ممانعت دولت کویت از ورود روح اله خمینی بآن کشور و مراجعت وی به بندر بصره
تاریخ سند: 12 مهر 1357
ممانعت دولت کویت از ورود روح اله خمینی بآن کشور و مراجعت وی به بندر بصره
متن سند:
بدنبال محدودیتهائی که از طریق دولت عراق برای روح اله خمینی فراهم شده، نامبرده روز 12 /7 /57 (2537 شاهنشاهی) از نجف بصوب «صفوان» واقع در مرز عراق و کویت حرکت و قصد داشته به کویت عزیمت نماید که مراتب قبلاً باستحضار رسیده است.اطلاعات رسیده بعدی حاکیست، روح اله خمینی باتفاق همراهان خود در ساعت 1500 روز 12 /7 /57 به مرز «صفوان» وارد گردیده ولی مقامات دولت کویت از دادن ویزای ورود به نامبرده و همراهانش به کویت خودداری نموده اند.
روح اله خمینی به مقامات مرزی دولت کویت اظهار داشته : «فقط برای مدت چند روز قصد اقامت در کویت را دارد و سپس به سوریه عزیمت خواهد نمود».
مقامات مرزی دولت کویت بدوا با احترام با وی رفتار نموده و چون یادشده مصرا خواستار ورود به کشور کویت گردیده، مقامات مرزی کویت به خمینی اخطار نموده اند که تحت هیچ شرایطی به نامبرده اجازه ورود به کویت داده نخواهد شد و چنانچه بیش از حد اصرار نماید، اتومبیل وی (خمینی) توقیف خواهد شد.
روح اله خمینی پس از استماع اظهارات مقامات مرزی دولت کویت، باتفاق همراهان خود «صفوان» را بقصد بندر بصره ترک نموده است.
1 ضمنا قصد ورود خمینی به کویت از طریق سفیر شاهنشاه آریامهر در کویت باطلاع سفیر کشور مذکور در دربار شاهنشاهی که اکنون در کویت بسر میبرد، رسیده و سفیر کویت موضوع را به دفتر امیرکویت اطلاع داده و پس از مدت کوتاهی به سفیر شاهنشاه آریامهر اعلام کرده، امیرکویت از ورود خمینی به کویت اظهار بی اطلاعی کرده اند و به مقامات مسئول دستور داده اند از ورود خمینی به کویت جلوگیری نمایند.
1 ارزیابی خبر : خبر صحت دارد.
اقدامات انجام شده : مراتب به نخست وزیری اعلام گردیده است.
توضیحات سند:
1ـ امام و همراهان ایشان نماز ظهر و عصر را در مرز عراق و کویت خواندند و مذاکرات و انتظار پاسخ از طرف کویت تا شب به درازا کشید.یکی از همراهان امام در خلال مذاکره خود را به بصره رساند و از آنجا به نجف تلفن کرد و ماجرا را برای یاران مقیم آنجا بیان کرد.
در نهایت شب هنگام راهی بصره می شوند و در هتلی شب را به صبح می رسانند.
«من و امام در یک اتاق و آقایان فردوسی و املایی در اتاق دیگر.
با تمام خستگی ای که امام داشتند بعد از سه ساعت استراحت برای نماز شب بلند شدند.
» (حضور، ش 10، صص 111 و 112) 1ـ در اینجا روشن است که تبانی کویت با حکومت ایران، اجازه ورود امام را به کویت نداده است.