درباره: شیخ جواد باهنر، نورالدین زارعی، عباس فرامرزی
تاریخ سند: 20 اسفند 1342
درباره: شیخ جواد باهنر، نورالدین زارعی، عباس فرامرزی
متن سند:
از: شهربانی کل کشور اداره اطلاعات) تاریخ: 20 /12 /42به: ریاست سازمان اطلاعات و امنیت کشور شماره: 19206 /45
درباره: شیخ جواد باهنر، نورالدین زارعی، عباس فرامرزی
بدین وسیله 19 برگ پرونده اتهامی سه نفر مزبور که نفر اول سه شب متوالی در مسجد جامع ضمن وعظ سخنان تحریک‌آمیز بیان و موجبات تحریک مردم و اخلال نظم را فراهم و بنا به تقاضای آن سازمان دستگیر شده و دو نفر بعدی مبادرت به پخش اعلامیه مضره و دادن شعار نموده‌اند جهت اقدام مقتضی پیوست ایفاد و سه نفر فوق الذکر نیز اعزام و معرفی می‌گردند خواهشمند است دستور فرمایید رسید اعلام و از نتیجه اقدام معموله شهربانی کل را آگاه نمایند.
از طرف رئیس شهربانی کل کشور. سپهبد نصیری1
- صدور قرار تأمین جهت نامبردگان ضروری به نظر می‌رسد – مجیدی
توضیحات سند:
1. نعمت‌الله نصیری فرزند محمد (عمیدالممالک) در مرداد ماه سال 1289 شمسی در شهرستان سمنان متولد شد. پس از طی تحصیلات مقدماتی و گذراندن دانشگاه افسری در 1313 به درجه افسری رسید. در 1329 ابتدا به فرماندهی هنگ پیاده پهلوی و سپس با درجه سرهنگی به فرماندهی گارد شاهنشاهی منصوب گردید. در 24 مرداد 1332 حامل فرمان شاه مبنی بر برکناری دکتر مصدق و جایگزینی سرلشگر زاهدی به جای وی بود. در جریان کودتای 1332 نقش اساسی داشت و همین امر سبب ترقی وی گردید. در 1337 به درجه سرلشگری رسید و در آذرماه 1339 رئیس شهربانی کل کشور شد. در مردادماه 1341 درجه سپهبدی گرفت و در 1342 به عنوان فرمانده نظامی تهران و حومه، قیام 15 خرداد مردم را به شدت سرکوب کرد. در بهمن ماه 1343 به سمت معاونت نخست وزیر و رئیس سازمان اطلاعات و امنیت کشور (ساواک) منصوب شد. وی در 12 مهر ماه 1350 به درجه ارتشبدی رسید و تا 1357 رئیس ساواک بود.در 15 خرداد 1357 از ریاست ساواک برکنار شد و به عنوان سفیر ایران در پاکستان راهی این کشور شد. از آنجا که جنایات وی در دوران ریاست ساواک، یکی از دلایل عمده قیام مردمی شناخته می‌شد، با هواپیمای اختصاسی در 26 مهر مان 1357 به ایران بازگردانده شد تا با بازداشت ظاهری او مردم را فریب دهند. وی تا پیروزی انقلاب اسلامی‌در زندان جمشید آباد بود و در نهایت در دادگاه انقلاب اسلامی محکوم و در روز جمعه 27 بهمن 1357 اعدام شد. (ر.ک: روز شمار انقلاب اسلامی، ج اول)