تاریخ سند: 10 آبان 1351
موضوع : اعطاء نشان به اشخاص
متن سند:
به : 341
از : 20 ه 21 شماره : 43356 /20 ه 21
چندی است در ستون اخبار روز روزنامه های کثیرالانتشار خبرهائی راجع به
اعطاء نشان از درجات و انواع مختلف به اشخاص درج می گردد.
در بین کسانی
که مفتخر به دریافت نشان گردیده اند نام اشخاصی نظیر علی اصغر دانشمند
منشی منوچهر کلالی دبیر کل حزب ایران نوین ـ محمد بدرخانی نماینده مجلس
ـ شورای ملی از کرج و مسئول کارپردازی حزب ایران نوین و مظهری نماینده
مجلس و رئیس روابط عمومی حزب ایران نوین و چند نفر دیگر از این قبیل به
چشم می خورد.
نظریه چهارشنبه : چون اعطاء نشان توام با صدور فرمان همایونی می باشد و
کسانی که مفتخر به دریافت نشان می گردند بایستی دارای آن چنان موقعیت و
حسن شهرت و سوابق اجتماعی درخشان باشند که قابلیت و برازندگی دریافت
نشان و استفاده به موقع از آن را داشته باشند.
لکن با بررسی سوابق اجتماعی
افرادی که اخیرا مفتخر به دریافت نشان گردیده اند روشن است که اکثریت این
افراد دارای شخصیت اجتماعی و حسن شهرت لازم نبوده و اطلاع افراد روزنامه
خوان و مطلع که آشنائی کامل با سوابق اجتماعی این قبیل افراد را دارند موجب
تفسیر و تعبیرهای مختلفی گردیده است از جمله اظهار می دارند که چنانچه
بایستی نشان همایون و سایر نشان ها به افرادی که در خدمت به مملکت
مجاهدت می نمایند اعطاء گردد پس چرا باید افرادی نظیر علی اصغر دانشمند که
به خاطر بعضی مسائل به دبیر کل حزب ایران نوین نزدیک می باشد و بنا به
درخواست دبیر کل به این افتخار نایل گردد یا اینکه محمد بدرخانی به صرف
اینکه کارپرداز حزب بوده و به خاطر خوشخدمتی یا تسهیلات شخصی که برای
مسئولین حزبی فراهم می نماید موفق به دریافت نشان و فرمان همایونی گردد.
چنانچه فرد فرد مفتخرین به دریافت نشان های اخیر را بررسی کنیم نه تنها
خدمت ارزنده نکرده اند بلکه توفیق آنها در این باب نظیر دو نفر فوق الذکر بوده
است.
22 /8
شرف صدور فرمان همایونی برای ایرانی به منزله وحی و قابل تقدیس و
احترام است و نبایستی با پیشنهادات بررسی نشده و بدون توجه به استحقاق و
موقعیت اجتماعی افراد بر اساس روابط خصوصی برای کسانی که واقعا
استحقاق ندارد استدعای اعطاء نشان گردد لذا پیشنهاد می گردد موضوع تحت
بررسی قرار گرفته و ضابطه ای برای این کار تهیه شود تا افراد واجد شرایط مفتخر
به اخذ نشان گردند.
انجمن
منبع:
کتاب
حزب ایران نوین به روایت اسناد ساواک - جلد 5 صفحه 106