موضوع : مبارزه علیه حکومت متجاوز
تاریخ سند: 9 مهر 1353
موضوع : مبارزه علیه حکومت متجاوز
متن سند:
از : 20 ه 12 به : 312 شماره : 20020/ ه 12 شب پنجشنبه 4 /7 /53 برابر با نهم ماه مبارک رمضان در مسجد احمدیه نارمک پس از نماز جماعت شیخ فضل اله مهدیزاده محلاتی واعظ به منبر رفته و تحت عنوان تجاوز به حقوق مردم سخنرانی و ضمن تفسیر آیه ای از قرآن مجید حکومت معاویه1 را که متجاوز به حقوق مردم بود مورد نکوهش قرار داده و افزود حکومت جباری که در زمان حاضر به حقوق مردم تجاوز می کند به آن تشبیه کرده اما به صراحت نگفت که منظورش از حکومت جبار کدام است.یاد شده علماء مذهبی را به مبارزه علیه حکومت متجاوز دعوت کرده و ایشان را در این مبارزه موظف دانست و برای اینکه بعضی از علماء در برابر تجاوز سکوت می کنند اظهار تأسف نمود و به حاضرین در مجلس وعده داد که جزئیات بحث خود را در شبهای آینده بیان خواهد کرد.
مشارالیه بعدا اشاره به جنگ اعراب و اسرائیل کرد و از سیاست اقتصادی اسرائیل ابراز تنفر نمود و در ضمن نفرین اضمحلال دولت اسرائیل و عمال آن دولت را مسئلت نمود.
نامبرده در پایان سخنانش علماء مبارز را دعا کرد و پیروزی آنها را خواستار شد اما نامی از آنها به میان نیاورد.
نظریه شنبه : آقای مهدیزاده قسمتهای مهم مطالب را با کنایه و اشاره به مستمعین خود تفهیم می کرد.
نظریه یکشنبه : شیخ فضل اله مهدیزاده محلاتی فرزند غلامحسین در آن اداره کل دارای سابقه بوده و از طرفداران خمینی می باشد.
دانشگر نظریه سه شنبه : نظریه یکشنبه تایید می شود.
برلیان نظریه چهارشنبه : نظریه سه شنبه مورد تایید است.
سپاهی آقای وثوقی فوری به ساواک تهران اعلام که به این واعظ شدیدا تذکر داده شود چنانچه برخلاف مصالح کشور مطالبی بیان کند ممنوع المنبر خواهد شد.
توضیحات سند:
1ـ معاویه بن ابوسفیان (15 سال قبل از هجرت ـ 60 ه ق) نخستین خلیفه سلسله امویان در روز فتح مکه (8 ه ق) اسلام آورد.در خلافت ابوبکر فرمانده سپاه بود؛ در زمان عمر در آغاز حاکم اردن سپس فرمانروای دمشق گردید؛ و در زمان عثمان امارت تمام شام را به عهده داشت.
با کشته شدن عثمان و روی کار آمدن حضرت علی (ع) از حکمرانی عزل گردید.
معاویه به فرمان علی (ع) گردن ننهاد و حضرت امیر (ع) را متهم به قتل عثمان نمود و به خونخواهی وی برخاست.
معاویه در نبرد صفین که بین لشکریان او و حضرت علی (ع) در گرفت، قرآن ها را بر سر نیزه کرد و با این عمل بین طرفداران حضرت علی (ع) اختلاف انداخت و سپاهیان حضرت دست از جنگ کشیدند و معاویه در امارت خویش باقی ماند.
پس از شهادت حضرت علی (ع)، فرزندش امام حسن (ع) که براثر خیانت های لشکریان و فرماندهان سپاه خود مجبور به صلح مشروط با معاویه گردید، خلافت را به او واگذار کرد (سال 41 ه ق) و از این تاریخ معاویه خود را رسما اولی الامر و خلیفه مسلمانان خواند.
نگاه کنید به کتابهای تاریخی مانند : کامل ابن اثیر، تاریخ الخلفا، تاریخ اسلام.