درباره: دانشجویان اخراجی دانشگاه تهران
تاریخ سند: 10 اردیبهشت 1347
درباره: دانشجویان اخراجی دانشگاه تهران
متن سند:
از: 312 تاریخ:10 /2 /1347به: عرض می‌رسد
درباره: دانشجویان اخراجی دانشگاه تهران
دکتر احسان نراقی رئیس موسسه تحقیقات اجتماعی دانشگاه تهران ضمن مذاکراتی در مورد دانشجویان اخراجی دانشگاه و اعزام آنها به وظیفه عمومی اظهار نموده است:
«در جلسه‌ای که اخیراً در حضور والاحضرت شاهدخت شهناز پهلوی تشکیل شده بود درباره ضرورت کمک به دانشجویان مورد بحث مذاکراتی معمول و والاحضرت شاهدخت شهناز ضمن ابراز عدم رضایت از طرز کار دکتر صالح رئیس دانشگاه تهران فرمودند شرکت او در این جلسه ضروری نیست. در این جلسه قرار شد آقای اردشیر زاهدی وزیر امورخارجه جهت ایجاد تسهیلاتی برای دانشجویان مذکور با تیمسار سپهبد نصیری1 ریاست سازمان اطلاعات و امنیت کشور مذاکره نمایند.»
دکتر نراقی همچنین افزوده است که دکتر مجید رهنما وزیر علوم و آموزش عالی نیز از طرز کار دکتر صالح در زمینه اخراج دانشجویان ناراضی می‌باشد.
توضیحات سند:
1. نعمت‌الله نصیری: فرزند محمد (عمیدالممالک)، در سال 1289ش در سمنان به دنیا آمد. در دبستان و دبیرستان نظام تحصیل کرد و در سال 1311ش، به دانشکده افسری رفت. پس از فارغ‌التحصیلی، مدتی فرماندهی گروهان دانشکده افسری، معاونت دانشکده تکمیلی، فرماندهی گردان هنگ 18 لشگر کرمان و فرماندهی گردان مستقل سیرجان را به عهده داشت، سپس به فرماندهی هنگ یکم از لشگر گارد و فرماندهی گارد سلطنتی منصوب شد. در 13 مهرماه 1350 مقارن با جشن‌های 2500 ساله شاهنشاهی، به درجه ارتشبدی ارتقاء پیدا کرد و در شهریور ماه 1357 پس از برقراری حکومت نظامی در تهران که موج افشاگری‌ها علیه دستگاه جهنمی ساواک بالا گرفت، نصیری را که در آن زمان سفیر پاکستان و ساکن آن کشور بود، به تهران احضار و با بازداشتی عوامفریبانه روانه زندان کردند. ارتشبد نصیری از عوامل مؤثر کودتای امریکایی‌ها در 28 مرداد 1332 بود و پس از سقوط دولت ملی مصدق به عنوان معاون نخست‌وزیر و رئیس سازمان اطلاعات و امنیت کشور منصوب شد. نصیری به خاطر دخالت مستقیم و غیرمستقیم در ارعاب و تعقیب و شکنجه و قتل آزادیخواهان مورد نفرت همه طبقات جامعه بود. آجودان مخصوص شاه همچنین با سوءاستفاده از قدرت عظیم و شیطانی خود ثروتی افسانه‌ای به هم زده بود. با پیروزی انقلاب شکوهمند اسلامی در دادگاه انقلاب محاکمه و به اتهام مفسد فی‌الارض و محاربه با خدا به اعدام محکوم گردید. حکم اعدام او در ساعت 40 /23 روز 26 بهمن 1357 به مرحله اجرا درآمد.باقر عاقلی،شرح حال رجال سیاسی و نظامی معاصر ایران، ج 3، ص 1627