نامه‌ای از تبعید‌گاه:
نامه‌ای از تبعید‌گاه:
متن سند:
نامه‌ای از تبعید‌گاه:بسمه تعالی شأنه
محضر مقدس حجت‌الاسلام و المسلمین آیت‌الله حاج‌سید‌عبد‌الحسین دستغیب 1دامت برکاته.
ضمن عرض تحیِّات وافر، صحت و موافقت شما را در راه خداپسندانه‌ای که انتخاب نموده‌اید از حضرت احدیت خواستاریم. سخنرانیها و خطابه‌های روشنگر و حرکت‌آفرین آن جناب و استقبال بی‌نظیر مردم شیراز و حمایت بی‌دریغ آنان از جنبش رهائی‌بخش اسلام موجب کمال امیدواری گردید.
اقدامات جنایتکارانه رژیم سفاک که به دنبال تلاش‌های خستگی‌ناپذیر شما و سایر روحانیون آگاه انجام گرفت. دلیلی روشن بر بینائی و اصیل بودن مسیر روحانیت مترقی و صلاحیت‌دار شیعه است.
دشمن امروز بیش از هر روز دیگر تلاش می‌کند که از طریق ایجاد نفاق و تقویت مواضع تسلیم‌گرایانه این سنگر استوار را منهدم سازد. ایمان راسخ داریم که با آگاهی روز‌افزون جامعه و احساس عمیق مسئولیت و فداکاری‌های خالصانه مردم مسلمان دشمن هرگز به آرزوی خود نخواهد رسید.
ما ضمن پشتیبانی کامل از موضع حق‌طلبانه بزرگ مرجع تقلید عالیقدر تشیع حضرت آیت‌الله العظمی الامام خمینی ارواحنا فداه و همه آیات عظامی که از خط مشی معظم‌له صادقانه پیروی می‌کنند تنفر و انزجار شدید خود را از هر‌گونه اعمال تفرقه‌افکنانه‌ای که به وسیله عمّال رژیم کار‌سازی می‌شود ابراز داشته و مردم شریف ایران را به اتحاد و پیروی کامل از مرجعیت مترقی شیعه که تنها راه نجات این ملت است دعوت می‌نمائیم.
سلام گرم ما را به مردم غیور شیراز که به ندای روحانیت مسئول پاسخ مثبت دادند ابلاغ نمائید. جزاکم الله و ایاهم عن الاسلام خیر الجزاء. والسلام علیکم و رحمه‌الله و برکاته.
سقز- مورخه 3 /4 /57 برابر 15 شعبان المعظم 98/
عبد‌الرحیم ربانی شیرازی ـ حسین نوری ـ سیدمحمد احمدی2 ـ سید‌علی‌محمد دستغیب شیرازی3 ـ مرتضی فهیم کرمانی4. تکثیر از نشریه قم
توضیحات سند:
________1. شهید آیت‌الله سیدعبدالحسین دستغیب، فرزند سیدمحمدتقى در شب عاشوراى 1292 ﻫ ش در شهر شیراز متولد شد. خاندان دستغیب از خاندان‌هاى اصیل و شریف استان فارس و شیراز است که سابقه‌اى 700 ـ 800 ساله دارد و با 33 واسطه به حضرت امام سجّاد (علیه الصّلوه و السّلام) مى‌رسد. پس از خواندن دروس مقدماتى و سطح، امامت جماعت مسجد باقرخان را عهده‌دار گردید و در سال 1314 به منظور ادامه تحصیلات راهى نجف اشرف شد. در آنجا از محضر اساتیدى چون آیات عظام شیخ کاظم شیرازى، سیدابوالحسن موسوى اصفهانى، سیدمیرزا آقا اصطهباناتى و میرزا على آقا قاضى طباطبایى کسب فیض نمود و در سن 24 سالگى به درجه اجتهاد رسید. به اهل بیت عصمت و طهارت(علیهم‌السّلام) ارادت داشت و غالبا به ریاضت‌هاى شرعى و مجاهدات مى‌پرداخت. از وى که در تمام عمر، داراى نفسى مطمئن بود، کرامات زیادى نقل شده است. شهید بزرگوار آیت‌اللّه دستغیب، در میان مردم و با آنها زندگى مى‌کرد و این امر را سعادتى انکارناپذیر