تاریخ سند: 1 خرداد 1343
1ـ کلیه مجالس عزادارى تا این ساعت با نظم و آرامش خاص برگزار شده است.
متن سند:
تهران ـ ساواک مرکز ـ اداره کل سوم تاریخ:1 /3 /43
شماره: 391
پیرو: 1 /3 /43 ـ 390
1ـ کلیه مجالس عزادارى تا این ساعت با نظم و آرامش خاص برگزار شده است.
2ـ اینجانب دیروز و امروز در کلیه مجالس مهم عزادارى شرکت در اکثر آنان واعظین و مداحان براى سلامتى ذات مبارک شاهنشاه دعا کردند.
3ـ روز گذشته به آقاى خادمى و سایر اشخاصى که اعلامیه دعوت امروز بعد از ظهر در مسجد سید را امضاء کرده بودند ابلاغ شد که از حرکت آنان جلوگیرى مى‌شود در نتیجه هیچ یک از امضاء کنندگان در مسجد حاضر نشدند ولى روى اثر صدور اعلامیه مزبور جمعى از طبقات مختلف در مسجد سید حاضر ساعت 1730 در حدود 2000 نفر از مسجد خارج با فرستادن صلوات به طور اجتماع رهسپار مسجد شاه شدند از طرف پلیس به آنان اخطار شد متفرق شوند چون توجه نکردند از نیروى سرباز استفاده شده بلافاصله بدون اینکه کوچکترین برخوردى شود متفرق شدند مراقبت نیروى انتظامى ادامه دارد.
4ـ روز گذشته شیخ حسین هاشمیان اهل رفسنجان که در قم طلبه است و 28 /2 به اردستان آمده در مساجد فهره و کیودان ضمن سخنان خود گفته است دین اسلام روى سرنیزه مى‌چرخد و شما برادران نباید راحت بنشینید آیت‌اللّه خمینى که دین اسلام را زنده نموده از زندان بیم و هراس ندارد خدا دشمنان او را از صفحه روزگار براندازد اظهاراتى هم علیه بهاییان1 که تعداد کثیرى در اردستان ساکنند نموده دستور داده شد وى را دستگیر دیشب به اصفهان اعزام و تحویل ساواک شده بازداشت گردید فردا براى او قرار بازداشت صادر و تسلیم دادگاه خواهد شد مقرر فرمایید چنانچه با این تصمیم نظر مخالفى هست ابلاغ گردد.
صـدقـى
عیناً رمز و مخابره گردید. بسطامى
اقدام گردید. الماسى
توضیحات سند:
1ـ بهائیت که از فرقه‌هاى دست‌آموز بیگانگان به شمار مى‌رود، تا جایى در درون رژیم پهلوى ریشه دوانده بود که هویدا، نخست وزیر سیزده ساله پهلوى از این گروه بود. بعد از پیروزى انقلاب اسلامى نیز این گروه با حمایت مخالفین انقلاب اسلامى به فعالیت علیه جمهورى اسلامى پرداختند. براى شناسایى بیشتر این گروه، مختصرى از تاریخچه آن از جلد اول دایره المعارف مرحوم مصاحب نقل مى‌شود: طریقه جدیدى است که میرزا حسینعلى نورى معروف به بهاءاللّه (متولد 2 محرم 1233 ـ ق ـ متوفى ذیقعده 1310 ـ ﻫ ق) به وجود آورد. این آیین به نام خود او آیین بهائى و به اصطلاح پیر دانش «امربهایى» خوانده مى‌شود. میرزا حسینعلى نورى هنگام دعوت باب بى آنکه هرگز با او دیدار کرده باشد، بدو گروید و بعد از واقعه سوء قصد بابیه نسبت به ناصر الدین شاه، به زندان افتاد. پس از آنکه با کسانش به عراق تبعید شد، یک چند در بغداد بین بابیه به سر برد و سپس کسوت درویشى پوشید و در حدود سلیمانیه و کردستان به سیاحت پرداخت و در مراجعت به بغداد در باغ نجیب پاشا نزدیک بغداد، در پیش عده‌اى از بابیه دعوى کرد که «موعود» باب و کسى که باب به نام «من یظهره اللّه» ظهور او را پیشگوئى نموده است اوست (1280 ﻫ ق) از این جا بین پیروان او که «بهائى» و «بهائیه» خوانده شدند و سایر بابیه که برادرش میرزا یحیى صبح ازل را خلیفه باب مى‌شمردند، تفرقه پدید آمد و بین دو برادر اختلاف افتاد. چندى بعد هر دو برادر را از عراق به قسطنطنیه و از آنجا به اورنه تبعید نمودند. چون کار میرزا حسینعلى در بین بابیه رواج بیشتر یافت و اختلاف ربائى و ازلى افزون شد دولت عثمانى میرزا حسینعلى را با پیروانش به عکّا و صبح ازل را با پیروانش به قبرس فرستاد. میرزا حسینعلى در عکّا به نشر تعالیم و دعاوى خویش پرداخت و کتاب «اقدس» را که اساس تعالیم اوست در آنجا نوشت. تعالیم میرزا حسینعلى که مخصوصاً به وسیله پسرش عباس افندى ملقب به عبدالبهاء منتشر شده است مخلوطى است از عرفان اسلامى و بعضى نتایج از حکمت و معرفت اروپا در قرن 19 میلادى که با ذوق عرفانى به هم در آمیخته است. بهائیان انبیاء را «مظاهر الاهیه» مى‌خوانند، و معتقدند بعد از محمد (ص) باب، و بعد از او میرزا حسینعلى به عنوان مظهر الاهى بعالم آمده است. اما گویند که بعد از بهاء اللّه، لااقل تا هزار سال دیگر مظهر الاهى در عالم نخواهد آمد.
منبع:
کتاب
آیت‌الله حاج آقاحسین خادمی به روایت اسناد ساواک صفحه 92
