موضوع: مجلس ختم مادر شیخ محمد مفتح
تاریخ سند: 11 مرداد 1355
موضوع: مجلس ختم مادر شیخ محمد مفتح
متن سند:
از: 20 ﻫ 12 تاریخ: 11 /5 /2535[1355] 13550511به: 312 شماره: 22504/ﻫ 12
موضوع: مجلس ختم مادر شیخ محمد مفتح
روز جمعه 1 /5 /35 مجلس ختم فاطمه مفتح مادر شیخ محمد مفتح بعد از نماز مغرب و عشاء در مسجد قبا منعقد و اشخاص نامبرده زیر در این مجلس شرکت کردند:
شیخ محمد تقی فلسفی واعظ، سید ابوالفضل زنجانی، مرتضی مطهری، سید عبدالکریم موسوی، سید محمد بهشتی،1 علی غفوری،2 محمد جواد باهنر،3 سید اسماعیل زنجانی، علی دوانی، سید هاشم رسولی،4 مصطفی ملکی،5 امامی کاشانی، محمد جواد حجتی کرمانی،6 سید هاشم حمیدی، سید علی اصغر هاشمی، سید ابوالقاسم موسوی، مهدی شاه آبادی،7 سید ابوالحسن همدانی، سید محسن همدانی، سید مهدی امام جمارانی،8 سید محمد خوئینی، سید جمال الدین دین پرور، علی اصغر مروارید، علی موحدی، فضل الله محلاتی، شیخ جعفر شجونی.
نظریه شنبه: کلیه شرکت کنندگان از طرفداران خمینی بوده و علی دوانی منبر ختم را اداره کرده است.
نظریه یکشنبه: به صحت اظهارات شنبه اعتماد حاصل است. دانشگر
نظریه سه‌شنبه: نظریه یکشنبه مورد تایید است. برلیان
نظریه چهارشنبه: نظریه سه‌شنبه تأیید می‌گردد. سپاهی 12 /5 /35 روی سابقه ضمیمه گردد.
توضیحات سند:
1. آیت‌الله سید محمد حسینی بهشتی در سال 1307 ﻫ ش در اصفهان به دنیا آمد. تحصیلات خود را تا پایان دوره دبیرستان در این شهر به اتمام رساند و سپس به آموزش علوم دینی روی آورد و مدارج این علم را با سرعت طی کرد. آیت‌الله بهشتی پس از تبحر در فقه و اصول به فلسفه پرداخت و از سال 1330 تا 1335 نزد استاد علامه سید محمد حسین طباطبایی تلمذ کرد. ایشان بعدها وارد دانشگاه شد و رشته فلسفه را تا گرفتن درجه دکترا ادامه داد. آیت‌الله بهشتی در سال 1333 دبیرستان دین و دانش را در قم تأسیس کرد. ایشان در سال 1344 از طرف آیت‌الله خوانساری به کشور آلمان رفت و امامت مسجد مرکز اسلامی هامبورگ را تا 5 سال به عهده گرفت. تشکل انجمن‌های اسلامی دانشجویان در همین زمان با حضور دکتر بهشتی در خارج از کشور شکل گرفت. علاقه او به تربیت نسل جوان موجب شد که پس از بازگشت از آلمان(1349) به استخدام وزارت آموزش و پرورش درآید و به عنوان کارشناس کتاب‌های تعلیمات دینی در سازمان کتاب‌های درسی ایران مشغول به کار شود. فعالیت‌های سیاسی دکتر بهشتی موجب شد که در سال 1354 دستگیر شود. آیت‌الله بهشتی یکی از اصلی‌ترین عناصر شکل‌دهی به تظاهرات در مبارزات مردمی در سال 1357 بود. پس از پیروزی انقلاب دکتر بهشتی از طرف امام خمینی(ره) به عضویت شورای انقلاب و سپس ریاست دیوان عالی کشور رسید.وی با تأسیس حزب جمهوری اسلامی اعتقاد عمیق خود را به تشکل‌های سیاسی نشان داد. نقش او در تدوین قانون اساسی جمهوری اسلامی توسط مجلس خبرگان بی‌بدیل بود. آیت‌الله دکتر بهشتی در هفتم تیر 1360 در تالار سخنرانی دفتر مرکزی حزب جمهوی اسلامی به وسیله بمبی که منافقین (سازمان مجاهدین خلق) کار گذاشته بودند به همراه 72 تن دیگر از مسئولان نظام به شهادت رسید.
