رأى کمیسیون امنیت اجتماعى شهرستان نقده ـ استان آذربایجان غربى دایر بر تبعید دو نفر از محرکین به اخلال و نظم عمومى
رأى کمیسیون امنیت اجتماعى شهرستان نقده ـ استان آذربایجان غربى دایر بر تبعید دو نفر از محرکین به اخلال و نظم عمومى
متن سند:
رأى کمیسیون امنیت اجتماعى شهرستان نقده ـ استان آذربایجان غربى دایر بر تبعید دو نفر از محرکین به اخلال و نظم عمومىطبق رأى مورخ 7 /12 /36 کمیسیون امنیت اجتماعى شهرستان نقده ـ استان آذربایجان غربى، افراد زیر به علت تحریک مردم به اخلال در نظم عمومى و بستن مغازه‌ها در روز 29 /11 /36 (مصادف با چهلمین روز کشته شدن چند تن از اخلالگران شهر قم)1 هر یک به هشت ماه اقامت اجبارى در مناطق دیگر محکوم گردیده‌اند.
1ـ شیخ مرتضى رضوى ـ شهر لار
2ـ حاج نصیر جوادى ـ شهر بم
ارزیابى خبر:
خبر صحت دارد.
اقدامات انجام شده :
مراتب به نخست‌وزیرى اعلام گردیده است.
______________________
1. یکی از وقایع مهم که قبل از پیروزی انقلاب اسلامی به وقوع پیوست و از آن به عنوان جرقه‌های انقلاب نیز یاد کردند قیام 19 دی 1356 مردم قم بود. در تاریخ هفدهم دی ماه 1356 در روزنامه‌ی اطلاعات مقاله‌ای با عنوان «ایران و استعمار سرخ و سیاه» با نام مستعار احمد رشیدی‌مطلق به چاپ رسید که در آن از روحانیت به عنوان ارتجاع سیاه نام برده شده و به حضرت امام (ره) در کمال وقاحت توهین گردید. این مقاله خشم مردم و زعما و فضلای حوزه‌ی علمیّه را برانگیزاند. به دنبال این امر، طلّاب و روحانیون به منازل علما و مراجع رفته و از آن‌ها درخواست کمک و یاری نمودند. در روز نوزدهم دی ماه زمانی که طلاب، روحانیون، دانش‌آموزان و دیگر اقشار مردم از منزل یکی از مراجع برمی‌گشتند مورد حمله و تهاجم نیروهای نظامی قرار می‌گیرند و در اثر این درگیری حداقل شش تن به شهادت رسیده و چندین نفر زخمی شدند. کشتار مردم قم در نوزدهم دی‌ماه سرمنشأ تحولات مهمّ بعدی گردید که برگزاری مراسم چهلّم در شهرهای تبریز، یزد و... از جمله مهمّ‌ترین آن‌هاست. قیام مردم قم دارای نتایج بسیار چشمگیر و مهمّی بود که با قیام عمومی مردم در سال 1357 به پیروزی شکوهمند اسلامی ایران منجر گردید. این‌که دستور نگارش مقاله‌ی توهین‌آمیز از سوی وزارت دربار بود یا وزارت اطلاعات مهمّ نیست، بلکه آن‌چه که مسلّم است این است که این مقاله به دستور شخص شاه تهیه شده بود و این نشان‌دهنده‌ی عمق کینه‌ی شاه نسبت به روحانیت و حضرت امام (ره) بود و نگرانی وی را از اوضاع و احوال سال‌های 1356 - 1357 کاملاً آشکار می‌ساخت.
خاطرات آیت‌الله شیخ اسماعیل صالحی مازندرانی، (تهران: مرکز اسناد انقلاب اسلامی، چاپ اول، تابستان 1384)، ص 184