عدم تقید در واحد نهضت‌ها
متن سند:
عدم تقید در واحد نهضت‌ها
تصویری که یکی از نیروهای واحد نهضت‌ها فراروی مخاطبان می‌گذارد به خوبی نمایانگر فضای حاکم بر این واحد است. تصویری که نتیجه نادیده گرفتن روح تقوی و تقید در جذب نیرو و رسیدن به اهداف خود به هر وسیله ممکن از سوی این طیف است.
«... همان‌گونه که عرض شد به دلیل نبودن ضابطه و معیارهای دقیق جذب نیرو و همچنین نبودن برنامه و طرح مشخص برای واحد نهضت‌ها همه تیپ افراد وارد این واحد شدند. جو و فضای این واحد به دو علت آن‌گونه که انتظار می‌رفت و می‌رود متناسب با جو سپاه، انقلاب و اسلام نشد. علت اول به خاطر طیف فعلی واحد و یکنواخت و هم‌طراز نبودن اعضا از جهت رعایت مسایل و اخلاق اسلامی است و این‌ها با علم می‌توان گفت که اکثریت اعضای واحد متأسفانه از جهت انجام فرایض دینی و خصایص و فضایل اصیل اسلامی در سطح پایینی قرار دارند. آن‌گونه که لازم است به انجام فرایض اهمیت داده نمی‌شود. در رابطه بین بچه‌ها اخلاص و ایثار لازم کمتر دیده می‌شود به اعتقاد ما در بررسی و اظهارنظر در مورد یک واحد، این مسایل مهم است. تعداد کمی از اعضا قبل از خوردن ناهار یا شام نماز می‌خوانند. مگر آنکه برنامه اجباری باشد. در واحد نهضت‌ها قرآن خوان کم داریم. بچه‌ها آن‌چنان غرق کار می‌شوند که بعضاً، اصلاً فراموش می‌شود توجه به معنویات. احیای روحیات خلوص، ایثار و دیگر صفات عالیه، به سطح پایینی تنزل می‌کند. کلاً جوابگو نیست که، انسان احساس نمی‌کند که در یک جو معنوی مشغول انجام کار می‌باشد و این ضعف بزرگی است.
علت دوم که به اعتقاد من سبب وجود چنین جوی در محیط کاری واحد نهضت شده است، اهمال و سستی و کم‌توجهی مسئولین واحد می‌باشد هرچقدر هم اعضای واحد در انجام فرایض بی‌قید باشند مسئولین واحد با دستورالعمل و برنامه‌هایی لااقل می‌توانند ظواهر امر را در واحد حفظ نمایند. ولی در عمل می‌بینیم کوشش واقعی برای حاکم ساختن جو معنوی و صفات نیک و حسنه در واحد نمی‌شود و حتی بسیار اوقات ظاهر خشک و خالی نیز مراعات نمی‌گردد. در اکثر جمع‌ها و جلسات واحد، روحیه جمود سرد و خشک حاکم است و این تا حدودی متأثر از کم‌توجهی مسئولین می‌باشد.
من کمتر دیده‌ام مسئول واحد و یا افراد سطح بالای واحد اول وقت نمازشان را بخوانند و یا در نمازهای جماعت شرکت کنند.»1
توضیحات سند:
1. پرونده مربوطه، ج 1، ص ۱۳.
منبع:
کتاب
بن‌بست - جلد دوم / مهدی هاشمی مبانی اخلاقی صفحه 104