اسرائیلی به ستونهای نظامی پیشرو مصری، در منطقه اَشدود در شاب 1949 (در جنگ 1948)، وی فرمانده اسکادران جنگنده ها بود.
او، در سال 1950، رئیس اداره عملیات نیروی هوائی اسرائیل شد.
در خلال سالهای 1952 ـ 1957، فرمانده بخشی از نیروی هوائی، سپس فرمانده کل نیروی هوائی (1958 ـ 1966)، و بعدا رئیس اداره عملیات ستاد کل ارتش تا سال 1969 شد.
در سال 1969، ارتش را ترک کرد و به حزب «حیروت» پیوست.
تا تابستان سال 1970، یعنی زمانی که حزب وی از ائتلاف دولت خارج شد، وی، مقام وزارت راه و ترابری را در دولت ائتلافی به عهده داشت.
در سال 1971، رئیس امور اداری حزب حیروت شد و در همایش یازدهم حزب در سال 1972، جناح معارض مناخیم بگین، رهبر «حیروت باستانی» را رهبری کرد، ولی شکست خورد.
بعد از این رخداد، از ریاست امور اداری حزب، کناره گرفت.
علی رغم اینکه وی، از مؤسسان جناح لیکود بود، ولی در انتخابات سال 1973 مجلس، نامزد نشد.
وی، فعالیّتهایش را به کارهای ویژه و انجام قراردادهای خرید تسلیحات بین وزارت دفاع اسرائیل و شرکتهای خارجی، متمرکز کرد.
در سال 1974، به فعالیّتهای حزبی بازگشت و در انتخابات عمومی سال 1977، فعالیّتهای انتخاباتی جناح لیکود را رهبری کرد.
پیرو پیروزی این جناح، در مرتبه دوم فهرست حزبی حیروت،قرار گرفت و وزیر دفاع شد.
وی، از شاخص ترین افراد موثر در انعقاد پیمان صلح با مصر بود، ولی پس از آن، از جناح لیکود طرد شد.
دلیل این امر، رای مثبت وی به پیشنهاد رای عدم اعتماد به دولت، در نوامبر 1980 بود.
نزدیک انتخابات سال 1984، وی، تصمیم گرفت با استفاده از یک فهرست مستقل در انتخابات آن سال شرکت کند.
لذا جنبش «یاحد» را تشکیل داد و در انتخابات مذکور، با سه کرسی پارلمانی به پیروزی رسید.
در سال 1993، به عنوان رئیس جمهوری اسرائیل انتخاب شد.
[وزیر دفاع اسرائیل (80 ـ 1977)، وزیر مشاور (88 ـ 1984)، وزیر علوم و توسعه (1992 ـ 1988)، انجام فعالیّتهای تجاری خصوصی (84 ـ 1980)، انتخاب مجدد برای دوره دوم ریاست جمهوری (1998).
آثار : بر بالهای عقاب و جنگ برای صلح.
]