ر.ک: یاران امام به روایت اسناد ساواک، آیت‌الله سید محمد بهشتی، تهران، مرکز بررسی اسناد تاریخی،1377
2. حجت‌الاسلام دکتر علی گلزاده‌ی غفوری در سال 1302ﻫ ش در قزوین به دنیا آمد. وی تحصیلات ابتدایی و متوسطه‌ی خود را در قزوین به پایان رساند و پس از آن به قم مهاجرت کرد و به تحصیل علوم دینی مشغول شد. او از نخستین کسانی بود که در درس علامه طباطبایی حاضر شد. وی علاوه بر تحصیل علوم دینی تحصیلات دانشگاهی را نیز ادامه داد و در رشته‌ی حقوق از دانشگاه تهران فوق لیسانس گرفت. پس از آن به فرانسه رفت و از دانشگاه سوربن در رشته‌ی قضایی اسلامی به اخذ دکترا نایل شد. وی در دهه‌های چهل و پنجاه فعالیت چشمگیری جهت آگاهی نسل جوان داشت و با سخنرانی‌های روشنگرانه‌ی خود در حسینیه‌ی ارشاد، مساجد ارک، محمودیه و حاج سید عزیزالله، نقش بارزی در این مهم ایفا کرد. گلزاده‌ی غفوری به مدت 30 سال در مدرسه‌ی علوی که خود از بانیان آن بود، فعالیت علمی داشت و دروس اخلاق زبان، فقه، فلسفه و قرآن را تدریس می‌کرد (محتشمی، 78؛ کتاب هفته، 28 /18). ایشان همچنین به دلیل پشتوانه‌ی فکری و فرهنگی قوی در سال 1353 به همراه دکتر بهشتی و حجت‌الاسلام باهنر، تنظیم و تدوین کتاب‌های تعلیمات دینی آموزش و پرورش را بر عهده گرفت.
با پیروزی انقلاب اسلامی، گلزاده‌ی غفوری از سوی نهضت آزادی، کاندیدای نمایندگی مجلس خبرگان بررسی قانون اساسی شد و توانست به نمایندگی از مردم تهران به آن مجلس راه یابد که در این مجلس وی عضو گروه ششم بود. پس از آن در انتخابات مجلس شورای اسلامی به عنوان نماینده‌ی تهران انتخاب شد. پس از وقایع خرداد سال 1360 و اعدام دو فرزندش به جرم همکاری با مجاهدین خلق از فعالیت‌های سیاسی رویگردان شد و در جلسات مجلس شرکت نمی‌کرد. نمایندگان مجلس نیز به دلیل حضور نیافتن وی در مجلس، در 4 بهمن ماه 1360 رأی به استعفای او از نمایندگی مجلس دادند. وی از آن پس از فعالیت سیاسی کناره گرفت.
گلزاده‌ی غفوری در دوران فعالیت پنجاه ساله‌ی علمی خود بالغ بر شصت تألیف در زمینه‌ی حقوقی، فقهی، اجتماعی، تربیتی، تاریخی، اقتصادی و اسلامی دارد. گلزاده‌ی غفوری در 11 دی 1388 در تهران درگذشت.
3. شهید دکتر محمد جواد باهنر، فرزند حاج على اصغر در سال 1312 ﻫ ش در کرمان متولد شد. خواندن نوشتن و آموزش قرآن را در مکتبخانه آموخت و سپس به مدرسه معصومیه کرمان رفت و همزمان با تحصیل علوم دینى به فراگیرى علوم کلاسیک پرداخت و دیپلم گرفت. در اوایل مهرماه 1332 براى تحصیل سطوح عالى راهى قم شد و یک سال بعد در درس خارج آیت‌الله العظمى بروجردى و امام خمینى(ره) و علامه طباطبایى شرکت و همگام با دروس حوزه به تحصیلات دانشگاهى پرداخت. در سال 37 موفق به اخذ لیسانس در رشته ادبیات و پس از مدتى در رشته علوم تربیتى به درجه فوق لیسانس رسید و دکتراى الهیات را نیز از دانشگاه تهران گرفت.
وى در سال 36 فعالیت‌هاى فرهنگى و مطبوعاتى خود را آغاز کرد و در تأسیس دفتر نشر فرهنگ اسلامى، کانون توحید مسجد الجواد و مدرسه رفاه نقش مؤثرى داشت. وی که از بنیانگذاران سالنامه مکتب تشیع بود براى اولین بار در سال 1337 به علت سخنرانى علیه اسرائیل دستگیر شد در سال 42 مبارزات سیاسى را همگام با نهضت روحانیت آغاز و در اسفند 42 پس از ایراد سخنرانى دستگیر، و پس از آن پیاپى به زندان‌هاى کوتاه مدت محکوم شد. شهید باهنر در سال 1350 ممنوع‌المنبر شد. بعد از پیروزى انقلاب مسئولیت تنظیم امور مدارس و بازگشایى آنها را پذیرفت. وى به همراه دکتر شهید بهشتى، آیت‌الله خامنه‌اى، موسوى اردبیلى و هاشمى رفسنجانى حزب جمهورى اسلامى را بنیاد نهاد. او همچنین عضو و نماینده شوراى انقلاب در آموزش و پرورش بود. از طرف مردم کرمان به مجلس خبرگان رفت و از سوى مردم تهران در مجلس شوراى اسلامى نیز حضور یافت. در کابینه شهید رجایى به عنوان وزیر آموزش و پرورش خدمت کرد و پس از انفجار دفتر حزب جمهورى اسلامى به عنوان دبیر کل حزب منصوب شد. در 14 مرداد 1360 به عنوان نخست وزیر راى موافق از مجلس گرفت، اما طولى نکشید که در 8 شهریور 1360 در پى بمبگذارى دفتر نخست وزیرى به شهادت رسید. از آثار وى مى‌توان به: خانواده در اسلام، انقلاب اسلامى ایران ، شناخت اسلام ، خداشناسى و جهان در عصر بعثت اشاره کرد.
