تاریخ سند: 2 تیر 1347
موضوع: اظهارات آقای شهیدی
متن سند:
از: 21
به: 316 شماره:1316 /21
ساعت 8 صبح روز فوق، شهیدی داماد آقای حجت، در منزل سید عباس ابوترابی اظهار داشت: سید علی فرزند آیتالله حکیم، دیروز به قم وارد و در هتل بلوار اقامه نمود، لکن وی با کسی تماس حاصل ننمودهاست.
شهیدی اضافه کرد که آیتالله حکیم1 قصد دارد به ایران آمده و به مشهد عزیمت نماید و شایع است وی جهت رفع اختلافات موجود بین علما و دستگاه اقداماتی به عمل خواهد آورد.
ضمناً به همین منظور شاهنشاه آریامهر قرار است به قم تشریف فرما شوند.
ابوترابی ضمن تأیید اظهارات شهیدی گفت: من در تهران نیز در این مورد مطالبی شنیدهام.
نظریه منبع ـ نظری ندارد.
نظریه رهبر عملیات ـ مفاد گزارش فوق صحیح به نظر میرسد.
مرشد
نظریه امنیت داخلی ـ ...
پرونده سید عباس ابوترابی
توضیحات سند:
1.
آیتاللهالعظمی سید محسن حکیم یکی از فقها و مراجع نامدار شیعه، در سال 1306 ق در خاندانی از علم و تقوا، در بیت جلیلِ لبنان متولد شد.
پدرش علامه سید مهدی حکیم (متوفی 1312) و مادرش نواده آیت الله آقا شیخ عبدالنبی کاظمی، صاحب کتاب «تکمله الرجال» می باشد.
خاندان حکیم یکی از خاندان های اصیل و عرب در عراق می باشد که شخصیت های علمی و اجتماعی بزرگی از آن برخاسته اند.
آیت الله حکیم از محضر علما بزرگی چون حاج سیدمحمد کاظم یزدی، حاج شیخ محمدکاظم خراسانی، میرزای نائینی، آقا ضیاءالدین عراقی، شیخ الشریعه اصفهانی و برخی دیگر تلمذ نموده است.
مرحوم آیت الله حکیم بعد از رحلت آیت الله العظمی بروجردی، مرجعیت عامه شیعه را به دست گرفت و در تنظیم امور اداری حوزه های علمی و تأسیس مدارس و تربیت مبلغین سعی و کوشش بلیغ مبذول داشت و در غنا بخشیدن به فرهنگ اسلامی شاگردانی را تربیت نمود.
ایشان یکی از موفق ترین مراجع تقلید شیعه در امر تألیف و تصنیف بود.
با وجود آن همه مشاغل مرجعیت، باز دست از تألیف و تصنیف برنمی داشت و آثار ارزشمندی از خود به یادگار گذاشت، گفته شده از آیت الله حکیم پرسیدند: نظرش درباره سیاست و دخالت علما در آن چیست؟ او با صراحت فرمود: «اگر معنی سیاست اصلاح امور مردم روی اصول صحیح عقلانی و رفاه حال و آسایش بندگان خدا باشد (کما این که ظاهر امر آن است که معنی صحیح سیاست همین باشد) اسلام، تمامش همین است و جز سیاست چیز دیگری نیست و علما غیر از این کار دیگری ندارند.
و اگر منظور معنی دیگر می باشد، اسلام از آن بیگانه و دور است».
به همین دلیل او در امور جاری سیاسی و اجتماعی دخالت داشت از جمله :
1ـ شرکت در جهاد مردم عراق علیه استعمار انگلستان
2ـ تکفیر حزب شیوعی و اشتراکی
3ـ کمک به جنبشهای آزادیبخش
4ـ شرکت در نهضت اسلامی ایران
آیت الله حکیم برای اداره امور مرجعیت خود نظم و سازمان خاص ایجاد کرده و برای هر قسمت، مسئول معینی انتخاب نموده بود و از افراد مطلع در اداره این تشکیلات کمک می گرفت؛ به همین دلیل تشکیلات او با نظم خاص و آبرومندی اداره می شد که این امر در نوع خود بی سابقه بود.
آیت الله حکیم دارای فرزندانی برومند، عالم و لایق بود که در دوران زعامت پدر بزرگوار خود از معاونت و یاری او خودداری نکردند و پس از رحلت آن بزرگوار اغلب آنان به دست دژخیمان نظام بعثی به فیض شهادت نائل آمدند.
خاندان حکیم یکی از کانون های مقاومت و شهادت در عراق به شمار می آید.
این عالم بزرگوار پس از عمری تلاش و کوشش در راه اسلام و قرآن سرانجام در 27 ربیع الاول 1390 ق به ملکوت اعلی پیوست.
مدفن آن مرحوم در نجف در مقبره مخصوص جنب کتابخانه خود می باشد.
ر.ک: فقهای نامدار شیعه، عقیقی بخشایشی
منبع:
کتاب
آیتالله سید عباس ابوترابی به روایت اسناد ساواک صفحه 24