عطف پیرو تلفنگرامهاى روز 27/3/2537
تاریخ سند: 27 خرداد 1357
عطف پیرو تلفنگرامهاى روز 27/3/2537
متن سند:
سند شماره (393)از: شهربانى استان مازندران (اطلاعات) 13570327 تاریخ: 27 /3 /2537
به: ش ک ش ریاست اداره اطلاعات شماره: 204
عطف پیرو تلفنگرامهاى روز 27 /3 /2537
وضعیت شهرستانهاى استان مازندران در روز 27 /3 /2537 به شرح زیر آگهى مى‌گردد.1 از ساعت 8 صبح روز مذکور تا پایان روز وضعیت کلیه شهرستانهاى تابعه شهربانى استان مازندران از لحاظ ایاب و ذهاب اهالى، بازار و ترافیک کاملاً عادى لیکن در شهرستان بهشهر از صبح الى ساعت 13 ده باب مغازه متعلق به متعصبین مذهبى بسته بوده و از ساعت 8 صبح الى 12 در شهرستان بابل (20 درصد کلیه مغازه‌ها) و از ساعت 12 الى 14، 15 درصد مغازه‌ها و از ساعت 30 /18 تا پایان روز مزبور 10 درصد مغازه‌هاى متعصبین مذهبى بابل تعطیل بوده است. ضمناً در روز مزبور امامان جماعت اغلب شهرستانها از اقامه نماز جماعت در مساجد خوددارى نموده‌اند. مراقبت‌هاى لازم به عمل آمده است.2
اقدام‌کننده: سروان علوى
توضیحات سند:
1. در صبح مورخه 27 /3 /57 مغازه‌هاى شهر سارى باز و وضع عادى در این شهر برقرار بود در بعدازظهر نیز تغییرى در وضعیت این شهر رخ نداده و در سایر شهرهاى استان مازندران وضع مانند صبح بوده و هم‌چنان در شهر بابل 20 درصد و در بهشهر 10 درصد از مغازه‌ها بسته بوده است. ضمناً در روز 27 /3 /57 در شهسوار تنکابن پنج نفر کسبه دکاکین خود را تعطیل کرده‌اند.انقلاب اسلامى به روایت اسناد ساواک، جلد 6، پیشین، ص 424.
2. وضعیت نقاط مختلف کشور در روز 27 /3 /37 در رابطه با اعلامیه روحانیون به مناسبت چهلمین روز حوادث قم و کازرون
از طرف روحانیون و به ویژه آیات مقیم قم شریعتمدارى، گلپایگانى و نجفى مرعشى اعلامیه‌هائى منتشر و با اشاره به وقایع روزهاى 19 و 20 اردیبهشت ماه سال جارى در شهرهاى قم و کازرون که منجر به کشته شدن چند نفر از اخلالگران شده، روز شنبه 27 /3 /37 را تعطیل و عزاى عمومى اعلام و اضافه کرده بودند که در منازل خود باقى خواهند ماند. مفهوم اعلامیه آیات مقیم قم آن بود که در این روز بخصوص مجالس ترحیم تشکیل نمى‌گردد و در عوض مردم به تبعیت از روحانیون در منازل خود بمانند و کار و فعالیت را تعطیل کنند. اعلامیه‌هاى مورد بحث به تعداد زیادى از تاریخ 24 /3 /37 در نقاط مختلف کشور توزیع گردید. انقلاب اسلامى به روایت اسناد ساواک، جلد 6، پیشین، ص 417.