موضوع : وضع دولت
تاریخ سند: 30 دی 1344
موضوع : وضع دولت
متن سند:
شماره : 51746 /322 آقای هویدا نخست وزیر از کابینه خود به هیچ وجه راضی نمی باشد و حتی اختلاف نظرهایی بین وزرا و رئیس دولت به شرح [زیر] موجود است : 1ـ اختلاف نظر آقای دکتر جمشید آموزگار وزیر دارائی در مورد انتصاب شجاع ملایری به سمت رئیس شرکت سهامی شیلات که به توصیه آقای قدس نخعی1 وزیر دربار صورت گرفته است.2ـ آقای دکتر صدر وزیر کشور زنگنه را به جای شجاع ملایری به سمت معاون وزارت کشور و رئیس هیات مدیره اتوبوسرانی منصوب نموده تا بتواند [از ]فوق العاده ای به مبلغ 25000 ریال استفاده کند ولی آقای نخست وزیر با این انتصاب مخالف و دستور لغو حکم مشارالیه را صادر نموده است.
3ـ اسداللّه رشیدیان در مذاکراتی که با آقای هویدا نخست وزیر بعمل آورده اظهار داشته : «طرز تفکر آقای نخست وزیر با وزیران مشابه نبوده و آقای هویدا ناچار است یا استعفا بدهد و یا کابینه را ترمیم کند این موضوع پس از شرفیابی به حضور شاهنشاه آریامهر معلوم خواهد شد.
4ـ آقای نخست وزیر از وضع کار حزب ایران نوین راضی نبوده است.
محترما در صورت تصویب ارسال گردد ضیائی 29 /10 /44
توضیحات سند:
1ـ حسین قدس نخعی دارای تحصیلات قدیمی و فارغ التحصیل از مدرسه علوم سیاسی دارالفنون تهران بود.در سال واشنگتن) ازدواج نمود.
وی به لحاظ پشتوانه فامیلی همسرش و آشنایی با زبانهای انگلیسی و فرانسه به استخدام وزارت خارجه درآمد و با عضویت در جمعیت فراماسونری (لژ ستاره سحر) و آشنائی با رجال به اصطلاح سیاسی آن زمان راه ترقی را در این وزارتخانه طی نمود و به سفیر کبیری چندین کشور من جمله ژاپن، چین تایپه، انگلیس، آمریکا و...
منصوب شد.
مدتی وزارت امور خارجه را نیز برعهده داشت.
نامبرده از عناصر مورد اعتماد رژیم پهلوی بود و به وزارت دربار شاهنشاهی نیز رسید.
او چند سال در پست وزارت دربار شاهنشاهی باقی ماند و جزء محرمین درجه یک شاه بود.
قدس نخعی طبع شاعری داشت و از وی رباعیاتی باقی مانده است.
ساواک در سند بیوگرافی او آورده است : فردی شاهدوست و میهن پرست، مردم دار و محتاط و با زیردستان رفتار خوبی دارد و قوه خلاقیت و ابتکاری متوسط دارد.
سابقه سوء سیاسی ندارد و طرفدار رژیم سلطنتی و سیاست غرب (انگلیس) و با فراماسونرها و عامیون مربوط است.
در زمان افول دولت امینی وی یکی از کاندیداهای مطرح برای نخست وزیری بود.
قدس نخعی ظاهرا ارتباط مناسبی باروحانیت از خود نشان داد.
به همین جهت از سوی شاه برای ملاقات با آیت الله خوانساری انتخاب شد و در سال 1343 هنگامی که آیت الله خوانساری نامه ای را جهت عفو زندانیان سیاسی و به ویژه روحانیون به شاه نوشت وی با ایشان در منزلشان در قم دیدار کرد، ولی نتیجه مثبتی عاید نشد و آقای خوانساری هم بعدا اعلام می کرد که مذاکره فایده ای ندارد و روش حضرت امام خمینی (ره) بهتر است البته زمان مناسب می خواهد.
اسناد ساواک ـ پرونده انفرادی