مى‌دانست. وى بسیار ساده مى‌زیست و تجمّلات در زندگیش راه نداشت. مبارزات سیاسى شهید از هنگامى شروع شد که اساس دین را با روى کار آمدن رضاخان در خطر دید. بنابراین در منابر و سخنرانیها مردم را از توطئه آگاه مى‌نمود؛ بویژه در مورد کشف حجاب. در اواخر سال 1341 که با طرح لایحه انجمن‌هاى ایالتى و ولایتى، زمزمه مخالفت از قم به رهبرى امام امّت برخاست و نخستین اعلامیه رهبر عظیم‌الشأن انقلاب اسلامى از قم به دست شهید دستغیب رسید، صریحا اعلام نمود: «کلاّ و دربست در اختیار اسلام هستم.» وى با اظهار این جمله که «من اطاع الخمینى فقد اطاع‌اللّه»، پیروى از دستورات حضرت امام را اطاعت از خداوند سبحان مى‌دانست. شهید دستغیب که پیوسته بر دامنه مبارزاتش مى‌افزود ، پس از دستگیرى حضرت امام در 15 خرداد 1342،دستگیر و مستقیما روانه زندان عشرت‌آباد گردید. در سال 1343 نیز یک‌بار دیگر مزدوران رژیم مانند سال 1342نیمه شب به منزل ایشان ریختند و باز مستقیما او را به تهران و زندان قزل قلعه منتقل کردند که پس از آزادى، مدّت سه روز میهمان حضرت امام خمینى (ره) بود. این شخصیت بزرگوار در حرکت دادن به مبارزات مردم مسلمان فارس علیه رژیم مزدور شاه نقش بسیار مهّم و مؤثرى داشت. افشاگریهاى بى‌پرواى او در مورد جشن هنر فسادانگیز شیراز، حرکت‌هاى اسلامى مردم فارس را عمق بیشترى مى‌بخشید و سخنرانیها و حضورش در تظاهرات و راهپیمایى‌ها و مبارزات امت مسلمان منطقه، پشتوانه محکمى براى مردم ستمدیده بود. در واقعه دى ماه 1356، در برابر مقاله توهین‌آمیزى که نسبت به حضرت امام در روزنامه اطلاعات به چاپ رسیده بود، به شدّت به موضعگیرى پرداخت و گفت: «.... خمینى مرجع تقلید چند میلیون شیعه مى‌باشد و چون روزنامه اطلاعات به وى تهمت‌هایى زده طبق قانون، عاملین این امر بایستى تحت تعقیب قرار گرفته و از یک تا سه سال زندانى شوند.» در همان سال ایشان مدّتى در منزل خود در محاصره ساواک به سر برد. با شروع حکومت نظامى و پس از حادثه خونین 17 شهریور 1357، مأمورین شبانه به منزل ایشان رفته و او را در حال بیمارى و تب بازداشت، ابتدا به کمیته شهربانى و پس از آن به زندان اعزام کردند. شهید آیت‌اللّه دستغیب پس از پیروزى انقلاب شکوهمند اسلامى، به نمایندگى مردم فارس در مجلس خبرگان برگزیده و از سوى حضرت امام به امامت جمعه شیراز منصوب شد.با شروع جنگ تحمیلى، او با بیانات بسیار رسا جوانها را تشویق به شرکت در جبهه‌ها مى‌کرد و در بسیج نیروهاى خالص به جبهه و تأمین امکانات و تدارکات براى رزمندگان تلاش مستمر و پیگیر داشت. سرانجام عمر پربرکت این شهید سعید به پایان رسید و در روز جمعه 20 آذرماه سال 1360 به دست گروهک منافقین در راه نماز جمعه به شهادت رسید. شهید دستغیب داراى تألیفات فراوانى است که بعضا چند بار تجدید چاپ شده است. از جمله کتاب‌هاى قلب سلیم، گناهان کبیره در دو جلد، معاد، تفسیر سوره حمد، توحید، امامت، معراج و...
