درباره: اتحادیه وعاظ و اهل منبر وابسته به فلسفی
تاریخ سند: 10 اسفند 1344
درباره: اتحادیه وعاظ و اهل منبر وابسته به فلسفی
متن سند:
از: اداره کل سوم 316 شماره: 64157 /316 به: ریاست ساواک استان مرکز اطلاعیه واصله با تقویم ب ـ 3 حاکیست که در اتحادیه مزبور تصمیم گرفته شده که در منابر به سیاست آمریکا حمله شود و چند روز است در منابر از طرف وعاظ این تصمیم عملی شده و در جلسه بعدازظهر روز 27 /11 /44 که مجلس فاتحه‌خوانی یکی از وعاظ قدیمی در مسجد ارک برگزار شده اعتمادزاده1 واعظ به اتفاق فلسفی به مجلس مزبور آمدند.اعتمادزاده به منبر رفت به آمریکایی‌ها رسماً حمله کرد و با عباراتی روشن بدگویی نمود و این تصمیم بدان جهت گرفته شده که حوادث اخیر ایران و منکوب ساختن روحانیون را در اثر سیاست آمریکا می‌دانند و در جلسات خود گفته‌اند حال که در قضایای جنگ ویتنام2 سیاست آمریکا در دنیا مورد انتقاد قرار گرفته موقعیت دارد ما هم برای تضعیف سیاست مزبور به این اقدام دست بزنیم.
تیمسار ریاست ساواک ذیل این اطلاعیه پی نوشت فرمودند «به فلسفی و وعاظ ابلاغ شود که حق صحبت در روی منبر که مکانی مقدس و برای امور دینی باید استفاده شود در امور سیاسی را ندارند و چنان‌چه دیده شود بازداشت و تسلیم دادگاه نظامی خواهند شد وباید این عمل بشود ضمناً ممکن است از مقامات کمونیستی پول گرفته باشند در این مورد نیز مراقبت و معلوم شود» علی‌هذا خواهشمند است دستور فرمایید در اجرای اوامر معظم له اقدام لازم و شایسته معمول و نتیجه را به این اداره کل اعلام دارند.
مدیر کل اداره سوم – مقدم از طرف شاهنگ جهت اقدام لازم ایفاد می‌گردد.
بخش امور اجتماعی افضلی امور اجتماعی سابقه را بیاورید تا دستور بدهیم.
10 /12 /43 32180 /20 الف ـ 25 /12 /46 10 نسخه ماشین فرمائید
توضیحات سند:
1ـ حجت‌الاسلام و المسلمین نجم‌الدین اعتمادزاده فرزند علی اصغر در سال 1310 در تهران متولد شد.پس از طی تحصیلات مقدماتی به حوزه علمیه رفت و به تحصیل علوم دینی پرداخت.
ایشان در دوران مبارزه از جمله روحانیون مبارز و فعالی بود که بارها توسط ساواک دستگیر شد.
ساواک در گزارشی درباره وی چنین نوشته ا ست: «برابر سوابق موجود نامبرده از روحانیون افراطی و طرفدار خمینی که در تاریخ 3 /3 /1351 دستگیر و در تاریخ 29 /3 /1351 با تبدیل قرار مرخص شده است.
برابر گزارشات واصله یاد شده بعد از آزادی از زندان در منابر مبادرت به اظهار مطالب تحریک آمیز و خلاف مصالح مملکت نموده که در نتیجه در تاریخ 16 /12 /1355 ممنوع المنبر گردیده است.
در ضمن نامبرده با اخذ تعهد آزاد گردیده اما باز هم همان‌طور که در گزارش مورخ 30 /3 /1357 آمده در سخنرانی که در کرمانشاه در مسجد حاج شهباز خانی نموده به تعهد خود عمل ننموده و مطالب تحریک‌آمیزی عنوان کرده است».
2ـ جنگ ویتنام نام مجموعه عملیات و درگیری‌های نظامی است که از سال 1950 تا 1975 بین نیروهای ویتنام شمالی و جبهه ملی آزادی‌بخش ویتنام جنوبی (معروف به «ویت کنگ») از یک سو، و نیروهای ویتنام جنوبی و متحدانش (به ویژه آمریکا) از سوی دیگر رخ داد.
هدف نیروهای ویتنام شمالی و ویت کنگ‌ها بیرون راندن آمریکا و متحدانش از ویتنام و سرنگون کردن حکومت ویتنام جنوبی و ایجاد کشور واحد ویتنام بود.