یاران امام به روایت اسناد ساواک، شهید دکتر محمد جواد باهنر، تهران، مرکز بررسی‌هاى اسناد تاریخى، 1379
دانشگاه انقلاب ش 27، شهریور 1362 و ش 38 مرداد 1363
4. حجت‌الاسلام والمسلمین سید هاشم رسولى محلاتى در 1309 ﻫ ش در محلات متولد شد. پس از چندى به قم رفت و به تحصیلات علوم دینى پرداخت و در این مسیر از محضر درس فضلا و علماى بزرگ چون آیت‌الله نوراللهى اصفهانى، مرحوم مجاهدى و سلطانى، مرحوم آیت‌الله‌‌العظمی بروجردى و حضرت امام خمینى (ره) کسب فیض کرد. وى مبارزات سیاسى خود را در جامعه روحانیت مبارز تهران سازمان بخشید و در کنار شهیدان مطهرى، بهشتى، محلاتى، مفتح، و شاه‌آبادى به ابلاغ اندیشه‌هاى ناب امام (ره) پرداخت. با پیروزی انقلاب اسلامی به دستور امام(ره) قسمت مهمى از کارهاى دفتر ایشان را به عهده گرفت و تا هنگام رحلت آن حضرت، عهده‌دار آن بود. وى سپس به عنوان نماینده ولى فقیه در بنیاد مسکن انقلاب مشغول کار شد. حجت الاسلام رسولی محلاتی هم اکنون در مسجد فرشته واقع در خیابان ولی عصر(عج) تهران به اقامه جماعت و نشر معارف اسلامی اشتغال دارد. روزشمار انقلاب اسلامى، دفتر ادبیات انقلاب اسلامى، ص 6122
5. حجت‌الاسلام مصطفی ملکی در سال 1295 ﻫ ش در محله تجریش تهران به دنیا آمد. تا سال سوم دبیرستان به شکل متفرقه درس خواند و در همین سال‌ها علاقه زیادى در نویسندگى و سرایش شعر از خود نشان داد. حجت‌الاسلام ملکى پس از آشنایى با آیت‌الله شیخ على‌اکبر نهاوندى به سوى تحصیل علوم دینى کشیده شد و در حوزه علمیه چیذر به شاگردى آیت‌الله نهاوندى پرداخت. در سال‌هاى پایان دهه 20 و اوایل دهه 30 حجت‌الاسلام ملکى با نگارش مقالاتى با نهضت ملى آن زمان همراهى کرد. پس از کودتاى 28 مرداد 1332، رژیم درصدد دستگیرى ایشان برآمد و همین موجب شد که به قم هجرت کند و تحصیلات خود را در این شهر ادامه دهد. در سال 1347 به تهران بازگشت و در مسجد همت تجریش مستقر شد و با جلسات تفسیر قرآن خود، این کانون را محل توجه اهالى قرار داد. ایشان بارها به وسیله ساواک دستگیر شد. پس از پیروزى انقلاب، سرپرستى کمیته انقلاب اسلامى منطقه یک را به عهده گرفت و به عضویت شوراى مرکزى روحانیت مبارز درآمد. حجت‌الاسلام ملکى در سال 1362 به علت بیمارى قلبى درگذشت. شرح احوال رجال، ج 1، ص 540
6. حجت‌الاسلام محمد جواد حجتى کرمانى، فرزند حاج میرزا عبدالحسین در سال 1311ﻫ ش در کرمان متولد شد. تحصیلات مقدماتى را در کرمان گذراند و در سال 1330 به قم عزیمت کرد و تا سال 1336 در محضر آیت‌الله بروجردى، امام خمینى (ره) و علامه طباطبایى به تحصیل فقه، اصول و فلسفه پرداخت. در همین سال‌ها بود که با شهید نواب صفوى آشنا شد و از افکار انقلابى وى الهام گرفت. وى در سال‌هاى 41ـ1340 در کرمان به سازماندهى جوانان همت گماشت و سپس براى مقابله با تبلیغات مسیحیت در کرمان با اسقف بزرگ مسیحى کلیساى کرمان به بحث و مناظره پرداخت و کتاب «جلوه مسیح» را تألیف و منتشر کرد. در سال 1343 و پس از ترور منصور به دنبال یک سخنرانى دستگیر و مدت 3 ماه زندانى شد. پس از آزادى از زندان و در سال 1344 به دنبال کشف حزب ملل اسلامى به همراه یک