ر.ک: یاران امام به روایت اسناد ساواک، شهید آیت‌اللّه سید عبدالحسین دستغیب، تهران، مرکز بررسی اسناد تاریخی، 1378
2. حجت‌الاسلام سیدمحمد احمدى فروشانی، در سال 1313ﻫ ش در خانواده‌اى روحانى در خمینى‌شهر اصفهان متولد شد. پس از تحصیلات ابتدایی وارد حوزه علمیه اصفهان شد و مقدمات را نزد مرحوم محمدحسین فقیه، سیدعلى حجازى شهرضائى، شریعت هرندى و معلم حبیب‌آبادى خواند. وى دوره سطح را نزد اساتیدى نظیر على مشکات، سیدعلى‌اصغر واعظ برزانى، شیخ محمدحسن نجف‌آبادى، عباسعلى ادیب، فرج‌الله درى، سیدابوالحسن شمس‌آبادى، میرزاعلى آقا شیرازى و شیخ احمد زنجانى فراگرفت و مدتى در درس خارج آیات حاج آقا حسین خادمى و سیدعلى بهبهانى شرکت کرد. در سال 1336 پس از شرکت در آزمون، دیپلم مدرسى دانشکده معقول و منقول دانشگاه تهران را اخذ کرد و همزمان با تحصیل به تدریس دروس حوزوى پرداخت که یکى از دروس جذاب ایشان، شرح نهج‌البلاغه بود. وى داراى تألیفاتى همچون شرح نهج‌البلاغه، اهمیت و وظایف ائمه جمعه و مجموعه اشعار مى‌باشد. حجت‌الاسلام احمدى از خطباء و سخنوران مشهور اصفهان در دوران ستمشاهى بود که از ابتداى شروع نهضت حضرت امام خمینى(ره) با سخنرانى‌هاى خود به افشاى ماهیت رژیم پهلوى پرداخت و به همین جهت توسط ساواک دستگیر و زندانى شد. در سال 1357 در مراسم شهداى تبریز در مسجد حکیم اصفهان شدیداً به رژیم حمله کرد که پس از آن دستگیر و به سقز تبعید گردید.
حجت‌الاسلام احمدى پس از پیروزى انقلاب اسلامى به امامت جمعه خمینى‌شهر منصوب و از طرف مردم این شهرستان به نمایندگى مجلس شوراى اسلامى برگزیده شد. ایشان در شهریور 1377 به دنبال عارضه مغزی چشم از جهان فروبست و در خمینی‌شهر به خاک سپرده شد.
3. آیت‌الله سیدعلى‌محمد دستغیب، فرزند سیدعلى‌اکبر در سال 1313 ﻫ ش در شیراز متولد شد. پس از اخذ دیپلم، با بهره‌گیرى از محضر آیات عظام: شهید سیدعبدالحسین دستغیب، شیخ حسنعلى نجابت، سیدمحمدرضا گلپایگانى، سیدابوالقاسم خویى، شیخ محمدباقر زنجانى و حضرت امام خمینى(ره) به تحصیلات حوزوى همت گمارد. مبارزات سیاسى خود را در سال 1342 و با شرکت در جلسات مذهبى آغاز کرد و براساس اسناد موجود در سال 1349 در مجلس ختم آیت‌الله سیدمحسن حکیم، در مسجد نو شیراز، تصویب مرجعیت حضرت امام را از سوى جامعه روحانیت شیراز به اطلاع عموم رسانید. با ادامه فعالیت‌ها و مبادرت به جذب جوانان، چندین بار توسط ساواک احضار و یا ممنوع‌المنبر شد و حکم تبعید وى در دو نوبت به سقز و اهر صادر گردید. با اوج‌گیرى انقلاب، در آذرماه 1357 به شیراز بازگشت و پس از پیروزى انقلاب اسلامى به سرپرستى پادگان هوابرد شیراز، ریاست دادگاه انقلاب اسلامى شیراز (استان فارس) و نیز سرپرستى حزب جمهورى اسلامى فارس اشتغال یافت. وی سپس به تأسیس حوزه علمیه ابوصالح در شیراز اقدام کرد و علاوه بر سرپرستى حوزه، خود در آنجا به تدریس پرداخت. ایشان نماینده دور اول و سوم مجلس خبرگان رهبرى از استان فارس مى‌باشد. وی در جریان فتنه سال 1388 به جانبداری از سران فتنه پرداخت.
4. حجت‌الاسلام مرتضی فهیم کرمانی، فرزند غلامرضا در سال 1313 ﻫ ش در کرمان متولد شد. پس از تحصیلات مقدماتی به قم رفت و به تحصیل علوم دینی پرداخت، سپس به همراه تحصیل به تدریس نیز پرداخت. پس از انقلاب در دو دورۀ مجلس شورای اسلامی از سوی مردم کرمان به مجلس راه یافت و مدتی هم به عنوان قاضی دادگاه انقلاب اسلامی در کرمان به فعالیت پرداخت. وی در نهضت روحانیت بارها دستگیر و زندانی شد و در رابطه با حادثه 19 دی 1356 تبعید گردید. از آثار وی می‌توان به: 1- زن در قرآن 2- زنان بزرگ در قرآن 3- انفال اشاره داشت