تمام این هدف‌ها در پایان جنگ ویتنام تأمین شد و کشوری که امروز جمهوری سوسیالیستی ویتنام نام دارد به وجود آمد.
در جریان جنگ جهانی دوم، هند و چین به تصرف نیروهای ژاپن درآمد و دست نیروهای فرانسه که پیش از آن نیروی مستعمراتی آن منطقه بودند از کشورهای منطقه موقتاً کوتاه شد.
با شکست ژاپن در پایان جنگ نیروهای ملی و نیز کمونیست‌های ویتنام استقلال ویتنام را خواستار شدند و در دوم سپتامبر 1945 هوشی مین تشکیل کشور مستقل ویتنام را در هانوی اعلام کرد.
نیروهای فرانسه که از اسارت نیروهای ژاپن درآمده بودند دوباره سعی در کسب سلطه خود در هند و چین و ویتنام کردند.
این امر با مقاومت نیروهای ویتنامی (معروف به ویت مین) زیر فرماندهی هوشی مین روبرو شد و جنگ‌های معروف به جنگ اول ویتنام در گرفت.
در سال 1950 رئیس جمهور ترومن 35 نفر از افراد گروه کمک و مشاوره نظامی را برای آموزش و مشاوره به کمک فرانسه فرستاد تا بتواند سلطه مستعمراتی خود را در ویتنام حفظ کند.
در 1954 نیروهای ویت مین شکست سختی در دین بین فو به نیروهای فرانسه وارد کردند و در نتیجه فرانسه در کنفرانس ژنو به استقلال سه کشور مستعمره خود یعنی کامبوج و لائوس و ویتنام رضایت داد اما در موافقت‌نامه‌های کنفرانس ژنو ویتنام موقتاً به دو بخش شمالی و جنوبی تقسیم شده بود.
هدف ظاهراً آن بود که پس از رأی‌گیری از مردم ویتنام تکلیف حکومت در این کشور معلوم شود.
حکومت ویتنام جنوبی زیر رهبری نگودین‌دیم با تشویق آمریکا از شرکت در مذاکرات مربوط به ترتیبات این رأی‌گیری سرباز زد.
در همین دوره حکومت ویتنام جنوبی با حمایت آمریکا به سرکوب شدید کمونیست‌ها پرداخت و بسیاری از مردم به اتهام کمونیست بودن اعدام شدند.
برخی از نیروهای ویت مین که در جنوب باقی مانده بودند دست به مقاومت مسلحانه علیه حکومت نگودین‌دیم زدند و نیروهای ویتنام شمالی نیز پس از مدتی به حمایت از این مبارزات در جنوب پرداختند.
جبهه ملی آزادی‌بخش ویتنام جنوبی تشکیل شد.
حکومت ویتنام جنوبی افراد این جبهه را ویت کنگ می‌نامید که کوتاه شده عبارت «کمونیست ویتنامی» (ویت نام کنگ‌سان –Viet Nam Cong San) به زبان ویتنامی بود.
با حمایت چین و شوروی از نیروهای ویت کنگ و ویتنام شمالی و نیز حمایت آمریکا و متحدانش از نیروهای ویتنام جنوبی، درگیری‌های ویتنام بالا گرفت و به تدریج به جنگی بزرگ در سراسر ویتنام و گاه در نقاط دیگر هند و چین تبدیل شد.
در سال 1968 نیروهای ویت کنگ و ویتنام شمالی هم‌زمان با عید تت و آغاز سال ویتنامی، حمله‌های گسترده‌ای را در سراسر ویتنام جنوبی آغاز کردند که به حمله عید تت مشهور شد.
اگر چه این حمله‌ها از نظر نظامی موفقیت زیادی نداشت اما گسترده بودن و شدت آن و نیز پوشش خبری آن در سراسر جهان و به ویژه در داخل آمریکا، افکار عمومی را به شدت بر ضد آمریکا بسیج کرد و تظاهرات ضد جنگ در آمریکا را به دنبال داشت.
دولت آمریکا به تدریج مجبور شد تا نیروهای خود را از ویتنام فراخواند و کار دفاع از حکومت ویتنام جنوبی را به خود آن حکومت بسپارد.
در 30 آوریل 1975 نیروهای ویت کنگ و ویتنام شمالی سایگون را گرفتند و جنگ ویتنام به پایان رسید.
در سال 1976 انتخاب مجلس ملی، راه را برای وحدت مجدد شمال و جنوب ویتنام فراهم نمود.