موضوع: طلاب مدرسه حاج ابوالفتح1
تاریخ سند: 29 تیر 1347
موضوع: طلاب مدرسه حاج ابوالفتح1
متن سند:
از: 20ﻫ 3 به: 316 شماره: 14952 /20 ﻫ 3 در تاریخ 25 /4 شخصی به نام سیدمحمد لواسانی اظهار داشت: طلاب مدرسه فوق الذکر که از طرف اوقاف اخراج شده اند، نامه ای تحت عنوان عده‌ای از روحانیون ایران که در کوچه وخیابان آواره و سرگردان هستند، برای رادیو پیک ایران و خمینی ارسال داشته و در این نامه ها، ضمن تشریح وضع خود، اشاره به وضع عده ای از روحانیون که در زندان می‌باشند، نموده اند.این شخص اضافه نموده: از طرف سیدصادق لواسانی و شهاب اشراقی داماد خمینی، ماهیانه 30 تومان به هر یک از اشخاص مشروحه زیر پرداخت می شود.
شیخ علی طالبی .
سیدمحمدحسین لنگرودی2 .
سیدمحمود نقوی .
سیدمحمد موسوی تهرانی .
شیخ ندیم مازندرانی .
شیخ بهزاد پور .
حسین زرگر .
شیخ فضل اله چاپلقی .
سیدحسین تبریزی .
سیدمحمد لواسانی .
مولائی .
اسداله ربانی .
زین العابدین ندیمی .
محمدرضا مرتضوی .
محمد وحید علی رسائی .
محمد ترکمان .
صداقت پیراهن دوز .
سید تاج موسوی.
ب .
ک
توضیحات سند:
1.مدرسه حاج ابوالفتح یکی از حوزه های علمیه شهر تهران بود که در جریان نهضت امام خمینی(ره) یکی از راهپیمائی‌های بزرگ، از آن محل سازماندهی شد.
ساواک در گزارش دیگری که به تاریخ: 14 /2 /47 می باشد، در این باره نوشته است: « ...
اخیراً از طرف طلاب مدرسه حاج ابوالفتح و همچنین شخصی به نام حسین مهدی زاده، نامه هایی جهت پاره‌ای از آیات مقیم نجف از جمله خمینی ارسال گردید و طی آن ضمن اشاره به بستن این مدرسه، از آیات مذکور خواسته اند که در این زمینه اقداماتی نمایند...
» امام در آینه اسناد، ج 9، ص 449 در مصاحبه‌ای که آقای مرتضوی لنگرودی، در باره‌ی سابقه‌ی این مدرسه داشته، گفته است: مدرسه و مسجد حاج ابوالفتح از آثار قدیمی تهران است.
در تاریخ 1297 ق در دوران حکومت ناصرالدین شاه، به همّت مرحوم حاج ابوالفتح تأسیس گردیده و مرحوم آیت الله العظمی حاج ملاعلی کنی، وقف نامه آن را نوشته است.
بعدها بنای مسجد بر اثر بی توجهی و خیابان کشی های جدید، به صورت خرابه ای درآمده و قسمت زیرزمین و شبستان بالای آن، غیر قابل استفاده شده و تنها شبستان کوچکی در داخل مدرسه بود که غیر زمستان، از آن استفاده می شد.
مدرسه هم در زمان حکومت رضا خان، مانند سایر مدارس علمی، دستخوش حوادث ناگوار آن زمان شد و در نتیجه سهل‌انگاری متولی و اوقاف، حتی حجره های آن را صاحبان حرفه و صنایع و برخی از ادارات، تصاحب کرده بودند.
این وضع، تا بعد از شهریور 1320، به همین شکل بود، تا این که مرحوم والد، به قصد احیای مدرسه و مسجد به آنجا می رود و در همان ساختمان مخروبه و مرطوب، اقامه جماعت می کند.
این رطوبت، به قدری شدید بود، که ایشان دچار پادرد شدید شد و تا آخر عمر از آن رنج می برد.
بالآخره ایشان در مراسم نماز عید فطر، از مردم برای تجدید بنای مسجد دعوت به همکاری می کند.
در نتیجه پی گیری ایشان و کمک مردم، در سال 1370 ق کار ساختن مسجد شروع شد و در سال 1371 به پایان رسید.
پس از آن، برای احیای مدرسه دست به کار شد.
ابتدا با تلاش و کوشش فراوان، حجره های مدرسه را از افراد نا اهل باز پس گرفت و آن گاه برای سکونت و تحصیل طلاب مهیا کرد و در اختیار آنان گذارد.
کتابخانه ای برای استفاده طلاب و اساتید تشکیل داد و خود مشغول تدریس شد.
کم کم مدرسه رونق گرفت و انسان های برجسته ای را تحویل اجتماع داد.
اکنون این مدرسه از مدرسه های آباد و پر رونق تهران است.
2.
حجت الاسلام حاج سید محمدحسین لنگرودی امام جماعت مسجد حاج ابوالفتح و متولی مدرسه علمیه آن بود.
در زمانی که ساواک طلاب این مدرسه را تحت فشار گذاشت، طی مکاتبه ای که با حضرت امام خمینی(ره) انجام داد، موفق شد با پولی که با اجازه امام از آیت الله لواسانی دریافت می کرد، اداره مدرسه را به نحو احسن انجام دهد.
ساواک در گزارش دیگری که دارای تاریخ 6 /12 /51 می باشد، درباره ایشان نوشته است: « ...
با زندانی شدن سیدمحمدصادق لواسانی تا موقع آزادی وی، بین مخالفین سمپاشی شروع شده، از جمله سیدمحمدحسین لنگرودی امام جماعت مسجد حاج ابوالفتح واقع در میدان شاه، که عده ای از طلاب را تحت نظر خود دارد و هر ماه مبلغ هزار تومان از سیدمحمدصادق لواسانی به عنوان کمک به طلاب می گیرد، ضمن صحبت اظهار می داشت: این دستگاه چون خائف است، به هر اقدامی دست می زند والاّ معنی ندارد که چون این مردم مسلمان خمینی را مجتهد می دانند و وجوه خود را به علت عدم دسترسی به خمینی به نماینده او می دهند و این کار هم جرم نیست، ولی لواسانی را به این جرم که پول می گیرد و یا پول می دهد، دستگیر نمایند.
» امام در آینه اسناد، ج 11، ص 426