درباره : وعاظ ناراحت
تاریخ سند: 12 اسفند 1344
درباره : وعاظ ناراحت
متن سند:
از : اداره کل سوم به : ریاست ساواک قم شماره : 64167 /316 چون پاره ای از ساواکها در مورد عدم ادامه جلوگیری از منبر رفتن وعاظی که در ماه مبارک رمضان ممنوع المنبر بوده اند از این اداره کل کسب تکلیف نموده اند علیهذا خواهشمند است دستور فرمائید چنانچه هر یک از وعاظ ممنوع المنبر آن منطقه شرایط مشروحه زیر را رعایت نمایند بانها اجازه منبر رفتن داده شود و در غیر اینصورت کماکان حق استفاده از منابر را نخواهند داشت: 1- کتبا تعهد نمایند که از اعمال گذشته خود نادم و پشیمان بوده و بهیچوجه در امور سیاسی کشور مداخله نمینمایند.2- ضمن دادن قول همه گونه همکاری هرگونه اطلاعاتی که در زمینه فعالیتهای عناصر مذهبی افراطی دارند در اختیار ساواک مربوطه قرار دهند.
3- تعهد بسپارند هر آینه سازمانهای انتظامی اطلاع دهند که از منبر رفتن خودداری نمایند بدون هیچگونه عکس العملی دستور را اجرا نمایند.
4- تعهد نمایند ازقبول مجالسی که صاحبان آن فعالیتهای مضره داشته و از نظر دستگاههای انتظامی شناخته شده اند خودداری نمایند.
5- تضمین نمایند بر روی منبر غیر از مسائل مذهبی سخنی ایراد نکنند و در مورد روحانیون افراطی1 هیچ گونه مطلبی ایراد ننمایند.
از طرف مدیر کل اداره سوم ـ مقدم
توضیحات سند:
1ـ روحانیون افراطی سازمانها و احزاب گوناگونی در صحنه اجتماعی ایران به فعالیت می پرداختند که دارای تشکل معینی بودند و با عنوان حزب یا گروه مشخص می شدند و ساواک برای آنها پرونده تحت همین نام ها تشکیل داده بود.امّا روحانیت در مبارزات خویش سازمان عظیم و مردمی ای را داشت که بدون هیچگونه گروه گرایی و تنها به عشق اسلام و دین، کار می کرد.
بهمین دلیل عنوان «روحانیون افراطی» از سوی ساواک برای اقدامات سازمان یافته و مشخص روحانیت انقلابی، انتخاب شده بود.