گروه 55 نفره دستگیر و پس از محاکمه در دادگاه هاى بدوى و تجدید نظر نظامى، به 10 سال زندان محکوم شد و پس از 10 سال و اندى در پائیز سال 1354 از زندان آزاد شد. وى در سال 1356 در پى ایراد سخنرانى و قرائت قطعنامه 14 ماده‌اى در جلسه یادبود مرحوم حاج آقا مصطفى خمینى در مسجد اعظم قم، دستگیر و به ایرانشهر تبعید شد. در فروردین 1357 از ایرانشهر به سنندج و مدتى بعد به جیرفت منتقل شد و پس از واقعه خونین 17 شهریور 1357 بازداشت و مدتى در زندان شهربانى تهران در حبس بود. او در آستانه پیروزى انقلاب به کرمان بازگشت و پس از پیروزى انقلاب به عنوان نخستین امام جمعه کرمان به اقامه نماز جمعه پرداخت. در سال 1358 به همراه شهید باهنر از سوى مردم کرمان به نمایندگى مجلس خبرگان برگزیده شد و یک سال بعد در نخستین انتخابات مجلس شوراى اسلامى به عنوان نماینده تهران به مجلس راه یافت و در کمیسیون‌هاى «طرح انقلاب»، «امور خارجه»، « قضائى» و « نهادهاى انقلاب» خدمت کرد. وى پس از پایان اولین دوره مجلس شوراى اسلامى به سمت مشاور فرهنگى رئیس جمهور در دوره ریاست جمهورى حضرت آیت‌الله خامنه‌اى برگزیده شد. او صاحب آثار بسیارى در زمینه تألیف و ترجمه مى‌باشد.
7. حجت‌الاسلام شهید حاج شیخ مهدى شاه‌آبادى، فرزند آیت‌الله محمدعلى شاه‌آبادى در شهریور 1309ﻫ ش در قم به دنیا آمد. در 4 سالگى به همراه خانواده راهى تهران شد و براى تحصیل به دبستان توفیق رفت و پس از اتمام آن در سال 1323 به دبیرستان مروى تهران و دو سال پس از فوت پدرش در سال 1328، به قم عزیمت کرد و در فروردین 1331 به تهران بازگشت. وی بعد از کودتاى 28 مرداد 1332 دستگیر و بعد از آزادى مجدداً روانه قم شد و از محضر آیات عظام بروجردى، گلپایگانى، اراکى و امام خمینی(ره) بهره مند شد. با قیام 15 خرداد 1342 به مبارزات خود شدت بخشید تا اینکه در 4 تیر 1352 دستگیر شد که این دستگیرى 4 ماه به طول انجامید. وی مجدداً در سال‌های 1354 و 1355 دستگیر شد که در بار دوم مدت یک سال به بانه تبعید شد. پس از پایان دوران تبعید با اوج‌گرفتن انقلاب دوبار دیگر دستگیر و تا بهمن 1357 در زندان به سر برد. پس از پیروزى انقلاب مسئول کمیته انقلاب اسلامى ناحیه 1 و2 شد و در خرداد سال 59 از طرف امام(ره) به همراه گروهى مأمور رسیدگى به وضعیت بنیاد مستضعفان گردید و در دوره‌ی اول و دوم مجلس شوراى اسلامى از طرف مردم تهران به نمایندگى رسید، اما در غروب روز پنجشنبه 6 اردیبهشت 1363 در حالی‌که به جبهه رفته بود، در اثر اصابت ترکش خمپاره به شهادت رسید. ر.ک: روزنامه جمهورى اسلامى ش 1710، 5 اردیبهشت 1364
8. حجت الاسلام سید مهدى امام جمارانى، فرزند حسن در سال 1314 ﻫ ش، در جماران تهران متولد شد. وى از یاران و شاگردان حضرت امام خمینى (ره) بود. مدارج عالى علوم دینى را در شهر قم طى کرد و همگام با نهضت حضرت امام(ره) علیه رژیم شاه به فعالیت پرداخت. پس از پیروزى انقلاب اسلامى، وى منزل خود در منطقه جماران را براى سکونت در اختیار حضرت امام(ره) گذاشت. او عضو دفتر امام خمینى، عضو مؤسس مجمع روحانیون مبارز تهران و نماینده امام در سازمان حج، اوقاف و امور خیریه بود.