تاریخ سند: 18 آذر 1342
گزارش
متن سند:
امروز از ساعت 625 بعد از ظهر آقای سید عبدالحسین دستغیب در مسجد
جامع منبر رفت پس از خواندن آیاتی چند از کلام اللّه مجید درباره حکمت
آفرینش انسان صحبت کرد و گفت بنده ای را که خدا آفرید و عبادت و بندگی
برای وی قرارداد نبایستی بزرگی و کبر و نخوت بفروشد بنده ای را که از یک قطره
منی یک انسان کامل گشته لزومی ندارد که مقام خود را آنقدر رفیع نماید که از راه
بدر رفته و در برابر خدا ایستادگی نماید درباره حضرت حسن بن علی (ع)
گفت که آن حضرت پسر عم خود را فرمانده لشگر قرار داد زیرا آن حضرت به
قدری غریب و بیکس بوده که کسی جز پسرعمش برای این کار نبوده معاویه
کذائی که از این کار مخبر گردید نامه ای برای او فرستاد و در آن خطاب به وی
گفت که بیا و دست از حمایت فرزند علی بردار و به لشگر ما بپیوند و در ازاء آن
مبلغ یک میلیون دینار بگیر که یک کرور آنرا قبلاً می دهم و بقیه آنرا موقعی که
حسن کشته گردید به تو خواهم داد و از آنجائی که می گویند مقام و ریاست نباید
انسان را مغلوب گرداند و شخصی را اسیر تمایلات نفسانی نماید ابن عم حضرت
را از راه بدر برد و حضرت را یکه و تنها گذارد و به لشگریان معاویه پیوست به
قدری معاویه در دستگاه امام حسن رسوخ کرد و تزویر به خرج داد که بیشتر از
لشگریان آن حضرت از طرفداران معاویه بودند تا جایی که سجاده از زیر پای آن
حضرت کشیدند و از آنجایی که حکم امام و
مجتهد حکم امام زمان است هیچکس به قول مجتهد وقت ترتیب اثر نمی دهد و این از این راه ضعیف
می گردد و همین جاست که پست فطرت و احمق خود را نمایان می سازد در صورتیکه امام حاضر شد از
لحاظ بی کسی به معاویه بیعت نماید و معاویه هم قول داده که اول لقب امیرالمؤمنین را از روی خود بردارد
وصی و جانشینی برای خویش قرار ندهد سوم به پیروان علی بد نگوید چهارم به بازماندگان جنگهای
جمل و صفین مرحمت لطف نماید اما آن حرامزاده تمام این قولهائی که به آن حضرت داده بود زیر پا
گذاشت زیرا فقط مؤمن و خدا ترس به قول و عهد خود وفا می نماید و در مجلسی که آن حضرت بود بنا کرد
به علی و اولاد علی و پیروان علی بد گفت که آن حضرت خشمگین گردید و به او گفت که تو زنازاده و فرزند
هند جگرخوار و من فرزند فاطمه و ذریه پیغمبر هستم این مجلس در ساعت 725 بعد از ظهر پایان یافت.
منبع:
کتاب
شهید آیت‌الله سید عبدالحسین دستغیب به روایت اسناد ساواک صفحه 208
